Shotns baym Hodson - Isaac Bashevis Singer (1998)

Het eerste deel (ongeveer de helft) gelezen. Los van mijn grillige leesgewoonten die ervoor zorgen dat ik slechts in periodes aan het lezen sla, vond ik dit vooral meer van hetzelfde worden en had ik iets soortgelijks al eens boeiender en (vooral) veel indringender gelezen in Sonim, die Geshichte fun a Liebe (1966).

Na het eerste deel had ik het een tijdje weggelegd en begon ik er gisteren weer aan, maar alweer kwamen de mijmeringen over hoe je nog in een god kan geloven gezien alle gruwelen (WOII) in de wereld, etc. ... ik kwam zonder moeite door het eerste deel, maar deel twee gaat echt even op zich laten wachten.

Geen cijfer voor nu, uiteraard.

In 1998 werd dit werk voor het eerst als volledige roman uitgegeven, maar in mijn Nederlandse vertaling staat te lezen dat het tussen januari 1957 en januari 1958 al veel eerder als feuilleton in het Jiddische blad 'Forwerts' werd gepubliceerd.

Ik ben blij dat ik het tweede deel een kans heb gegeven, want ik kwam toch tal van (meer) interessante bespiegelingen en ontwikkelingen tegen. Boris 'Boruch' Makaver mag dan de spil zijn in de kring van mensen waarover hier verteld wordt, Hertz Grein en zijn drie ingewikkelde relaties krijgen de meeste pagina's toebedeeld. Hij is een personage die ergens tussen een hopeloze man die maar niet vat kan krijgen op zijn gevoelsleven, een streng opgevoede en door bijbehorende grootse thema's verscheurde jood en een ordinaire geilneef laveert - in mijn beleving althans.
Uiteindelijk weet ik ook niet zo goed wat ik hiermee aan moet (lees: wat Singer beoogt te betogen), al helemaal met niet de epiloog (wordt het weer net zo'n fiasco als zijn eerdere terugkeer naar het geloof en Lea?), maar zoals altijd weet Singer mij met zijn vertelstijl te boeien; deels een onverbiddelijke kijk op de wereld net na W.O.II (alles speelt zich af in '47 - '49) en een boeiende inkijk in de levens van een aantal joden in de na-oorlogse tijd in New York.

Naast Grein komt bv. ook de losbol Jasja Kotik aan de beurt, die door anderen voor van alles uitgemaakt wordt, en dat levert vanuit zijn visie toch weer een ander plaatje op. En zo worden er meer personages vanuit hún perspectief oprecht neergezet en dat maakt van 'Schimmen aan de Hudson' een rijk relaas.

Tenslotte worden er zaken aan god, satan en zondig gedrag toegeschreven dat het een lieve lust is. Dit is duidelijk een onvermijdelijk gevolg van een streng religieuze jeugd en mij niet onbekend voorkomt. Je kan uit een verstikkend religieuze omgeving geraken, maar zie nog maar es dat je af komt van verstikkend religieuze ideeën...


Niet een roman die ik iedereen zomaar zou aanraden, begin dan liever eens met de bundel Short Friday.