The Dark Tower III: The Waste Lands - Stephen King (1993)

Veel problemen met Jake in dit boek - meen ik me te herinneren - wat het boek soms wat langdradig maakt. En aangezien Eddie en Roland nogal weinig in elkanders aanwezigheid vertoeven wordt het leesgenot soms herleid tot doorsnee passages. Iets minder dus dan het prachtige deel 2, maar ik blijf wel benieuwd naar de volgende boeken (waar ik dus tot dusver niet aan ben begonnen )...
3,5*

Geweldig deel en eindelijk zijn we dan in de fantasy wereld aanbeland waar ik tevergeefs op wachte in deel 2. Het verhaal van Jake moet je even doorheen komen, maar als we eenmaal aanlanden in LUD en te maken krijgen met Tik Tak Man & Blain the Pain word het bloedstollend en episch groot. Met een geweldige cliffhanger naar deel IV welke ik bijna uitheb, maar lang niet het niveau haalt van dit deel. Maar wie heeft het hier over delen? In feite is het gewoon 1 verhaal en dat lijkt een mooie te worden.

persoonlijk vind ik dit het beste boek van de dt reeks. op de voet gevolgd door tovenaarsglas... 5*

Vind dit boek beter dan het tweede omdat men hier voortgaat in Rolands wereld. Beginstuk met de beer was spannend, dan het stuk van Jake weer saai maar in de tweede helft van dit boek komt alles terug op een goede spanning. 4*

Erg leuk boek, leuker dan het tweede deel van de reeks.

Deel één: erg sterk. Deel twee: steengoed. Deel drie: fan-tas-tisch.

Na lang wachten zitten we dan eindelijk voor een langere tijd in Rolands Midden-Wereld. Na de uitgerekte stranden in deel twee, verklapt deel drie al veel meer over dit fantastische grondgebied.
Het verhaal begint direct geweldig met de gek geworden beer Shardik. De tocht door Midden-Wereld stopt vervolgens door de terugkeer van Jake. Vanaf dat moment verliest het verhaal wat aan vaart en bij vlagen vond ik dat wel enigszins storend. De wil van Jake om terug naar Midden-Wereld te keren was na een aantal pagina's wel duidelijk, maar King bleef er maar over doorgaan. Dat vond ik even een taai stukje.
Nadat Jake eindelijk is "getrokken" komt het boek terug op het niveau van het begin: vol vaart vervolgt het ka-tet zijn tocht naar de Donkere Toren. Eenmaal aangekomen in River Crossing wordt het weer heerlijk mysterieus. Alle geruchten die de bewoners verspreiden over Blaine en Lud zorgden ervoor dat ik maar blééf doorlezen. De vreemde drums voerden het suspense gehalte nóg maar eens omhoog.
Daardoor vreesde ik wel dat de gebeurtenissen in Lud me tegen zouden vallen: King beschreef de gevaren die daar zouden heersen allemaal zo mooi en dat zorgde voor een hoog verwachtingspatroon, waarvan ik dus even verwachtte dat King dat niet in zou kunnen lossen. Gelukkig bleek ik veel te voorbarig, want in Lud begint de queeste echt epische vormen aan te nemen. De Tik Tak Man en uiteraard die gekke Gashar waren de eerste gevaren. Dat het ka-tet daardoor uiteenviel vond ik ik in eerste instantie wel even jammer, maar de tijdelijke aparte verhaallijnen (met op het einde van elke paragraaf die verdomde cliffhanger!) waren zo geslaagd dat het nog wel even door mocht gaan van mij!
Daarna komt er een creatie in het verhaal die ik in mijn favoriete King-creaties ga scharen: Blaine the Pain! Geweldig! Een suïcidale, pratende monorail gek op raadsels en vol verrassingen. Hoe verzin je het!?
En alsof Blaine nog niet genoeg was, keert King terug naar een eerder heldenepos: The Stand. De vreemde magiër waar King tot nu toe al zoveel over zinspeelde komt nu in een wat concretere vorm voor. Hij stelt zich voor als Richard Frannin, maar zijn initialen en zijn zin "mijn leve voor het uwe" zeggen mij meer dan genoeg. Zoals ik eerder al dacht is de man in het zwart Randall Flagg uit The Stand. Nou, ook dat belooft veel goeds.
Het kan in dit derde deel sowieso al niet op voor wat betreft leuke vondsten: ook de introductie van brabbeldas Oy vond ik geweldig. Met dat beestje leef ik nu al helemaal mee, net als de rest van het ka-tet.

