Het ultieme boek voor een leessoundtrack, dit boek over de band Utopia Avenue. Een psychedelische eclectische Engelse 60's band dankzij de vier leden die allen uit een verschillende muziekhoek komen.
Het ontstaan van de band, de rise and ... ja fall is er eigenlijk niet, maar laten we het the rise and the end noemen, maar vooral de ontwikkeling van de bandleden, hun verleden, hun trauma's die hun vormden tot de muzikant die ze werden. Dramatiek in de vorm van de dood die enkele keren toe slaat, vele artiesten (the Stones, Pink Floyd, Zappa, the Grateful Dead, the Who, Leonard Cohen, Janis Joplin, Jimi Hendrix, John Lennon, Cream om er maar eens een stel te noemen versterken het gevoel dat je niet over een fictieve band leest, gekte, typische problemen waar beroemde artiesten mee te maken krijgen zorgen voor een rijk en bloemrijk verhaal over een band in de late 60's.
Na het succes in Engeland komen ze onder andere in Amsterdam terecht waar ze te gast zijn in zo'n typisch jaren 60 muziekprogramma gepresenteerd door een totaal uncoole ouwe man die het maar raar vindt, die hippe vogels, Paradiso wordt ook nog aangedaan.
Verderop in het boek worden NYC, LA en SF aangedaan en komen ze oa in het Chelsea Hotel terecht, spelen ze op een festival, ontmoeten Zappa op een feestje in LA bij the Grateful Dead, kortom voor de muziekfreak die ook graag naar de helden uit de laten 60's luistert een muzikaal leesfeest.
Geen experimentele Cloud Atlas achtige roman, maar een vrij 'gewoon' verhaal, wel met de nodige verwijzingen naar andere David Mitchell boeken. Zo heet de gitarist Jasper de Zoet en dat is een verwant van Jacob de Zoet, Luisa Rey uit Cloud Atlas komt in dit boek voor en ook zijn er verwijzingen naar Tijdmeters. Maar dat alles terzijde, Utopia Avenue is een swingend boek over de late 60's, elk hoofdstuk is een nummer van Utopia Avenue en geeft weer waar het nummer over gaat. Over onbetrouwbare mannen, te jong gestorvenen, problematische vader-zoon relaties, stemmen in je hoofd en wat de vier muzikanten nog meer overkomt, de teksten zijn uit hun leven gegrepen. Ik vond het een geweldig boek.
De geestverwantschap en Cloud Atlas was ik niet zo weg van, maar deze komt wel in het rijtje met Jacob de Zoet en Droom nummer 9, mijn favoriete Mitchell boeken. En in 2021 toch maar eens aan Tijdmeters beginnen (as a matter of fact het enige Mitchell boek wat ik nog niet las).
De leessoundtrack zou trouwens vooral muziek uit 1967/68 bevatten, de tijd waarin Utopia Avenue ontstaat en groot wordt. En dan zou bij mij het beste van Beggars Banquet, We're only in it for the Money, the White Album, Electric Ladyland, Big Brother And The Holding Company met Cheap Thrills, Disraely Gears, Their Satanic Majesties Request, The Piper At The Gates Of Dawn, Axis: Bold As Love en Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band in een playlist komen die 647 paginas mee gaat, platen van de bands en artiesten die voorbij komen in Utopia Avenue. En als het kon zou ik Paradise is the road to Paradise, Stuff of Life en the Third Planet opzetten want ik denk dat Utopia Avenue een goeie band is, dat het een goed boek is weet ik in elk geval zeker.