Valentin Senger is geboren in 1918 in Frankfurt. Valentin’s ouders waren revolutionairen en zijn uit het tsaristisch Rusland gevlucht richting Duitsland. Valentin heeft Joodse ouders maar deze wensen hun achtergrond eerder geheim te willen houden. Wanneer ze in de Kaiserhofstrasse wonen lijkt het gezin vermomd te zijn tussen de acteurs, dames van lichte zeden en travestieten. Stiekem hielden ze wel nog vast aan bepaalde Joodse rituelen (zoals bijvoorbeeld de besnijdenis). Valentin’s moeder is erg bang om ontmaskerd te worden.
In het eerste deel van het boek wordt een schets gegeven van de Kaiserhofstrasse. Er wonen bijzondere mensen met allemaal hun specifieke achtergrond en status in de maatschappij. De oorlog komt dichterbij en voor de familie Senger wordt het steeds moeilijker om hun achtergrond verborgen te houden. Er doen zich verschillende situaties voor waarbij ze op een creatieve en intelligente wijze moeten omgaan met de situatie. Doch leeft het gezin onder constante angst. Valentin groeit uit tot een “echte” Duitser en gaat aan het hoofd staan van een bedrijf. Maar Valentin neem ook risico’s door zijn eerste verliefdheid.
Het verhaal wordt vertelt vanuit Valentin’s perspectief. Het is dan ook “zijn” verhaal; hoe heeft hij dit hele tijdperk beleeft. De schrijfstijl is beschrijvend en relatief toegankelijk hoewel er hier en daar toch wel moeilijke termen gebruikt worden. Gelukkig is er achteraan in het boek een verklarende woordenlijst waarop je kan terugvallen. Het is een nuchter verhaal met een hoopvolle boodschap ondanks de tegenslagen die voorvallen. Met momenten leest het boek als een thriller door de spannende stukken waarbij er een ontmaskering dreigt te gebeuren.
Een boeiend waargebeurd verhaal voor lezers die liefhebber zijn van verhalen over de 2e wereldoorlog. Dit boek werd voor het eerst uitgegeven in 1978 onder de naam ‘Kaiserhofstrasse 12’.
Terwijl ik kreunend mijn vuisten in mijn maagholte drukte, prentte mama me in: ‘Valja, onthou goed wat je tegen de dokter moet zeggen, mocht hij naar je besnijdenis informeren: je ouders, die Wolgaduitsers zijn, hoorden bij de sekte van de skoptsen, bij wie besnijdenis gebruikelijk was. Dat is de reden waarom ook jij besneden bent. Als de dokter nog meer wil weten, zeg je dat het na je geboorte is gebeurd, ergens in een Frankfurts ziekenhuis. En verder zeg je niets, geen woord. Heb je dat begrepen?’