Het te langdradige deel met Jake in onze wereld weet dit boek van een dikke vijf sterren af te houden, maar een dikke vierenhalve ster levert dit boek zéker op. En daarnaast levert het nog meer interesse in het volgende deel op, want de cliffhanger op het einde is net zo groot als de queeste van Roland. Ik pak het boek morgen uit mijn boekenkast, maar de mensen die zes jaar op dit deel moesten wachten hebben wel een ontzettend groot uithoudingsvermogen. Die zes jaar zouden voor mij als een eeuwigheid voelen....

* * * * ½

http://media.photobucket.com/image/blaine the mono/aritzalvarez/charliechoochoo.jpg

Leuk stuk DMF. Ik ben de reeks voor de tweede keer aan het lezen en heb dit deel gisteren uitgelezen. Over een maand begin ik aan deel 4. Voor mij begint de donkere toren reeks in dit deel pas echt. Ik ben het eens met het taaie stuk over Jake en het uiteenvallen van het ka-tet.
Ik heb the Stand niet gelezen dus ik zie die brug helaas niet.
Voor mij zijn dit deel samen met het volgende mijn favorieten toen ik de reeks de eerste keer las. Ben benieuwd of dat nu ook weer het geval is. Voor mij houdt deze in ieder geval zijn 5 sterren.

Alleen al om Blaine een geweldige leeservaring!

En inderdaad, de man in zwart uit The Stand duikt ook hier op en dat geeft het verhaal ook weer iets extra.

Na het prima tweede deel ben ik toch wat teleurgesteld door dit derde deel.

Het begin met de beer was aardig maar niet echt spannend. Het volgende stuk over de terugkeer van Jake was best langdradig en King blijft eigenlijk maar om de hete brei heen draaien. Als Jake dan eindelijk terug in Midden-wereld is begint er weer een beetje vaart in het verhaal te komen. Ook leuk is dat er met de brabbeldas ‘Oy’ een vierde reisgenoot aan het gezelschap word toegevoed.

Het daarop volgende stuk in ‘River Crossing’ is erg sfeervol en mysterieus. De verhalen die daar verteld worden over de stad ‘Lud’ en over ‘Blaine’ maakte mij er nieuwsgierig.

Op het moment dat Jake bij de brug ontvoert word door Gasher begint het eindelijk een beetje spannend te worden. De achtervolging van Roland, en de uiteindelijke ontsnapping zijn spectaculair. Als de reisgenoten dan eindelijk in ‘Blaine’ zitten ontstaat er uiteindelijk een raadseltoernooi om leven en dood. Wel frustrerend dat het boek eindigt met deze cliffhanger.

Een goed boek, maar toch vind is dit deel wat minder dan het tweede deel.

De sterke reeks wordt voortgezet. In vergelijking met de voorgangers vind ik dit boek wat meer avontuurlijk, en King begint meer en meer zijn eigen fantasievondsten aan het verhaal toe te voegen. Dat stukje met Shardik de cyborg-beer (hoe verzin je het?) is direct erg spannend en intrigerend. Datzelfde geldt ook nogal voor de drums en beams die later in het verhaal opduiken. Naar de drums was ik vooral erg benieuwd, en waar het uiteindelijk vandaan blijkt te komen stelt niet eens teleur. Erg luguber, maar tegelijkertijd ook erg komisch. Kende het liedje niet en toen ik het opzocht was het toch een stuk minder statig en dreigend dan ik had verwacht. Juist meer up-tempo.

Hoe Roland zijn verstand met Jake begint te verliezen vond ik ook interessant. Net als Eddie die nog worstelt met zijn verleden met zijn broer Henry. In tegenstelling tot blijkbaar sommige andere lezers vond ik het gedeelte totaal niet saai. Alleen het stukje met The Mansion vond ik echt wat minder. De geforceerde cliffhangers vond ik niet altijd even goed werken en het idee van een soort levend huis vond ik nou niet echt beangstigend. Niet in deze uitwerking in elk geval. Weer zo'n raar seksritueel zoals in It vond ik ook maar vaag.

