Vriend van Verdienste - Thomas Rosenboom (1985)
mijn stem
21 stemmen
Nederlands
Psychologisch / Thriller
340 pagina's
Eerste druk: Querido,
Amsterdam (Nederland)
De hoofdfiguur, een 16-jarige jongen, tracht door dienstbaarheid de vriendschap te verwerven van een oudere jongen van betere komaf. Dit leidt tot een machtsspel van dramatische ingrijpendheid. Het boek is gebaseerd op De Baarnse moordzaak, waarin drie jongens, onder wie 2 rijkeluiszoontjes, veroordeeld werden wegens moord op een jongen die te veel over hen wist. Het boek belicht de spanning van de ontvoering en de gevangenschap van het slachtoffer op een zolderkamer.
0
geplaatst: 30 december 2007, 13:58 uur
De debuutroman van Thomas Rosenboom, 'Vriend van verdienste', handelt over de Baarnse moordzaak. Voor degenen die zich deze zaak uit begin jaren 60 nog herinneren, zal de onafwendbaarheid van de ondergang die zo kenmerkend is voor de werken van Rosenboom, dan ook al vooraf vaststaan. Toch vond ik deze in het boek minder aanwezig dan in de andere werken van Rosenboom.
Het boek komt langzaam op gang en kenmerkt zich door mooie barokke zinnen en realistische karakters. Het boek bereikt nog niet de finesse van zijn latere werken, maar is hierdoor een stuk 'frisser' en minder gestileerd.
Het boek komt langzaam op gang en kenmerkt zich door mooie barokke zinnen en realistische karakters. Het boek bereikt nog niet de finesse van zijn latere werken, maar is hierdoor een stuk 'frisser' en minder gestileerd.
0
geplaatst: 11 juni 2008, 20:10 uur
Eerste roman van Rosenboom, waarin al veel elementen uit zijn latere werk naar voren komen; zoals het koste wat het kost iets afdwingen bij een ander met de eigen ondergang tot gevolg. Het heeft net niet de finesse van Publieke Werken of De Nieuwe Man, maar het is zeker een mooi boek. Ook weer lekker zinnenprikkelend geschreven, waarbij de lullige spruitjeswalm van de bladzijden afstoomt. Heerlijk!
0
geplaatst: 4 oktober 2008, 15:06 uur
Moest in het begin erg wennen: het verhaal komt behoorlijk traag op gang en bovendien is de schrijfstijl van Rosenboom ook niet makkelijk. Lange, barokke zinnen met vaak ouderwets woordgebruik. Eerste vijftig pagina's waren dan ook moeilijk om doorheen te kopen, maar daarna wordt het steeds beter; het woordgebruik en de zinnen krijgen steeds meer functie in het verhaal, dat steeds beter op gang komt. De manier waarop uiteindelijk de sfeer in de toren wordt weergegeven, is subliem, en dat levert al met al een ronduit sterk boek op. Dikke 3,5* (vanwege het hakkelende begin nét geen vier). Verrassend leuk boek dus 
0
geplaatst: 12 december 2016, 22:48 uur
Ik vind juist de eerste paar hoofdstukken, zeg maar de eerste 90 pagina's, fenomenaal met die schitterende psychologische oorlogjes die Theo her en der voert. Als het 'echte' verhaal de boventoon gaat voeren en de verwikkelingen steeds meer een logische plek krijgen (en ook wat al te zeer worden 'uitgelegd' inclusief een redelijk onzalige perspectiefwisseling naar het einde toe) vind ik het minder interessant worden. Daarbij overigens ook niet geholpen door de bepaald spoilerende achterflap (ook hier op Boekmeter weer in de omschrijving... ik had van die hele zaak nog nooit gehoord en was liever onwetend gebleven).
* denotes required fields.
* denotes required fields.