Birdsong - Sebastian Faulks (1993)

Vind het altijd merkwaardig als er bij boeken met zo'n hoge notering nog geen reacties zijn geplaatst. Ben toch benieuwd wat mensen hier bijvoorbeeld zo briljant aan vinden; de schrijfstijl is uiterst functioneel, het verhaal is mooi opgebouwd en beslaat prachtig vrijwel alle facetten van de eerste Wereldoorlog - zowel de subtiele aanloop als de onvoorstelbare vervreemding van de oorlog zelf als de nasleep, die voor sommigen in het teken staan van shell shock en voor anderen juist van het onrealistische van zo'n grote oorlog.

Maar toch miste ik iets belangrijks bij 'Birdsong', namelijk subtiliteit. Faulks vertelt continu wat zijn personages voelen in plaats van dat hij het duidelijk maakt aan de hand van scènes. En ook als hij dat laatste wel doet (sommige scènes zijn enorm beklijvend), laat hij de kans niet onbenut om alsnog te expliciteren waarom het nou precies draait. Jammer, want 'Birdsong' had een onvergetelijk werk kunnen zijn. Nu is het alleen maar een prachtig geconstrueerd verhaal van een talentvol schrijver, die helaas af en toe bang is dat zijn publiek niet door heeft wat hij precies wil vertellen, en daarom zijn boodschap om de zoveel pagina's herhaalt.

Mooi verhaal, maar ergens miste ik iets, misschien zoals thomizi50 al aangeeft, subtiliteit.
Het liefdesverhaal blijft te vlak en mist gevoel. Faulks is op zijn best in de loopgraven, waar hij de lezer confronteert met horror en absurditeit.

Prachtige en indringende weergave van de waanzin van deze loopgravenoorlog. dat maakt het boek zeer de moeite van het lezen waard. De rest is veel meer gekunseld en raakt veel minder.