The Boy in the Striped Pyjamas - John Boyne (2006)

Heel mooi boek, vlot om te lezen . Het einde is wel triestig 4.5 *

De Ier John Boyne laat ons een dramatische periode uit de wereldgeschiedenis bekijken door de ogen van een naïef jongetje. Als lezer begrijpen we al snel waarover het gaat, waardoor de 'domme' vragen van Bruno tegelijkertijd grappig als schokkend zijn. Een heel vreemd gevoel en dat is de kracht van deze roman. Zoals de meeste jeugdboeken is De jongen in de gestreepte pyjama vlot geschreven en het loodzware thema wordt op een lichtvoetige manier behandeld, maar dit is slechts schijn. Het is een roman die je, eens je hem gelezen hebt, niet meer loslaat.

Toen ik in dit boek begon te lezen had ik nooit kunnen denken dat het zo'n diepe indruk op me zou maken. Doordat het uit het standpunt geschreven is van een negenjarig jongetje is het vaak ontroerend en tegelijker tijd aangrijpend. Vooral het einde nam me compleet in beslag, heel pakkend vond ik.

Goed boek.

We moesten het met school lezen, en dan is een jongen in een pyjama nou niet echt aantrekkelijk. Op de achterkant staat dat er niets verklapt moet worden over het boek, anders gaat dat ten koste van het lees plezier.
Daar hebben ze groot gelijk in. Als je niet weet waar het boek over gaat is hij veel beter. De verassing is zeker groot en eigenlijk is de hele belevenis van Bruno ronduit indrukwekkend. Hoe een kind een verschrikking als Auschwitz ervaart (best beschamend er aan toe vraag ik hoe je dat nu precies schrijft) is zó verassend en gewoon goed geschreven.
Het leest lekker weg en eigenlijk gebeurt er niet zo heel veel, maar eenmaal naar het einde toe zit je er aan vast gekluisterd. Het einde is voorspelbaar, maar niet minder goed. Erg mooi geschreven, en bevredigend.

Overigens staat er op de achterkant ook: Fences like this exist all over the world. We hope you never have to encounter such a fence. Het geeft extra sfeer, maar ook extra drama bij het einde van het boek. En dat maakt het in totaal allemaal het lezen waard.

4.0

La Vita e Bella, maar dan andersom.

Dit boek is werkelijk waar geweldig. John Boyne laat je door de ogen van de hoofdpersoon de wereld inkijken. Zeer terecht dat dit boek verfilmd gaat worden! Voor mij absoluut 5 sterren waard!

Na het zien van al de positieve reacties hier, begon ik met hoge verwachtingen aan het boek. Dat had ik niet moeten doen, want ik vond dit boek een grote teleurstelling.

Het concept ‘Holocaust gezien door kinderogen’ is allesbehalve origineel. Maar als het goed uitgewerkt wordt, dan kan het nog wel eens een klassieker worden. Dat vind ik hier niet het geval.

Hoe geloofwaardig is het als een negenjarige jongen, zoon van een hoge nazi-officier nog wel, niet eens woorden als Führer en Auschwitz fatsoenlijk kan uitspreken. Laat staan dat hij nooit over joden of het ‘arische ras’ heeft gehoord. En ook het feit dat het oorlog is gaat schijnbaar geheel aan hem voorbij. Noem het onschuld, ik noem het onrealistisch. Kinderen van zijn leeftijd zijn echt niet zo naief.

Natuurlijk zijn er zoveel onrealistische dingen in dit boek, maar daar zul je mij niet over horen. Het is en blijft ten slotte fictie.

Ik ben overigens wel benieuwd naar de film.

Moeilijk te beoordelen boek, enerszijds erg aangrijpend en zeker nog steeds relevant maar anderszijds is het inderdaad erg storend dat de 9-jarige jongen ogenschijnlijk een erg laag iq of taalgebrek heeft, met 9 lijkt het me inderdaad straf dat hij sommige woorden niet goed kan uitspreken (terwijl dat met andere moeilijkere vlot lukt), dat irriteert regelmatig tijdens het lezen.
Ook wel opvallend dat dit in 2006 door een Ier is geschreven die niet eens de 40 is gepasseerd.

