menu

Condities - Thomas Heerma van Voss (2020)

mijn stem
4,02 (25)
25 stemmen

Nederlands
Psychologisch

454 pagina's
Eerste druk: Das Mag, Amsterdam (Nederland)

Vincent Pek is een 32-jarige schrijver met twee verhalenbundels over het personage Gregor op zijn naam. Het werken aan zijn derde boek wordt belemmerd door de chronische ziekte die hem meer en meer in haar greep krijgt. Een werkend medicijn lijkt niet voorhanden. Zijn uitgever denkt hem goed te kunnen helpen; hij suggereert Pek diens eigen leed te verwerken in zijn nieuwe boek. Pek leeft op tijdens het schrijven, maar de publicatie brengt niet alleen positieve aandacht met zich mee.

zoeken in:
avatar van eRCee
Ik weet niet, geloof dat ik het sowieso niet zo heb op pluggen van welke vorm van kunst dan ook als item in een praatprogrammaatje. Echter in bredere zin zijn interviews met acteurs en musici wel vaak wat boeiender dan die met schrijvers, als het over hun eigen recente werk gaat, misschien omdat in deze kunstvormen het 'entertainen' meer ingebakken zit en ze dus beter passen in het format wat televisie biedt.

Jij denkt dat elke aandacht voor het boek goed is in de strijd tegen ontlezing, ik geloof dat niet zo en denk juist dat het met name op lange termijn misschien wel de positie van het boek steeds verder uitholt. Wat je overigens de laatste tijd meer ziet zijn lezers op televisie: dit begon volgens mij met aandacht voor een jongerenleesclub bij DWDD maar in De vooravond en Brommers op zee wordt dit voortgezet. Ik denk dat dit een prima ontwikkeling is.

avatar van HankMoody
4,0
Niet alle aandacht. Niet de aandacht van Femke Louise bijvoorbeeld, daardoor gaan er minder mensen lezen. Ik denk ook niet dat we de van Voss broertjes moeten dwingen met geweren in hun rug om te praten over hun boek bij Dit is M. Ik denk dat er wel meer aandacht mag komen. En dan niet dat dodelijk saaie VPRO boeken waarin de interviewer ontzettend kritisch is en nep en ik vind het altijd hele saaie en rare gesprekken.

Een schrijver is misschien wel eerder introvert dan een acteur maar een acteur mag eigenlijk vrij weinig dingen zeggen. Een acteur heeft ook niks boeiends te zeggen want een acteur moet zorgen dat hij weer werk krijgt en dat kan niet mocht je iets controversieels zeggen. Acteurs zeggen ook nooit iets boeiends eigenlijk. Want de acteur moet op zijn woorden letten.

Maar het proces van een auteur die praat over zijn boek en de stijl en structuur en alles daaromheen vind ik wel heel interessant. Maar misschien is het teveel een niche. Denk dat we het boek niet perse in een speciaal hoekje moeten stoppen maar moeten zien als iets wat voor iedereen beschikbaar moet zijn.

avatar van eRCee
HankMoody schreef:
Denk dat we het boek niet perse in een speciaal hoekje moeten stoppen maar moeten zien als iets wat voor iedereen beschikbaar moet zijn.

Natuurlijk, helemaal mee eens. Ik heb al eens geschreven dat literatuur de minst elitaire van alle kunsten is. Maar lezen is in zichzelf geen televisiegenieke daad en het boek geen televisiegeniek medium. Televisie is beeld en geluid, het boek is taal en reflectie (ik noem maar wat).

Volgens mij is het op sociale media wel in om te pronken met de boeken die je leest. Ik denk dat dit wel zoden aan de dijk zet tegen ontlezing. Pewdiepie is geloof ik ook een vrij fanatieke lezer.

3,5
Moeilijk te beoordelen boek. In vergelijking met zijn eerdere werk, in het bijzonder Stern, heeft dit boek nog sterkere kanten maar ook minder sterke kanten. Zo deel ik de mening van superfreak dat de verhaallijn met Jana weinig interessant is. Jana zelf komt op mij over als zo'n type dat vooral vol is van zichzelf en daarom graag vriendjes om zich heen verzamelt die haar adoreren. De hele romance is erg puberaal en voegt mijns inziens ook weinig toe. Femke daarentegen is wel sympathiek maar daarvan is het weer onduidelijk wat zij in Pek ziet. Dit is een relatie waar je op zich blij van wordt, maar die ik als lezer moeilijk kon geloven (net als Pek overigens maar dat had weer met andere zaken te maken). Dit zijn wel echt flinke minpunten maar er staat ook een hoop tegenover. En dan heb ik het over wat Theunis al noemde: dat van Voss er werkelijk in slaagt om je te laten meevoelen wat het is om met zo'n chronische ziekte om te gaan. Zeker naar het einde van het boek toe, grijpt dat ontzettend aan zonder dat het allemaal overdreven dramatisch gebracht wordt.
Daarmee laat dit boek - nog meer dan Stern - zien waar van Voss toe in staat is, maar is het over de gehele linie wel iets minder naar mijn mening.

