menu

Utopia Avenue - David Mitchell (I) (2020)

mijn stem
3,91 (27)
27 stemmen

Engels
Sociaal

608 pagina's
Eerste druk: Sceptre, Londen (Verenigd Koninkrijk)

Utopia Avenue was hot en happening in 1967-1968. Het was de eigenzinnigste band ever, al heb je er nog nooit van gehoord. In de psychedelische dampen van Londen spinnen folkzangeres Elf Holloway, gitaarwonder Jasper de Zoet, bluesbassist Dean en drummer Griff goud uit hun onwaarschijnlijke combinatie. Ruige tochten langs achterafzaaltjes, seks, drugs en roem in Soho, nieuwe drank en oude demonen, ups en downs: alles is stof voor de songs op hun enige twee lp's. Glorietijden in Amsterdam, gevangenis in Rome en onvoorzien gevaar in Amerika: uiteindelijk houdt de band op te bestaan.

zoeken in:
avatar van Abubakari
4,0
Erg benieuwd naar, is in bestelling bij de biep en ik lig als Heinz (onze kat) op de loer om hem te reserveren zodra dat mogelijk is.

Bilal030
Had denk ik nog niet eerder van deze auteur gehoord. Een aantal boeken van hem spreekt mij aan. Utopia Avenue maar zeker ook dat boek over ene Jacob Zoet. Vind het heerlijk om schrijvers te ontdekken. De komende maanden zal ik hopelijk kennis maken met zijn boeken. (Hopelijk want heb een bewonderenswaardige stapel ongelezen boeken...)

avatar van Abubakari
4,0
Het ultieme boek voor een leessoundtrack, dit boek over de band Utopia Avenue. Een psychedelische eclectische Engelse 60's band dankzij de vier leden die allen uit een verschillende muziekhoek komen.
Het ontstaan van de band, de rise and ... ja fall is er eigenlijk niet, maar laten we het the rise and the end noemen, maar vooral de ontwikkeling van de bandleden, hun verleden, hun trauma's die hun vormden tot de muzikant die ze werden. Dramatiek in de vorm van de dood die enkele keren toe slaat, vele artiesten (the Stones, Pink Floyd, Zappa, the Grateful Dead, the Who, Leonard Cohen, Janis Joplin, Jimi Hendrix, John Lennon, Cream om er maar eens een stel te noemen versterken het gevoel dat je niet over een fictieve band leest, gekte, typische problemen waar beroemde artiesten mee te maken krijgen zorgen voor een rijk en bloemrijk verhaal over een band in de late 60's.
Na het succes in Engeland komen ze onder andere in Amsterdam terecht waar ze te gast zijn in zo'n typisch jaren 60 muziekprogramma gepresenteerd door een totaal uncoole ouwe man die het maar raar vindt, die hippe vogels, Paradiso wordt ook nog aangedaan.
Verderop in het boek worden NYC, LA en SF aangedaan en komen ze oa in het Chelsea Hotel terecht, spelen ze op een festival, ontmoeten Zappa op een feestje in LA bij the Grateful Dead, kortom voor de muziekfreak die ook graag naar de helden uit de laten 60's luistert een muzikaal leesfeest.

Geen experimentele Cloud Atlas achtige roman, maar een vrij 'gewoon' verhaal, wel met de nodige verwijzingen naar andere David Mitchell boeken. Zo heet de gitarist Jasper de Zoet en dat is een verwant van Jacob de Zoet, Luisa Rey uit Cloud Atlas komt in dit boek voor en ook zijn er verwijzingen naar Tijdmeters. Maar dat alles terzijde, Utopia Avenue is een swingend boek over de late 60's, elk hoofdstuk is een nummer van Utopia Avenue en geeft weer waar het nummer over gaat. Over onbetrouwbare mannen, te jong gestorvenen, problematische vader-zoon relaties, stemmen in je hoofd en wat de vier muzikanten nog meer overkomt, de teksten zijn uit hun leven gegrepen. Ik vond het een geweldig boek.
De geestverwantschap en Cloud Atlas was ik niet zo weg van, maar deze komt wel in het rijtje met Jacob de Zoet en Droom nummer 9, mijn favoriete Mitchell boeken. En in 2021 toch maar eens aan Tijdmeters beginnen (as a matter of fact het enige Mitchell boek wat ik nog niet las).