Wat bedoel je (wat is hier opvallend aan?)?

Dat deze Ier nog niet eens geboren was toen WOII woedde. In tegenstelling tot andere schrijvers (bv. Remarque, Levi etc.) kan deze schrijver zijn inzichten in de oorlog enkel verworven hebben door informatie uit tweede hand (net zoals ik trouwens), het resultaat vind ik dan ook opvallend treffend en tegelijk origineel, voor zover ik kan oordelen.

Ik ga dit boek morgen bij de bieb halen, ik ben in elk geval erg benieuwd.

erg mooi en aangrijpend boek, ik vondt het ook mooi dat Bruno vriendschap sloot met Shmuel terwijl hij een jood is, zo zie je toch maar dat vriendschap niks met afkomst of religie te maken heeft, er kwamen natuurlijk ook wel een paar dingen in voor die ongeloofwaarig waren zoals hoe makkelijk Bruno in aushwitz kon komen maar voor de rest een geweldig boek.

Een auteur heeft de macht zogenaamde onwaarschijnlijkheden in een waargebeurde situatie te plaatsen. Dat een aantal users hier daar aan ergeren, dat kan. Maar The Boy with the Striped Pyjamas is een fictief verhaal, die behendig gebruik maakt van de kennis van de lezer omtrent WWII en concentratiekampen. Het is door het gehele boek duidelijk dat Bruno zich geen zier interesseert voor een aantal zaken, juist door angst. Hij is te bang om door te vragen. Hij interesseert zich slechts voor ontdekkingen. Om nog maar te zwijgen van het 'wir haben es nicht gewusst' gedrag van andere personages in het boek. Onrealistisch? Ik ben eerder bang dat het realistisch is.

Boyne maakt het slechts 1 keer te bont. Wanneer Shmuel opeens of all people in de keuken verschijnt om de glazen te poetsen.

Meeslepend en verbazingwekkend. Ook al voel je alles aankomen.

Na het boek vandaag de trailer van de film bekeken. Het boek is wervelend door het tekort aan informatie. Onverfilmbaar, glans gaat verloren. Er wordt ingezet op natte zakdoeken.

Ben bijzonder onder de indruk van het boek maar ook ik heb mezelf afgevraagd hoe het stond met de kennis van 9-jarigen tijdens de oorlog. In films en boeken lees en zie je toch vaak dat ook onder kleine kinderen de joden al werden verguisd, beschimt en bespot. Tel daarbij op dat Bruno en een zoon van een hoge nazi officier is en in het begin van het boek in Berlijn woont waar hij ongetwijfeld iets mee moet hebben gekregen van de jodenonderdrukking.

Voor mij heeft dit echter niet tot gevolg gehad dat ik het boek minder indrukwekkend vond. Al de bovenstaande zaken kwamen pas na het lezen in me op. Onder het lezen heb ik het geschreven verhaal schijnbaar voor waar aangenomen en dat heeft me flink aangegrepen. Zeker het einde had ik niet zien aankomen. ik was er eigenlijk van overtuigd dat enkel Shmuel het einde van het boek niet zou halen

Bijzonder aangrijpend en krachtig boek dat me nog lang bij zal blijven.

4,5 *

Ben trouwens erg benieuwd hoe ze dit gaan verfilmen.

In de helft van het boek leek het mij redelijk saai omdat er weinig gebeurde en er veel details waren. Naarmate ik verder las werd het beter en beter!

Een prachtig onverwachts einde!!!
Hoewel ik ook betwijfel of een 9-jarige echt nog zo weinig weet en kinderlijk denkt.
Maar het blijft een goed boek!

Populair bij de grote massa en dat is niet terecht. Je kan van kilometers afstand zien wat er gaat gebeuren. En ik vind de schrijfstijl ook niet lekker lezen. Thema is slecht uitgewerkt.

