Ruimte - Walter van den Berg (2020)

Weer een sterk boek van misschien wel mijn favoriete hedendaagse Nederlandse auteur. Het bijzondere is dat ik hem met elk nieuw boek steeds beter vind worden. Dit boek kun je als een vervolg op ‘Van dode mannen win je niet’ lezen. Waar dat boek het perspectief van de agressieve stiefvader beschrijft, vertrekt Ruimte vanuit moeder en kind (Dimphy en Wesley). Wat voor gevolgen hebben traumatische ervaringen? Kun je je eraan ontworstelen? Zelfs als je jaren later succesvol bent? Dit soort vragen wordt hier behandeld op de typische manier van de auteur; direct en kaal taalgebruik, met sterke realistische dialogen.

Ik vind het mooi dat een bepaalde laag onder de bevolking een stem krijgt in de boeken van Walter van den Berg. Mensen waar het bij mijn weten in de literatuur niet zo vaak over gaat.

Sterk geschreven boek met complexe personages, waarvan je als lezer nooit zo goed weet in hoeverre ze enkel slachtoffers zijn van hun trauma of juist dat trauma misbruiken om hun slechte kanten goed te praten. Jammer wel van de laatste paar hoofdstukken, die aanvoelden als een soort gehaast happy end.