De leessoundtrack zou trouwens vooral muziek uit 1967/68 bevatten, de tijd waarin Utopia Avenue ontstaat en groot wordt. En dan zou bij mij het beste van Beggars Banquet, We're only in it for the Money, the White Album, Electric Ladyland, Big Brother And The Holding Company met Cheap Thrills, Disraely Gears, Their Satanic Majesties Request, The Piper At The Gates Of Dawn, Axis: Bold As Love en Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band in een playlist komen die 647 paginas mee gaat, platen van de bands en artiesten die voorbij komen in Utopia Avenue. En als het kon zou ik Paradise is the road to Paradise, Stuff of Life en the Third Planet opzetten want ik denk dat Utopia Avenue een goeie band is, dat het een goed boek is weet ik in elk geval zeker.

avatar van david bohm
4,0
Van de schrijfstijl van de heer Mitchell blijf ik smullen, maar vind dit toch een van zijn mindere boeken. Het verhaal spreekt mij niet zo aan en de personages blijven wat vlak. Dean en zijn voor mij het interessantst. Het laatste hoofdstuk vind ik overigens wel een mooie afsluiting.
Al zijn boeken vind ik goed, lees ze in het Engels. Heb de schrijver ontmoet hier in Utrecht bij een lezing in boekhandel Broese waar hij m'n meegebrachte boeken prachtig gesigneerd heeft. Een bijzonder vriendelijke man. Ik zal al zijn boeken lezen, voor die in die tijdcapsule is gestopt zal ik nog even geduld moeten hebben.

"Een matige biljarter, maar een goed mens"

Dit mag mijn grafschrift worden.

4,5
Boek leest als een trein... ik zou de volle mep geven mocht de ontknoping van Jaspers verhaallijn niet een beetje te ver gezocht zijn... Niettemin genoten van begin tot einde... Gelezen samen met mijn sixties cd collectie... Op het einde een paar keer moeten slikken en bijna traantje gelaten... Toppertje dit boek... Op Spotify vindt je playlists geïnspireerd op dit boek...

avatar van stefan dias
2,0
Boek leest als een trein… vlot geschreven. Té vlot. Want wat is dit verschrikkelijk voorspelbaar, saai en oninteressant. Mitchell grabbelt net zoals Levon, de manager, lukraak wat karakters bij elkaar en denkt daarmee een heel boek en succesverhaal te kunnen verzinnen. Iedereen krijgt wat aandacht op zijn tijd, alle clichés passeren de revue: de eerste succesjes, de doorbraak bij Top of The Pops, het nieuwe celebrity-dom, de oplichterij in Italië met drugsarrestatie, de Amerikaanse tour… Nergens verrassing, nergens spanning.

Als de broer van Griff hem komt oppikken na een concert om hem mee te nemen voor Kerst, zie je de tegenligger al bladzijden lang aankomen. 'Die leuke opwindende tijd van toen' komt ook nergens echt tot leven. Nummers en artiesten worden plikplok links en rechts gedropt, zonder dat je echt in een bepaalde sfeer komt. Dan doet Murakami dat toch veel beter. De beschrijvingen van de opwinding on stage, met nummers die soms bladzijden lang uitgesponnen worden al helemaal niet. Het werd pas écht ergerlijk als Mitchell er popartiesten van vlees en bloed bij haalde. Conversaties met sterren als Zappa, Leonhard Cohen en Janis Joplin of David Bowie vond ik echt gênant. Majesteitsschennis.

Natuurlijk: 'what goes up, must come down', maar Mitchell wilde zijn zeepbel niet doorprikken en voert op het hoogtepunt van hun succes als happy end contradictorisch genoeg een deus ex machina op in de gedaante van de moord op Dean. De 'Musical differences' werden ons ontzegd. Psychologisch heel pover en de ontknoping van Jasper De Zoets schizofrenie was helemaal van de pot gerukt.
Wat mij betreft geen hit.

avatar van Raspoetin
'David Mitchel on Utopia Avenue' in Paradiso op zaterdag 7 mei 2022, Amsterdam
In de meest recente roman van David Mitchell over de opkomst en ondergang van de Britse rockband Utopia Avenue in de jaren ’60 doet de band ook Nederland aan. Utopia Avenue leidt langs roemruchte plekken, van Soho tot Californië maar ook Paradiso en het legendarische Nederlandse muziekprogramma Fenklup. Ook maken bekende personen hun opwachting (o.a. een jonge David Bowie) en zijn er allerlei verwijzingen terug te vinden naar personages uit Mitchells eerdere romans.

Gast
geplaatst: vandaag om 00:37 uur

geplaatst: vandaag om 00:37 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.