Dat is niet zo erg toch? De Kleine keizer van Martin Bril, Jehanne van Simone van der Vlugt of Geef me de ruimte van Thea Beckman bestaan toch ook uit informatie uit tweede hand? En zo nog honderden andere boeken.

Heb het boekje bijna uit overigens, morgen een oordeel hierover. Zit me wel af te vragen of dit niet 'gewoon' een jeugdboek is.

Heb met enig plezier dit boekje gelezen. Het leest makkelijk weg maar ik vond Bruno, ondanks zijn leeftijd nogal wat naief neergezet. Vragen die bij me opkwamen was: Hoe kan hij niet weten wat er zich achter de omheiningen afspeeld? En dat in een jaar tijd. Hoe kan het dat de twee jongens een jaar lang bijna elke dag met elkaar praten zonder dat er iemand achterkomt (lopen er soms geen soldaten in de buurt waar de jongens zitten, zeker als het zo makkelijk is dat het gaas zo opgelicht kan worden. De conclusie die ik trek is dat dit een jeugboek is en dan is het allerminst storend, want het verhaal boeit wel degelijk. Net als Grovonion vond ik dat er iets te veel herhaling in zit (sommmige dingen worden drie keer uitgelegd in verschillende hoofdstukken en Bruno is, zoals ik al zei, niet erg bekwaam met taalgebruik, want niet erg is, maar daarnaast begrijpt hij andere moeilijke begrippen weer wel.

Als je verder leest lees je dat ik dat helemaal niet erg vind, in tegendeel zelfs een beetje bewonderenswaardig.

Een heel bijzonder boek, het meest indrukwekkende boek wat ik ooit gelezen heb.
Het leest heel makkelijk, het is ook zo bijzonder op welke manier het geschreven is.. Uit het perspectief van deze jongen.
Het beste is vantevoren zo min mogelijk te weten, des te specialer het boek is.
Al schokt het je wel.......

4,5*

Ik vond dit echt een supermooi boek! Heel bijzonder hoe het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van een 9-jarig jongetje dat geen flauw benul heeft van wat er zich om hem heen afspeelt. Je weet als lezer in welke situatie hij verzeilt raakt, maar hij heeft alleen zijn eigen wereld en ziet de gruwelijke dingen niet die er gebeuren. Aan de andere kant was Bruno soms wel uitzonderlijk slim voor zijn leeftijd en kon hij dingen en wist hij dingen waarvan ik dacht: hoort een 9-jarige dat te kunnen/weten? Maar als je dat buiten beschouwing laat, is en blijft het gewoon een prachtig verhaal en het trieste einde had ik niet aan zien komen. Ik had eerder gedacht dat Shmuel zou sterven en niet Bruno, aangezien dat veel meer voor de hand lag.
Een prachtig boek dat ik iedereen kan aanraden!

4.5*

erg mooi verhaal..
vond het boek alleen een beetje van een kinderlijk niveau!

Obviously: het is ook een kinderboek...

heel mooi geschreven van John Boyne. Als je de film nog niet had gezien, was hij wel wat spannender geweest. IK zelf heb de film al ervoor gezien. Omdat ik de film zo mooi en interressant vond, wou ik natuurlijk het boek lezen. het boek heeft me in goede zin verwonderd. Door de schrijver (omdat je zo goed de oorlogssfer in het boek voelt). ik zeg niet dat je dat niet in de film hebt, maar in het boek wel. Zat goed in elkaar. heel verfrissend. zeker ****waard.

????

Vond het einde zeer abrubt in tegenstelling tot de slotfase van de film waar hier en daar wat extra's aan toe is gevoegd om het geheel wat smeuiger te maken. Dat schept een zekere verwachting als je daarna nog aan het boek gaat beginnen.
Ondanks het soms wel zeer naieve personage genaamd Bruno vond ik het een mooi en ontroerend (jeugd)boek die fantastisch verfilmd is.

Boek nog niet gelezen,maar de film is allesinds al fantastisch.

