Duma Key - Stephen King (2008)

Verhaal doet me denken aan Diary van Chuck Palahniuk...

Hoe kan hier trouwens nu al op gestemd zijn?

misschien de mensen die het boek al in het engels gelezen heeft

Ik ga er eens aan beginnen ze, ik ben eens benieuwd!

Heeft deze man nog wel een prive leven? Weer een dikke pil. Nou ja, zullen zijn fans geen problemen mee hebben.

Ik ben er nu een dag in bezig, en ik moet zeggen : het is weer eens een heerlijk boek ! Stephen King sleurt je weer mee met z'n aparte en o zo leuke schrijfstijl. Aanrader (tot zo ver ik ben geraakt haha).

Het boek is op 22 januari in Amerika voor het eerst uitgebracht, en ik maakte mijn opmerking op de 20e. Dus ook dat is onmogelijk

Nou dit wordt mijn eerste boek van Stephen King...
Misschien volgen er hier na meer?
Iemand dan goeie suggestie?

The Stand, Misery, It en De Donkere Toren-serie

Hmm... geinig ik las vandaag een recensie van Duma in De Volkskrant. Vijf sterren!!! En dat zijn ontzettende azijnpissers. Het lijkt er steeds meer op dat de 'gevestigde critici' King gaan waarderen. Interessant. Persoonlijk heb ik King altijd meer dan zomaar een horrorschrijver gevonden. Ben benieuwd naar deze roman!

Jasper

Hmm... vandaag uitgelezen en ik moet zeggen dat de roman erg sterk begon, maar echt heel rommelig eindigde. Echt een anticlimax. Ondanks dat de stijl van King echt leuk en onderhoudend is, is het verhaal werkelijk dertien in een dozijn en een herhaling van zetten (familietragedie dat na jaren weer wordt opgerakeld en iets dat begint rond te spoken, je kent dat wel uit De Shining en Vel Over Been). Maar ach, onderhoudend is het allemaal wel.

Het boek is te langdradig.

Dat zijn wel meer boeken van hem.

vond het wel meevallen hoe langdradig het was, maar dat zal dan wel mijn smaak zijn denk ik. Ik vond het een heel aardig boek en ik vond vooral de eerse 400 bladzijde geweldig. tegen het einde aan werd het allemaal erg onrealistisch zoals we dat natuurlijk wel gewend zijn van King, en wat ik ook niet heel erg vond maar wel een stukje minder. 4*

Ik vond het een aardig verhaal maar het einde vond ik erg onrealistish , Dat kan je natuurlijk verwachten van King, Ik vond dat ze Perse wel heel makkelijk versloegen
maar ik heb me er toch redelijk mee vermaakt dus toch nog 3 sterren.

Opnieuw een meer dan behoorlijk King-boek, wat ietwat vreemd is, gezien het feit dat het verhaal werkelijk niks voorstelt. Maar Duma is dan ook geen boek dat het van zijn verhaal moet hebben, veeleer van de beschrijvingen en manier van vertellen, en dat is hier dan wel weer van een torenhoog niveau. King is een meester in het scheppen van sfeer, en in het beschrijven van (zelfs triviale) gebeurtenissen. Dat maakt stemmen niet zo eenvoudig. Ik zet in op 4*.

dat is bij SK altijd zo...

Het einde van het verhaal viel me tegen maar voor de rest heb ik het met plezier gelezen

Na het voorproefje op dit boek (het verhaal "Herinnering" in De Ontvoering , het laatste Richard Bachman boek) gelezen te hebben verwachtte ik niet veel van Duma. Uit dit verhaal is Duma immers voortgekomen.

Duma viel me echter 100% mee, sterker nog...ik vond het een geweldig boek. Dat het einde inderdaad wat rommelig is doet voor mij niets af aan de geweldige sfeertekening en personages. Echt een aanrader. Ben net begonnen in Na Zonsondergang en dat ziet er ook veelbelovend uit.

Dit boek heb ik een tijdje geleden voor de eerste keer gelezen. En ondanks het (inderdaad) rommelige einde vond ik het een goed boek met een goede sfeer, in ieder geval een boek dat de moeite is om te lezen.

Geweldig boek. ik heb meer boeken gelezen van King, maar dit is toch veruit degene met het beste verhaal.

Het eerste boek in tijden dat ik van King gelezen heb, en het voelde weer vertrouwd aan. Niet zijn beste boek, maar behoort wel tot zijn top 10. En dat zegt bij King wel wat. Het einde is inderdaad wat makkelijk, maar dat hindert niet. Er is al genoeg gebeurd.

Een lekker goed boek van King.

