Hisoyakana na Kesshô - Yoko Ogawa (1994)
Alternatieve titels: De Geheugenpolitie | 密やかな結晶
Japans
Toekomst / Sociaal
411 pagina's
Eerste druk: Kôdansha,
Tokio (Japan)
Op een niet nader genoemd eiland voor een niet nader genoemde kust verdwijnen objecten. Het begint met hoeden, dan linten, vogels, rozen; totdat de zaken veel serieuzer worden. De meeste inwoners van het eiland zijn zich niet bewust van deze veranderingen, terwijl de weinigen die de kracht hebben om de verloren voorwerpen te herinneren in angst leven voor de draconische geheugenpolitie, die zich ertoe verbindt ervoor te zorgen dat wat is verdwenen, vergeten blijft. Als een jonge vrouw, die worstelt om haar carrière als romanschrijfster te behouden, ontdekt dat haar redacteur gevaar loopt voor de geheugenpolitie, bedenkt ze een plan om hem onder haar vloerplanken te verbergen. Terwijl angst en verlies steeds dichterbij komen, klampen ze zich vast aan wat zij heeft geschreven als het laatste middel om het verleden te behouden.
Zoals op de achterflap staat, inderdaad een erg poëtisch boek, wat niet per se wil zeggen dat het heel dromerig of sentimenteel is, gewoon een erg krachtig persoonlijk relaas van een gevoelig mens in een beklemmende wereld.
Kortom: goeie schrijfster, sterke sfeer, origineel concept, maar niet voor mensen die van veel actie en een rechttoe rechtaan vertelstijl houden.
Iedereen met mij eens dat de oude man de opa van de schrijfster was, maar dat grootouders wellicht ooit al gewist waren?