Jake ben ik wel alleen maar meer gaan waarderen door het gedeelte met hem, en de verschillende verhaallijnen houden het tempo er ook in. De reactie van Jakes lerares op zijn vage essay vond ik echt hilarisch. Knap aan Jake is dat hij erg intelligent en sympathiek is, maar tegelijkertijd ook nog altijd geloofwaardig een kind van 11.Later vormt Jake ook een erg leuk duo met Oy de billybumbler. Wat is die ongelofelijk schattig en grappig met zijn perfect getimede kreetjes.

Verder wordt met Blaine nog een ander geweldig personage gecreëerd. Weer zo fantasievol en grappig. Echt eng vond ik hem niet, maar wel erg grappig in zijn wreedheid, toontje en dat geschreeuw in hoofdletters steeds. Een letterlijk en figuurlijk fantastisch personage waarmee we in het volgende boek nog wel even aardig verder kunnen.
Vanaf de de brugoversteekwordt het boek gigantisch spannend met vele cliffhangers die ditmaal wel erg sterk zijn werk doen. Kon het boek maar moeilijk weg leggen.

De ondergang van Lud, sowieso al een fascinerende vergane grote stad is groots met al die mensen die zelfmoord plegen, de vlucht door Blaines "brein" en de chemische bommen die afgaan. Vond het wel opvallend hoe ongelofelijk vaak de personages in dit boek huiveren of kippenvel kregen. Mocht wel wat minder. Net als de misschien wel heel overdreven hartelijke hereniging van het Ka-tet in de Cradle. Vind in de plotomschrijving trouwens nogal spoilers staan. Een van de beschreven gebeurtenissen is iets wat pas in de laatste 10 of misschien zelfs laatste 5 pagina's van het boek plaatsvindt. Hoe dan ook, 4.0* en op naar deel 4.

Van een goede 3.5* die het eerste deel heeft verdiend, zitten we in het derde deel al aan een uitstekende 4.5* , wat een ongelooflijke prestatie is.

Ik kan er niet meer omheen. Ik zit vastgeklusterd in het geweldige verhaal van Roland de scherpschutter en zijn ka-tet. Al vanaf het tweede deel kreeg ik een innerlijke drang om heel de serie uit te lezen.

Ik had nooit gedacht dat Het Verloren Rijk meer ging krijgen dan het voorgaande deel omdat je je als lezer weer moet aanpassen aan de vele vreemde dingen die Roland en zijn vrienden tegen het lijf lopen. Dit heeft denk ik te maken met het feit dat het voorgaande deel zich meer in onze tijd afspeelde en daarom ook wat minder fantasievoller is dan normaal. Zo zijn de eerste bladzijden met de reusachtige beer Shardik ongelooflijk spannend, maar tegelijkertijd ga je ook denken hoe iemand zoiets kan verzinnen? Een beer met een soort van antenne op zijn hoofd? Eén van de vele wachters die de poorten bewaken.. In dit boek maken we ook kennis met een verwijzing naar 'HET' omdat één van de wachters een schildpad is, en de schildpad zal dan wel de bewaker zijn van de Aarde. Het is heerlijk te lezen dat het met Roland helemaal uitstekend gaat, buiten het feit dat hij een beetje gek aan het worden is en niet meer weet of de Jake (de jongen in het eerste deel) nu leeft of niet. Maar waar hij in het voorgaande deel amper op zijn benen kan staan, kan hij dat hier wel. Eddy en Susannah zijn een stuk prettiger in dit deel. Ze volgen Roland met plezier naar de Donkere Toren.

Daarna maken we weer kennis met Jake. Voor sommige was dit een taai deel om te lezen en ik kan het grotendeels wel beamen. Er gebeurt niet zoveel. We krijgen eigenlijk meer een levensverhaal te horen van zeker 150 pagina's lang. Ook krijgen we weer vage dingen voorgeschoteld bijvoorbeeld Eddie die de drang krijgt een sleutel te kappen uit een tak van een mysterieuze boom omdat het ZO moet en de dromen die Jake via Eddie krijgt en omgekeerd.... Soms is het een beetje te veel van het goede, maar daarom is het waarschijnlijk ook fantasy. Toch blijft Jake een geweldig personage en voor een jongen van amper tegen de 10 jaar is hij behoorlijk intelligent. Het is dan ook een must om hem ook te trekken zodat hij ook kan deelnemen aan de ka-tet. Het huis dat beweegt op het einde van het hoofdstuk van Jake vond ik wel iets te ver gezocht.

