Zeer matige roman. Ik heb drie positieve kanten ontdekt.
1. Het is mooi en goed geschreven
2. Het is een kort verhaal, zodat het verhaal in twee uurtjes voorbij snelt.
Het kabbelt constant voort, er zit geen ontwikkeling in, en als dat wel het geval is - de uitnodiging van Mme Sasserath, haar raadselachtige verdwijning et cetera - dan komt daar geen logica bij kijken; alle boeiende gebeurtenissen zijn uit de, overigens bijzonder vage, lucht gegrepen.
3. Om zulke quotes, hieronder een héél kleine selectie, heb ik hartelijk gelachen.
Ook Donatella bleek trouwens over een goede smaak te beschikken en wierp nu en dan begerige blikken op mijn verbazend aantrekkelijke lichaam, dat, ofschoon nog jong, al van een imposante mannelijkheid was.
...ik, een buitengewoon opmerkelijke jongeman van achttien, even opgewekt als getourmenteerd, met een volstrekt onafhankelijke geest en een universele belangstelling, uitzonderlijk, begaafd, met een mateloze ambitie, gecombineerd met een tomeloze werklust, daarbij ongetwijfeld creatief, met een aangeboren mensenkennis en een verbluffend originele fantasie, ook zeer geestig en ad rem, bovendien vrijwel volmaakt gebouwd en altijd smaakvol gekleed, welgemanierd, goed van tongriem gesneden en'bij dat alles van een hartveroverende bescheidenheid, ik beeldde natuurlijk nauwkeurig de ideale zoon uit.
Ofschoon ik een grondige hekel had aan zelfingenomenheid, ontveins ik mij niet, dat ik zeer onder de indruk was als ik aan mijzelf dacht. Iemand als ik kwam niet alle dagen voor, om het zacht uit te drukken. Als ik aan andere mensen dacht moest ik wel eens lachen.