Ute av Verden - Karl Ove Knausgård (1998)
Alternatieve titel: Buiten de Wereld
mijn stem
5 stemmen
Noors (Bokmål)
Psychologisch
699 pagina's
Eerste druk: Tiden,
Oslo (Noorwegen)
De 26-jarige Henrik werkt als invalleraar in een vissersdorpje aan een fjord in het Noorden. Hij voelt zich sterk geïsoleerd in de besloten gemeenschap. Miriam, een 13-jarige leerling, wordt verliefd op hem, en hij op zijn beurt voelt zich tot haar aangetrokken. Tegen beter weten in onderneemt hij toenaderingspogingen.
0
geplaatst: 16 januari 2021, 21:02 uur
Knausgårds debuut is een van de meeslependste boeken die ik ken (●●●●●) - NRC
Knausgårds sprankelende debuut, vol gretigheid en angst én al vol literaire overgave, is het relaas over een onmogelijke liefde.
0
geplaatst: 23 juni 2021, 16:30 uur
Tijdens het lezen van dit boek zijn me meermaals deze gedachten door het hoofd geschoten:
“In de beperking toont zich de meester”
En ook
“KILL YOUR DARLINGS, KNAUSS!!!”
Man man, wat me soms ook al stoorde aan zijn vader/zoon cyclus maakte deed me hier af en toe dit lijvige boek bijna tegen de muur gooien.
Het begint nochtans zeer aardig, om niet te zeggen echt boeiend en leeswaardig.
Je bent benieuwd hoe de primitieve driften van een jonge leraar een vervolg zullen krijgen.
Jammer genoeg krijg je, net wanneer het eigenlijk echt spannend wordt, een geheel ander boek voorgeschoteld. Plots lezen we hoe de vader en moeder van het hoofdpersonage, Henrik, elkaar leerden kennen. Dit is geen kort intermezzo maar duurt….honderden pagina s! En ook de oma en opa passeren de revu, net als periodes uit de jeugd van langdradige Henrik zelf. Waarbij hier en daar ook nog eens wordt uitgeweken en afgeleid. Nu en dan levert dit zeer leeswaardige stukjes op, maar je zit daar tijdens het lezen van dit boek gewoon niet op te wachten. En je moet er een aantal zeer vergezochte en overbodige passages bijnemen. Een tennismatch tussen het heden en verleden. Zucht. Lange uitweidingen over Flaubert en andere schrijvers. Op zich kan dit me wel interesseren maar niet tijdens het lezen van een ánder boek. Hoofdstuk zes behelst 70 pagina s over… een droom. Waarin hij plots leven en werken van Dante meent te moeten ontleden…
Het is alsof je naar een een plaat van Neil Young zit te luisteren en er nu eens een stukje Mozart komt opduiken, dan plots weer wat snuifjes Metallica. Allemaal misschien wel leuk op zich, maar liefst niet tegelijkertijd.
Toch wist het slot me nog te ontroeren. Hoe ongeloofwaardig het ook mag zijn.
Een hele zit, slechts met gedeeltelijke voldoening uitgezeten. Hier zat een 4.5 in maar de 500 overbodige pagina’ s houden dit boek op een schamele score van 3/5.
“In de beperking toont zich de meester”
En ook
“KILL YOUR DARLINGS, KNAUSS!!!”
Man man, wat me soms ook al stoorde aan zijn vader/zoon cyclus maakte deed me hier af en toe dit lijvige boek bijna tegen de muur gooien.
Het begint nochtans zeer aardig, om niet te zeggen echt boeiend en leeswaardig.
Je bent benieuwd hoe de primitieve driften van een jonge leraar een vervolg zullen krijgen.
Jammer genoeg krijg je, net wanneer het eigenlijk echt spannend wordt, een geheel ander boek voorgeschoteld. Plots lezen we hoe de vader en moeder van het hoofdpersonage, Henrik, elkaar leerden kennen. Dit is geen kort intermezzo maar duurt….honderden pagina s! En ook de oma en opa passeren de revu, net als periodes uit de jeugd van langdradige Henrik zelf. Waarbij hier en daar ook nog eens wordt uitgeweken en afgeleid. Nu en dan levert dit zeer leeswaardige stukjes op, maar je zit daar tijdens het lezen van dit boek gewoon niet op te wachten. En je moet er een aantal zeer vergezochte en overbodige passages bijnemen. Een tennismatch tussen het heden en verleden. Zucht. Lange uitweidingen over Flaubert en andere schrijvers. Op zich kan dit me wel interesseren maar niet tijdens het lezen van een ánder boek. Hoofdstuk zes behelst 70 pagina s over… een droom. Waarin hij plots leven en werken van Dante meent te moeten ontleden…
Het is alsof je naar een een plaat van Neil Young zit te luisteren en er nu eens een stukje Mozart komt opduiken, dan plots weer wat snuifjes Metallica. Allemaal misschien wel leuk op zich, maar liefst niet tegelijkertijd.
Toch wist het slot me nog te ontroeren. Hoe ongeloofwaardig het ook mag zijn.
Een hele zit, slechts met gedeeltelijke voldoening uitgezeten. Hier zat een 4.5 in maar de 500 overbodige pagina’ s houden dit boek op een schamele score van 3/5.
* denotes required fields.
* denotes required fields.