Le Bleu du Ciel - Georges Bataille (1957)
Alternatieve titel: Het Blauw van de Hemel
mijn stem
1 stem
Frans
Erotisch
184 pagina's
Eerste druk: Pauvert,
Parijs (Frankrijk)
Het boek beschrijft de vlucht tegen wil en dank van een man door het onrustige Europa, verscheurd tussen zijn erotische impulsen die als pervers worden beschouwd en zijn doodsimpulsen belichaamd door drie vrouwen die bij hem effecten van aantrekking en afstoting opwekken, in navolging van de politieke conflicten die om hem heen broeien.
0
geplaatst: 31 augustus, 17:25 uur
'Het Blauw van de Hemel' is al vóór de Tweede Wereldoorlog door Bataille geschreven, maar pas jaren daarna uitgekomen. We volgen hoofdpersoon Henri Troppmann op een ogenschijnlijk doelloze reis door diverse Europese steden, waarbij hij gedreven lijkt door zijn perverse lusten en er relaties op nahoudt met verschillende vrouwen.
Ik vond het moeilijk om grip te krijgen op het verhaal (het voorwoord vergeleek het al met een auto waarvan de chauffeur de macht over het stuur is verloren), maar aangezien Troppmann voor een groot deel van het boek óf dronken is óf hallucinant door ziekte, is dat misschien ook juist wel de bedoeling van Bataille geweest.
Desondanks staan er een aantal scherpe passages in dit boek, en als je beseft dat Bataille het al vóór WO2 geschreven heeft, had hij op een aantal zaken zeker een vooruitziende blik. De verschillen vrouwen die Troppmann najaagt lijken belichamigen van verschillende ideologieën (Marxisme, fascisme) waar Bataille geen heil in ziet, en de necrofilie waar Troppmann aan leidt lijkt de doodsdrift van het hele Europese continent van die tijd.
Dit was mijn eerste werk van Bataille en het heeft me wel nieuwsgierig gemaakt naar meer. Bij filosofen die ook fictie schrijven vraag ik me altijd af wat een goed beginpunt is (is voorkennis van de filosofie nodig om de fictie te waarderen, of zijn hun romans juist een toegankelijkere introductie tot hun filosofische werk?) De daadwerkelijke filosofie van Bataille is me niet veel duidelijker geworden na het lezen van dit werk, dus ik denk dat ik me daar nu wat meer over ga inlezen. Misschien dat 'Het Blauw van de Hemel' daarna ook wat meer geheimen zal prijsgeven.
Ik vond het moeilijk om grip te krijgen op het verhaal (het voorwoord vergeleek het al met een auto waarvan de chauffeur de macht over het stuur is verloren), maar aangezien Troppmann voor een groot deel van het boek óf dronken is óf hallucinant door ziekte, is dat misschien ook juist wel de bedoeling van Bataille geweest.
Desondanks staan er een aantal scherpe passages in dit boek, en als je beseft dat Bataille het al vóór WO2 geschreven heeft, had hij op een aantal zaken zeker een vooruitziende blik. De verschillen vrouwen die Troppmann najaagt lijken belichamigen van verschillende ideologieën (Marxisme, fascisme) waar Bataille geen heil in ziet, en de necrofilie waar Troppmann aan leidt lijkt de doodsdrift van het hele Europese continent van die tijd.
Dit was mijn eerste werk van Bataille en het heeft me wel nieuwsgierig gemaakt naar meer. Bij filosofen die ook fictie schrijven vraag ik me altijd af wat een goed beginpunt is (is voorkennis van de filosofie nodig om de fictie te waarderen, of zijn hun romans juist een toegankelijkere introductie tot hun filosofische werk?) De daadwerkelijke filosofie van Bataille is me niet veel duidelijker geworden na het lezen van dit werk, dus ik denk dat ik me daar nu wat meer over ga inlezen. Misschien dat 'Het Blauw van de Hemel' daarna ook wat meer geheimen zal prijsgeven.
* denotes required fields.
* denotes required fields.