menu

Il Colibrí - Sandro Veronesi (2019)

Alternatieve titel: De Kolibrie

mijn stem
3,41 (11)
11 stemmen

Italiaans
Psychologisch

416 pagina's
Eerste druk: La Nave di Teseo, Milaan (Italië)

De kolibrie, een van de kleinste vogels ter wereld, is in staat om schijnbaar bewegingloos in de lucht te hangen, en dat terwijl hij intussen twaalf tot tachtig vleugelslagen per seconde maakt. Marco Carrera, de hoofdpersoon, is eigenlijk een kolibrie. Hij leeft een leven van pijn en verlies. Zijn leven lijkt hem dieper en dieper in de ellende te trekken. Maar toch valt Marco niet: zijn hectische bewegingen stellen hem in staat zijn rug recht te houden in de existentiële acrobatiek van zijn bestaan. De kolibrie is een over pijn en de kwellende kracht van het leven.

zoeken in:
avatar van handsome_devil
1,5
Pfffff, hier kon ik echt helemaal niks mee. Alle sprongen in de tijd vond ik ontzettend gekunsteld overkomen, gaf me ook heel erg het idee dat de schrijver veel drukker met de vorm is geweest dan met de inhoud. Het hoofdpersonage, met wiens leven we in flarden kennis maken, komt totaal niet van de grond en dat zorgde ervoor dat werkelijk iedere zin me volledig koud liet. En dan wordt het einde ook nog eens ontzettend pathetisch, dat moest me eigenlijk natuurlijk tot tranen roeren, maar ik zat me vooral te ergeren en heb hier en daar wat pagina's overgeslagen omdat ik het niet meer aan kon. Hopelijk nu weer een leuk boek, want dit soort boeken moet je niet te vaak lezen.

avatar van david bohm
3,5
Tja, lastig om te beoordelen.
De hoofdstukken zijn zeer verschillend, soms mooi en zelfs ontroerend tot ronduit gekunsteld.
De vertelvorm verspringt vaak. Dan weer in briefvorm, een enkele dialoog tot wat langere terugblikken van de verteller plus ook een WhatsApp gesprek of een opsomming van de inventaris van het ouderlijk huis. Vaak kleine stukjes, het langste hoofdstuk telt 19 pagina's. Daarbij de sprongen in de tijd tussen de hoofdstukken maken het lastig om in het verhaal te komen.
Wanneer de schrijver wat meer bladzijden uittrekt om het verhaal te vertellen, weet hij me te raken. De gedeelten over zijn relatie met gezinsleden of over de onnoembare zijn een genot om te lezen. Om vervolgens naar het einde van het boek toe wat teleurstellend in blik naar de toekomst te werpen . Marco Carrera maakt de nodige rampspoed mee, maar blijft haast onbewogen als een kolibrie.
Toch voert de schoonheid wat mij betreft de boventoon.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:01 uur

geplaatst: vandaag om 08:01 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.