menu

Historia Universal de la Infamia - Jorge Luis Borges (1935)

Alternatieve titel: Wereldschandkroniek

mijn stem
3,60 (24)
24 stemmen

Spaans
Verhalenbundel
Biografie

123 pagina's
Eerste druk: Emecé, Buenos Aires (Argentinië)

In deze verhalenbundel van Borges worden de levens van verschillende werkelijk bestaande misdaadfiguren verteld. Alleen zijn het geen werkelijke beschrijvingen van de levens van deze personen, maar verzonnen verhalen door Borges.

zoeken in:
4,5
Op dezelfde manier als ik heb gedaan bij de verhalenbundel De Olifant Verdwijnt van Haruki Murakami heb ik ook bij alle korte verhalen van Jorge Luis Borges in de bundel De Aleph en andere verhalen, dat zelf een bundel van verhalenbundels is met Historia Universal de la Infamia als de eerste verhalenbundel, een kort commentaar of (poging tot) analyse geschreven:
Jorge Luis Borges: De Aleph en andere verhalen (verhalenbundel; 1989) – De filosoof leest… - defilosoofleest.wordpress.com.

Zo luidt mijn commentaar bij het eerste verhaal uit de bundel:

De stuitende verlosser Lazarus Morel (1933)

Het verhaal begint met een ‘postmodernistische’ ongelijksoortige dus vervreemdende opsomming van de gevolgen van de ‘weldoener’ Bartolomé de las Casas die uit medelijden met de indianen die bezweken aan het helse werk in de mijnen voorstelde om negers te importeren om te bezwijken aan het helse werk in de mijnen, waarmee meteen de ironische toon wordt gezet. Niet alleen toont Borges uitdrukkelijk een ironische en spottende houding jegens de geschiedenis die hij vertelt maar ook jegens z’n eigen vertelling, bv. zoals hij aan het eind schrijft “In tegenstelling tot iedere poëtische wet (of poëtische symmetrie) werd de rivier van zijn misdaden al evenmin zijn graf.”. Zoals Borges in het voorwoord van de verhalenbundel bij de druk van 1954 schreef, beleeft hij plezier aan het vervalsen van de geschiedenissen van anderen (in dit geval werd de hoofdpersoon van het verhaal vermeld in een werk van Mark Twain) waarmee hij al heel postmodern een meta-stijl hanteert waarbij hij een erudiete verzameling elementen uit de (kunst)geschiedenis bij elkaar gooit en zo een rijke fantasiewereld schept die ontregelend en chaotisch is (met een anticlimax) in plaats van de klassieke ‘symmetrische’ verhaalvorm.

Het verhaal gaat over een bedrieger – waarbij Borges speelt met het contrast want de teleurstelling die dit oplevert waaronder de gedroomde wraak van de bedrieger zelf na verraden te zijn in de vorm van een laag misdadig plan dat “de allure had van verlossing en geschiedenis” – maar het verhaal is zelf ook bedrog in de zin dat het spot met de conventies en in wezen een parodie is. Stilistisch is de stijl virtuoos met aldoor parels van zinnen zoals “Aan een bezinksel van dierlijke verwachtingen en Afrikaanse angsten hadden ze de woorden van de Schrift toegevoegd” dat het lezen al tot een genot maakt: in combinatie met de postmoderne ironie en metalagen is het geheel zeer vermakelijk.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:14 uur

geplaatst: vandaag om 13:14 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.