Een aangrijpend en ontroerend boek. Alleen het einde vond ik iets minder; het einde ging me net iets te snel en het leek een beetje "afgeraffeld". De vriendschap tussen Bruno en Shmuel werd mooi weergegeven. Het boek las makkelijk weg, wat begrijpelijk is omdat het een jeugd/jongerenboek is, maar dat vond ik eigenlijk ook wel fijn.

*4.5

Het thema van dit boek is uitstekend. Maar de uitwerking van het verhaal vind ik een draak.

Ik had vooral moeite met de ongeloofwaardige hardleersheid van Bruno, die door het hele boek heen maar niet wil begrijpen dat zijn woonplaats niet Oudwis heet, dat de baas van de regering niet de Furie heet, en ook maar niet wil onthouden wat bedoelt wordt met een Jood. Ik kan me niet voorstellen dat een jongen van 9, leeftijd groep 6, met veel interesse in de wereld om hem heen (de jongen houdt van lezen) zo ongevoelig is voor zijn omgeving.
Aan de ene kant plaatst hij onkinderlijk intelligente opmerkingen. En aan de andere kant is hij zo onwetend, stelt hij geen vragen en houdt krampachtig vast aan zijn onwetendheid.

Een zwakj motief en absoluut een ongeloofwaardig verhaal. Jammer.

Ik heb dit boek gelezen als twaalfjarige, vroeg mij regelmatig af waarom Bruno zo naïef was en raakte best geïrriteerd door het sprookjesverhaal dat John Boyne hier heeft geschreven.
Ik was erg verbaasd dan ook, dat Bruno schijnbaar niet wist wat Joden waren en wat Auschwitz was. Als zoontje van een naziofficier weet je dat echt wel, sowieso wist je dat wel als je alleen al een vluchtige blik wierp op je schoolboeken:
"Der Deutsche ist ein stolzer Mann, der arbeiten und kämpfen kann. Weil er so schön ist und voll Mut, hasst ihn von jeher schon der Jud!"
"Das ist der Jud, das sieht man gleich, der größte Schuft im ganzen Reich! Er meint, dass er der Schönste sei, und ist so hässlich doch dabei!”
Vertaald in het Nederlands is dat:
"De Duitser is een trotse man die werken en vechten kan. Omdat hij zo mooi is en vol moed, haat hem van oudsher de Jood."
"Dat is de Jood, dat zie je gelijk, de grootste schoft van het hele Rijk. Hij denkt dat hij de mooiste is, maar is zo lelijk toch daarbij."

Hállo, John Boyne, Bruno hoorde dit dagelijks van zijn leraar. Denkt U dan werkelijk, dat hij niet weet wat een Jood was en wat die schoorstenen daarginds toch waren? Het werd hem er met de paplepel in gegoten, er is geen ontkennen aan.
Absoluut ongeloofwaardig. Het verhaal zelf is hartstikke mooi als je geen achtergrondinformatie hebt over dergelijke praktijken, maar als je het niveau geschiedenis van een derdejaars Gymnasium hebt - wat ik nu sterk van hem betwijfel - weet je wel dat het Duitse Rijk zó fascistisch was, dat zoiets nooit had kunnen gebeuren. Zoals Plivvit al zegt: prima thema, draak van een boek. Natuurlijk, het leest vlot weg, maar ik krijg zo af en toe de kriebels als ik zó'n historisch incorrect ding in handen krijg.
Waarschijnlijk was je negenjarige kinderzieltje in het Duitse Rijk al zó fucked up geweest, dat je er niet eens aan dácht om richting zo'n "schoorsteen" te lopen.
De zus vond ik ook ernstig slecht beschreven, al was haar karakter beter dan Bruno. Gretel was eerst een poppenmeid maar verandert binnen twee minuten naar zo'n Hitler Mädel, is als twaalfjarige al bezig met zaken zoals liefde (waarschijnlijk vond ze de heer Kötler gewoon spannend) en is - naar mijn mening - een beetje té volwassen voor haar leeftijd.

Het einde viel te voorspellen.