Na dit gedeelte zou ik Het Verloren Rijk een 3.5* hebben gegeven. Ik had als lezer de indruk dat dit boek niet beter was als deel twee. Maar King heeft er toch voor gezorgd dat de volgende (ongeveer) 200 pagina's in een stroomversnelling vooruitgaan. De gebeurtenissen , de beschrijving van de mooie steden, de vrienden en vijanden die ze tegen het lijf lopen zijn ongelooflijk goed uitgewerkt. Zo hebben we De Tik Tak man en zijn helpertje vol zweren die zorgen voor een spannende gebeurtenis in Lud. Blaine is gewoon een geweldig personage niet omdat hij eng is, maar omdat hij weet wat hij wil. En wat hij wil, is het belangrijkste. Maar dan vergeet ik nog het belangrijkste personage, namelijk Oy de brabbeldas. Eerst dacht ik dat het weer één van die dingen ging zijn om pagina's te verkwisten, maar het lijkt erop dat ik ben gaan houden van dat lieve wezentje. Enorm schattig personage

De gebeurtenissen die zich afspelen na Jake zijn terugkeer zijn in mijn ogen in de vorige delen nooit geëvenaard geweest. Lud is een prachtige stad en ik kan je zeggen dat de laatste pagina's als een monorail lezen. Het Verloren Rijk krijgt dankzij de laatste 200 pagina's één ster bij. Dit is tot nu toe het beste deel in de reeks en ik heb het mij nog geen enkele keer beklaagd dat ik deze serie ben beginnen lezen.

PS, ik had al een vermoeden maar nu weet ik ook dat De Man In Het Zwart , niemand minder dan Randall Flagg is. De gemene slechterik die ook terug te vinden is in het fantasierijke sprookje 'Ogen Van De Draak' en in mijn ogen King's meesterwerk 'De Beproeving'

Inderdaad, de Tik-Tak man komt pas voor in de laatste 100 pagina's en dat ze met Blaine tot een akkoord komen, komt voor in de laatste 3 pagina's...

Suggesties voor een nieuw plot kun je doen via het corrigeren-scherm.

Heerlijk om jezelf te verliezen in een boek en dat was precies wat er bij mij gebeurde. Fantastisch deel van deze reeks.

Ik ben nu iets over de helft van dit boek en heb sinds gisteravond het gevoel dat ik alleen nog maar door wil lezen zodra ik even vrije tijd heb....Het heeft even geduurd maar ik ben nu ook echt in de greep van deze wereld...Geweldig! Ik kan niet wachten tot ik weer ergens een verloren uurtje voor mezelf heb!

Wat ben ik eigenlijk blij dat ik een tijd geleden heb besloten om me nog eens te verdiepen in de Wondere Wereld van de Donkere Toren. Ik heb even op punt gestaan om na het uitstekende tweede deel meteen in dit derde deel te vliegen, maar ik wil het eigenlijk liever wat spreiden zodat ik niet Donkere-Toren-moe wordt. De boeken worden ook imposanter per deel qua aantal bladzijden, maar al snel bleek dat dat voor The Waste Lands geen probleem ging zijn. De pagina's vliegen namelijk in een sneltrein(haha)vaart voorbij.

Wel heb ik de indruk dat King dit oorspronkelijk misschien als twee aparte delen heeft bedoeld. Ik vond in ieder geval de overgang van het verhaal van Jake naar diens wederzien met de Scherpschutter een beetje stroef lopen. Dat neemt echter niet weg dat beide delen werkelijk uitstekend zijn. Persoonlijk vond ik het gedeelte van Jake verre van langdradig, maar het uiteindelijke verhaal komt inderdaad beter tot zijn recht in het tweede gedeelte. Daar krijgen Roland, Eddie en Susannah te maken met schitterende personages (Gasher! Blaine! Tik Tak Man!) en kan King zijn fantasie echt compleet de vrije loop laten gaan. Deed hij sowieso ook al in het begin van dit boek trouwens met Shardik, de cyborg/beer, maar Blaine is misschien wel één van zijn indrukwekkendste creaties. Sowieso heeft dit boek een hele hoop leuke nieuwkomers, de brabbeldas Oy wordt hier ook geïntroduceerd en die had ik na een paar pagina's alweer helemaal in mijn hart gesloten. Leuk zijn ook weer de vele links tussen onze wereld en die van Roland, maar ik blijf het tof vinden dat King nog hier en daar knipoogt naar andere boeken in zijn oeuvre.

