The Gold Bug - Edgar Allan Poe (1843)

Heel leuk verhaaltje. Interessant om te zien hoe het van een griezelstory naar een detective gaat. De typische Poe stijl komt hier heel goed tot z'n recht!

Interessant kort verhaal met een erg vernuftig raadsel.



Inderdaad op het begin vrij onheilspellend waarna het verhaal later de vorm van een detective aan neemt. Een verhaal dat goed in elkaar zit alleen is hij minder creepy dan andere verhalen van Poe, vind ik persoonlijk.

Ik vond het een aardig verhaaltje en begrijp hoe veel auteurs hier inspiratie uit haalden of elementen uit leenden (Ik lees Gruwelijke Verhalen, ingeleid en vertaald door Vestdijk). Vestdijk wijst hier in zijn inleiding ook op.

3* en op naar de volgende!

Aardige 'klassieke' Poe - haast een blauwdruk voor het speurwerk van diens eigen Auguste Dupin (Hoewel het eerste verhaal waarin deze speurder optrad, 'Murders in the Rue Morgue', twee jaar voor The Gold bug uitkwam).

Toch is de ellenlange uitleg, wat een groot deel van het verhaal in beslag neemt, ook wat 'teveel van het goede'. De spanning uit het eerste deel van het verhaal is dan al lang weggeëbd en dan kabbelt het nog even flink voort, om dan als een kaars uit te gaan.

Wat mij betreft was een meer chronologische volgorde van de gebeurtenissen beter geweest voor de spanningsboog....

Nadat ik gisteren een omnibusfilm gezien had over het werk van Edgar Allan Poe, Histoires Extraordinaires voor de geïnteresseerden, wou ik wel eens wat meer van zijn werk beginnen lezen. Ik wou oorspronkelijk eens naar de bibliotheek fietsen, maar blijkbaar had mijn moeder ooit eens een omnibus gekocht genaamd Fantastische Vertellingen. Dat natuurlijk meteen uit de kast gaan vissen en The Gold Bug, oftewel De Gouden Kever, was het eerste kortverhaal in de bundel.

Niet meteen een goede opener als je het mij vraagt. Geen idee of het de stijl van Poe is of eerder een keuze van de uitgeverij, maar qua opmaak is hier wel wat op aan te merken. Geen onderverdeling in hoofdstukken, geen alinea's, … Gewoon een hele lap tekst en dat bladzijde na bladzijde. Soit, de essentie is een soort van detective verhaal met een avontuurlijk tintje à la Treasure Island. Het probleem is echter dat het boek gewoonweg geen spanningsboog heeft. Vind sowieso de keuze van Poe om het trio eerst de schat te laten vinden en nadien pas uit te leggen hoe het mysterie in elkaar zit nogal vreemd en onnatuurlijk. Daar komt gelukkig nog wel bij dat de ontknoping leuk in elkaar zit. Het is mooi meegenomen dat ik sowieso te vinden ben voor dit soort geheimschrift raadseltjes, maar Poe weet het in het algemeen leuk te brengen. Het personage Jupiter zal hoogstwaarschijnlijk al wel eens ergens wat relletjes hebben veroorzaakt, hoe vaak is Kuifje in Congo al niet in het nieuws gekomen, maar ik vond vooral zijn dialogen erg vervelend lezen.

Ik wil Poe zeker en vast nog niet afschrijven op één verhaal, maar ik verwacht toch wat meer van de andere titels in het boek. Onder andere Murders in the Rue Morgue, The Black Cat en The Pit and the Pendulum lijken me wel wat. The Gold Bug is zeker en vast niet slecht en leest vlotjes, maar ik hoopte op meer.

3*

The Gold Bug is inderdaad maar een tussendoortje. The Tell-Tale Heart blijf ik zijn absolute meesterwerk vinden.

Aha, die zit er blijkbaar ook nog in. Ik ga het boekje in één stuk proberen uit te lezen dus dat betekent veel Poe berichten (zo'n 19 verhalen zitten geloof ik in de bundel) de komende dagen.

Gisteren las ik voor het eerst van m'n leven een verhaal van Edgar Allan Poe: De Gouden Kever of de Goudkever.

Ik vond het een opmerkelijk verhaal dat bij mij wel wat vragen heeft opgeroepen. In eerste instantie verhaalt de ik-persoon over zijn vriend Legrand die een 'gouden' kever in de natuur vindt. Legrand pakt de kever op waarna de kever hem terstond een venijnige beet toebrengt. Jupiter schrijft de latere 'gekte' van zijn meester toe aan de gevolgen van die beet. Uiteindelijk is het Jupiter die de kever met een stukje perkament, dat daar toevallig op de grond ligt, vangt en meeneemt. Onderweg naar huis leent Legrand de kever uit aan een commandant van een legereenheid. Voor mij is de reden van die handeling volstrekt onduidelijk. Het enige wat ik kan verzinnen is dat de afwezigheid van de Kever op het moment dat hij hem wil laten zien aan zijn vriend, de Ik-persoon, Legrand er toe gedwongen is een tekening te maken, waarvoor hij dan weer het bewuste stukje perkament gebruikt.

Vervolgens wordt de hele schatgraverij tot in detail beschreven. En pas nadat de schat met succes is geborgen, legt Legrand de ik-persoon uit hoe hij de vindplaats van de schat wist te bepalen. Heel aardig allemaal tot dusver, maar dan houdt het verhaal op! Terwijl ik wel benieuwd was wat er met de schat gedaan zou gaan worden. Zou er een conflict tussen de drie schatgravers zijn ontstaan bij het verdelen van de schat? Welke gevolgen heeft de beet uiteindelijk op Legrand? En - de vraag die mij nog het meest intrigeert - wat is het inhoudelijk verband tussen het vinden van de kever en het vinden van de schat?

Ik hoop dat er iemand is op dit forum die mij over de achtergronden van het verhaal meer kan vertellen.