avatar van H€yoka
4,0
Gelezen en goedgekeurd. In Condities krijgen we met Vincent Pek mijn favoriet soort personage: een gewone man die in een ongewone situatie terecht komt. De manier waarop deze door zijn dagen gaat, is wat mij betreft erg schetsend voor de moderne mens: zolang we ons maar bezig houden, voelen we ons relatief goed. Als je echter stilvalt, om een op het eerste zicht begrijpelijke reden, denk je te veel na, focus je op wat je niet kan en spiraal je naar beneden. Leuk om dit boek te lezen terwijl ik zelf immobiel in de zetel lig en ook de 'wat kan ik doen' blues heb (en soms ook de 'raak ik tijdig op het toilet' vibe, gelukkig niet in die mate van Pek).

Opbouw en toenemende spanning zijn zeker de sterke elementen van deze roman. Logisch dat het dus eerst wat trager gaat, maar dat stoort me niet. Zo rol je lekker in het verhaal. Na verloop van tijd keek ik echt uit naar de terugkeer van Jana, maar dat blijkt uiteindelijk niet te gebeuren. Jammer.

Aan het einde van de rit een erg positief gevoel over deze auteur en benieuwd naar andere werken. Dit allemaal dankzij het kwartaalboek, dus alweer een dank u Boekmeter!

4*

avatar van HankMoody
4,0
Goed boek.

Ik had niet verwacht dat het ging om de ziekte van Crohn. Als je een beetje doorleest heb je wel het gevoel dat dit geschreven is door iemand die zelf de ziekte van Crohn heeft. Het boek gaat over een schrijver die de ziekte van Crohn heeft, die schrijft over een personage dat de ziekte van Crohn heeft en dat is allemaal geschreven door een schrijver met de ziekte van Crohn. Een soort Inception maar dan met de ziekte van Crohn. Noem je dat metafysisch? Ik weet het niet zo goed of dat begrip klopt.

Een hele eerlijke roman. De roman gaat over een schrijver met een ongemakkelijke ziekte terwijl die een roman probeert af te ronden, vrienden heeft en een vriendin heeft maar het gaat meer om de leefwereld van de hoofdpersoon. Het is heel goed gedaan hoe je in het hoofd van de hoofdpersoon komt in de moderne wereld. Dus de hoofdpersoon zit veel op fora dat over zijn ziekte gaat en dat is iets wat de moderne mens ook zal doen bij een kwaal en daar kan iedereen zich mee inleven. Het hoeft niet de ziekte van Crohn te zijn maar het kan van alles zijn. Je struint het internet af op zoek naar antwoorden. Het gaat stukken verder in dit boek uiteindelijk met reacties op zijn boek van het hoofdpersoon waarbij je als mens constant kijkt naar recensies en reacties van mensen. Ook daar kan je veel herkenning in vinden, al kan het maar een foto op Facebook zijn of een recensie op Boekmeter.

Het is grappig dat Boekmeter terugkomt in dit boek met usernamen die ik herken. Slowgaze schrijft natuurlijk een heel kritisch artikel. En meerdere usernamen die ik weleens tegenkom op Boekmeter of Moviemeter. Natuurlijk kijken schrijvers naar reacties op Boekmeter maar eigenlijk sta ik daar niet bij stil. Uiteindelijk doet iedereen dat en is het heel moeilijk om het niet te doen. Het beste is om het niet te doen. Eigenlijk moet je een soort van zen achtig figuur zijn in deze wereld die niet de behoefte heeft om te kijken naar reacties op social media. Maar dat is moeilijk om niet te doen... Dat is goed uitgewerkt in dit boek. Dit onderdeel is bijna net zo belangrijk als de ziekte van Crohn. Dit boek gaat over stress uiteindelijk of over overdenken. Het is beter om daarmee te stoppen maar het is ook heel moeilijk.

Ook echt een boek waarbij je het verschil ziet tussen film en boek. Het is onmogelijk om dit te verfilmen omdat je zo hard in het hoofd van de hoofdpersoon zit. Het is erg vlot geschreven. Ik vind het moeilijk om de stijl van Thomas Heerma van Voss te beschrijven maar het leest als een trein en is heel verslavend. Het is een aanrader om dit te lezen. Het is ook best grappig soms. Alle pogingen tot humor zijn gelukt. Het is moeilijk om een boek aan te raden over iemand die de ziekte van Crohn heeft maar dit boek is heel eerlijk en je kan je goed identificeren en het is een goede reflectie van de moderne mens en wereld. Het einde beklijft ook wel. Het wordt steeds beklemmender naar het einde toe als een strop die steeds dichter om je nek gaat zitten. Aanrader.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:40 uur

geplaatst: vandaag om 09:40 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.