menu

Encre Sympathique - Patrick Modiano (2019)

Alternatieve titel: Onzichtbare Inkt

mijn stem
4,17 (3)
3 stemmen

Frans
Psychologisch

144 pagina's
Eerste druk: Gallimard, Parijs (Frankrijk)

''Er zijn witte plekken in het leven, witte plekken die je begint te vermoeden zodra je het dossier opent: een simpele steekkaart in een hemelsblauwe, mettertijd verbleekte map. Ook dat oude hemelsblauw is intussen bijna wit geworden.'' Parijs in de jaren zestig. Jean Eyben, net twintig, werkt op proef bij een detectivebureau en krijgt de opdracht een jonge vrouw op te sporen. Haar dossier bevat voornamelijk witte plekken: er is maar weinig over haar bekend, en het is zelfs niet zeker of de naam die hij heeft doorgekregen, Noëlle Lefebvre, haar werkelijke naam is. Het verbaast dan ook niemand dat het hem niet lukt haar te vinden. Veel later, als hij al jaren schrijver is, herinnert de man zich zijn speurtocht van weleer en gaat hij opnieuw op zoek naar de vrouw, een queeste die hem via de parken, cafés en bioscopen van Parijs naar Rome voert. De kleur die in zijn herinnering terugkeert: blauw. Het vervagende blauw van de hemel op een zomerse dag met hoge sluierbewolking. Het verblekende blauw van de dossiermap waarin haar gegevens worden bewaard. Wie is zij, de vrouw die hij zoekt?

zoeken in:
...stilte...
Recensie Trouw:

Privacy settings - trouw.nl

Oordeel: Briljant, mysterieus, ontroerend.

...stilte...
Wie zich iets wil herinneren dient zich over te geven aan de vergetelheid, aan het risico dat absolute vergetelheid met zich mee brengt en aan het gelukkige toeval dat de herinnering dan is geworden.
Maurice Blanchot

Dit citaat van Blanchot staat aan het begin van Onzichtbare inkt en is als een leidraad voor deze roman en het hele oeuvre van Modiano. Het is weer eens een zoektocht naar een verdwenen persoon die in de mist lijkt op te gaan... toch blijft de lezer niet met lege handen achter.

Er zijn witte plekken in een leven, maar soms klinkt er ook en soort refrein. Gedurende kortere of langere perioden hoor je het helemaal niet en lijkt het of je het vergeten bent. En dan, op een dag, wanneer je alleen bent en er niets is om je af te leiden, keert het onverhoeds terug, als een kinderliedje dat zijn betoverende uitwerking nog altijd niet mist.

De perfecte roman heeft Modiano niet geschreven, het is een iedere keer weer ondernomen poging om vorm te geven aan het ongrijpbare...

En het lezen van de prachtige taal die er rest is een verslaving.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:52 uur

geplaatst: vandaag om 08:52 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.