Wat zo leuk is aan dit boek, is dat de plot doorheen het boek toch wel geheimzinnig blijft. Er zijn een aantal geheimen die beetje bij beetje worden ontrafeld en dat vind ik wel fijn. Daarom vind ik het boek meer het genre mysterie hebben dan thriller.

De sfeer die het boek uitstraalt is geweldig. Je voelt je als het ware echt op het strand van Duma. Stephen King kan het als één van de beste.

Hoofdpersonages zijn ook een groot pluspunt. Je leeft met ze mee en zijn mensen zoals ik en jij. Je voelt als het ware de pijn die het hoofdpersonage meemaakt.

Grootste minpunt is dat het boek nooit ergens spannend wordt.

Voor de rest een goed boek van King. In tegenstelling tot wat vele mensen hier zeggen vond ik het boek nog steeds reuze meevallen na 400 bladzijden.

3.5*

Mijn eerste King, en een zeer goede ervaring. Zo goed, dat ik heb besloten om alles van hem te gaan lezen, van begin tot eind! Zal wel ff duren uiteraard.

8,9/10
4,5*

Ben er op de helft mee gestopt. Er gebeurde niks, het verhaal was niet boeiend. Duidelijk één van King's minste, helaas.

Eindelijk weer eens een King-boek dat tot het einde toe de moeite waard was. Niet dat het nou meteen tot zijn beste werk behoort, maar het gaat in ieder geval niet als een nachtkaars uit zoals bijvoorbeeld Under the dome.

Het is lang geleden dat ik zo verdiept in een boek heb zitten lezen. Wat een geweldig verhaal. Het zegt genoeg dat ik binnen vier dagen door de ruim zeshonderd pagina's ben gevolgen: voor mijn doen is dat ongekend snel. Ik vind uitdrukkingen als 'ik kon het boek maar niet wegleggen' altijd wat leeg, maar bij Duma Key was dat wel degelijk van toepassing.

Inmiddels durf ik mijzelf ook wel fan te noemen van de 'nieuwe' Stephen King. Na zijn auto-ongeluk zijn de boeken van King volgens velen kwalitatief minder. Dat zou goed kunnen, maar de boeken die ik sindsdien heb gelezen, doen niets onder voor de 'oude' King. "The Dark Tower VI: Song of Susannah" vond ik weliswaar de minste in de Dark Tower reeks, maar dat zegt meer over de reeks dan over de kwaliteit van dat deel. "Blaze", "Under the Dome" en "Full Dark, No Stars" zijn in mijn ogen ijzersterk. Slechts "Cell" vond ik enigszins teleurstellend, maar alleszins vermakelijk.
Ook "Duma Key" plaats ik in het rijtje van ijzersterke boeken. Dit is King op zijn best. De personages zijn geweldig, de sfeer is fantastisch en langzaam maar zeker kruipt de horror in het verhaal. Combineer dat met een geweldige schrijfstijl en je hebt een prachtig boek in handen.

Edgar Freemantle is de persoon waar alles om draait. Op zijn vijftigste verongelukte hij bijna op zijn werk, maar hij overleefde het ternauwernood. Nou ja, overleefde: hij verloor zijn rechterarm en zijn huwelijk. Eigenlijk verloor hij gewoon alles wat hij tot dan toe had opgebouwd.
Edgar valt in een zwart gat en ziet zelfmoord als een reële optie. Zijn psychiater weet hem op andere gedachten te brengen: hij moedigt Edgar aan om zijn oude liefde (het schilderen) op te pakken. Edgar doet dit en verhuist daarnaast ook nog naar een van de Florida Keys: hij kiest een huis op Duma Key (of kiest het huis hem?) om daar een tweede leven op te bouwen.
Met pijn in de heup en met fantoompijn in zijn rechterarm probeert Edgar zo goed en zo kwaad als het kan een nieuw leven op te bouwen. Helemaal alleen doet hij dat niet, gedurende het verhaal komt hij voldoende mensen tegen die hem helpen en steunen bij zijn nieuwe leven en hobby.
Zijn hobby loopt echter nogal uit de hand. Zijn schilderijen hebben een soort magische kracht en roepen nog een andere kracht op: een kracht die al eeuwenoud is en wakker geschilderd wordt door Edgar.