Kan me niet voorstellen dat je dit indertijd las en dat er nog geen vervolg op was geschreven. Het boek eindigt dan ook met een gigantische cliffhanger en volgens mij heeft menig lezer King vervloekt. Gelukkig kunnen we ondertussen genieten van de volledige reeks. Wizard and Glass staat me bij als een iets minder deel, maar dat dacht ik van The Gunslinger ook en die verraste me ook compleet. Ben benieuwd!

4.5*

Na het lezen van dit deel van de Donkere Toren reeks, kan ik me (niet voor het eerst) weer helemaal vinden in de recensie van metalfist.

Inmiddels ben ik na dit deel al ruim 1000 bladzijden onderweg in de wereld van Roland en zijn ka-tet sinds ik vorige maand mezelf opnieuw in deze reeks stortte, maar wat blijf dit toch ontzettend gaaf. De volgende delen zijn nog weer dikker dan dit niet geringe deel, maar in dit stadium wil je niets anders dan dat. De bladzijden vliegen in sneltreinvaart voorbij en je wil echt blijven lezen. Gek genoeg gaat het pas op de helft van dit boek echt van start. Op z'n Kings heeft de introductie van het ka-tet alle ruimte gekregen. Het begint nog heel goed, met de strijd tegen de kolossale en 2000 jaar oude beer Shardik (1 van de 12 poortwachters van de DT). Het vervolg is iets minder, inderdaad (zie ook vorige recensies) het deel rond Jake. Het gedoe rond zijn school en het rondzwerven in NY, het is wat langdradig. Het einde daarvan is echter alweer behoorlijk tof en doet denken aan haunted house verhalen. En als Jake zich dan in Midden-wereld bij het ka-tet gevoegd heeft, barst deze epische reeks helemaal los.

Meerdere geweldige karakters, spannende momenten, vage post apocalyptische stadjes (met als hoogtepunt Lud, waar zich een heel vage, maar buiten kijf doelloze oorlog afspeelt), en het geweldige slot met "Blaine het venijn, de slechte tjoeketjoek trein". Alhoewel, slot.... Wordt vervolgd! De beschrijving van de "Waste lands" waar Blaine ze doorheen voert, helemaal mijn ding die vreemde taferelen .

Het eerste deel geef ik 4 sterren. Het 2e deel met gemak 5. Kom ik uit op een score van 4,5 ster, welke naar ik hoop met deel 4 verbeterd wordt naar een score van 5. Dat deel is in mijn herinnering het mooiste van deze geweldige reeks.

Fantastisch boek dit! Waar ik deel II bij vlagen een worsteling vond, vind ik dit deel geweldig. Ondanks dat het verhaal natuurlijk af en toe vaag is, klopte alles. Het boek verveelt nergens. Ook het verhaal van Jake in 'onze wereld' vond ik pakkend. De personages, de sfeer en de gecreëerde wereld(en) zijn erg mooi in elkaar gezet. Aangezien verhaal soms vaag is, kan het alle kanten op gaan. Dat maakt het ook weer erg leuk. De opbouw van het verhaal is goed; van het gevecht met de beer tot het verhaal en het trekken van Jake tot aan de stad Lud en de reis met Blaine. Ondanks dat het boek bijna 600 pagina's telt hadden sommige passages van mij nog wel uitgebreider omschreven mogen worden. En dat bedoel ik positief. Op naar het volgende deel. Hopelijk is deze net zo gaaf!

Zonder twijfel het beste boek van de eerste drie delen. Het ka-tet is in dit deel compleet en maakt de reis naar De Donkere Toren verder. De brabbeldas is echt een mooie toevoeging. Ik vond het trekken van Jake behoren tot de leukste hoofdstukken in het boek. Ik voel me gewoon wat meer thuis bij de passages die zich in New York afspelen. Het gedoe met Shardik was even wennen maar op het einde wordt het lekker spannend. 4*