Dit is het verhaal in een notendop, maar het draait om veel meer. De beginnende vriendschap tussen Edgar en Wireman wordt geweldig beschreven. Het ik-perspectief is een goede keuze van King geweest. Ook in dit boek wordt er weer voldoende aandacht geschonken aan de personages. Edgar en Wireman zijn de twee meest vooraanstaande, maar ook andere personages krijgen genoeg aandacht. Edgar en Wireman zijn in ieder geval twee personages King maakt ze erg sympathiek zonder glad te worden, de dialogen zijn vaak hilarisch (er zit sowieso ontzettend veel humor in dit verhaal, vooral in het begin) en hun vriendschap voelt puur aan.
Eigenlijk is het gehele verhaal wat aan de langdradige kant, maar ik houd daar van. De actie begint pas echt zo'n honderdvijftig pagina's voor het einde, maar wat zich daartussen afspeelt, heb ik ook met ontzettend veel plezier gelezen. Ik leefde ontzettend mee met Edgar. Zijn zoektocht naar een nieuw leven is interessant, maar ondertussen wel verweven met zijn oude leven: de relatie met zijn vrouw en dochters is nogal complex, maar interessant. Daarnaast zijn er nog wat achtergrondverhalen die absoluut de moeite waard zijn en als vanouds hint King op het einde van een hoofdstuk naar gebeurtenissen die gaan volgen.

Spanning is er zeker wel te vinden in de plot, maar speelt niet een heel prominente rol. De schilderijen van Edgar hebben dus een eeuwenoud kwaad gewekt en langzaam maar zeker ontdekt Edgar met zijn vrienden wat hij nou precies heeft losgemaakt. Zoals gezegd komt hier pas richting het einde echt wat vaart in, maar mijns inziens geeft dat niet: er gebeurt absoluut voldoende om te blijven boeien. Ook van de sfeerbeschrijvingen heb ik bijvoorbeeld genoten: het zomerse sfeertje van Duma Key kwam prima uit de verf.
Naar het einde toe komt de plot rondom Percy dus echt naar de voorgrond en King werkte dat zowaar nog uit in een heel aardig einde. Het was niet zo goed als de rest van het boek, maar gelukkig niet zwaar over de top. Het paste allemaal wel binnen de lijnen van het verhaal en ontspoorde geen moment. Ietwat rommelig is het allemaal wel, maar heel erg veel afbreuk aan het verhaal deed dat niet.

Duma Key is een typisch Stephen King boek: vriendschap, hoop en liefde staan centraal, maar langzaam maar zeker sluipt de horror onder de huid. De aaibare personages, geweldige sfeer en dito schrijfstijl maken dit verhaal weer tot een topper waar ik echt van genoten heb. Op het eind kwam King nog even met een twistje die mij met een leeg en zelfs enigszins verdrietig gevoel het boek liet dichtslaan. Dit geeft maar eens te meer aan dat het boek mij geraakt heeft en daarom ook recht heeft op de hoge score die het krijgt. Edgar en Wireman zijn voor mij twee memorabele personages.

* * * * ½

Vond dit boek toch wel de beste van Stephen King. mooi verhaal en op het hoogtepunt eventjes heel eng. hoop dat hier ooit nog een verfilming van komt.
Ik hou ook van de zinnetjes 'Het was ROOD!!' of 'De tafel lekt?'
Deze heeft ook minder (Milde spoiler)Stephen King-maniertjes

Langzaam opgebouwd maar zeer meeslepend verhaal, vaak haast poëtisch qua sfeer. King blijft een meesterlijke verteller en zuigt de lezer ook ditmaal compleet mee naar binnen. De geschepte sfeer op het eiland is zo knap neergezet dat het haast jammer is dat gaandeweg het horrorelement zijn intrede doet. Eén en ander wordt dan ook wat meer standaard en voorspelbaar, maar het blijft op de rails. Vooral de laatste paar bladzijden zijn prachtig.

Literaire horror/thriller. Dit jaar een aantal werken uit de Jaren '80 van King gelezen en ik vind dat hij echt gegroeid is. De thematiek is geweldig, de personages uitermate overtuigend. Een groots en meeslepend verhaal.

4,5*

Tot de 400 pagina's vond ik het verhaal redelijk interessant en boeide het me, maar miste ik de toeloop naar een spannend einde, maar daarna, zeker na Edgar's expositie kwam dat in een stroomversnelling.

Qua sfeer en verhaal moest ik weleens denken aan Vel Over Been, een boek dat ik wel net wat beter vond.

Duma is uiteindelijk toch een beter boek als verwacht. Lang dacht ik over een score van 3* of 3,5*, maar dit is typisch een boek waar je nog vaker aan terugdenkt, en gezien hoe goed het verhaal in elkaar steekt, toch meer verdiend.

Dikke pil, maar een veelomvattend verhaal met een toch behoorlijk spannend en sterk einde.
Hoop zelf niet op een verfilming. Zou niet kunnen worden geëvenaard.