Russisch voor Beginners - Dominique Biebau (2019)

Halverwege deze maand deed ik mee met de Knack Filmquiz en één van de prijzen was deze Russisch voor Beginners. Ergens een logische prijs aangezien dit boek de winnaar van de Knack Hercule Poirotprijs is waarin het magazine bekendmaakt wat de de beste Vlaamse misdaadroman van dat jaar is. Vreemd genoeg deed ik een week later toevallig mee aan een andere quiz (niet van mijn gewoonte, de teller in heel mijn leven staat nu op 3) en ze lieten de cover zien van dit boek en je moest de titel opschrijven. Gelukkig wist ik dat nog en ik nam me voor om dan toch eens te gaan kijken waar al die fuzz voor was.

En eerlijk gezegd? Ik zie het echt niet. Russisch voor Beginners is vlotjes geschreven, dat is duidelijk. Het ingenieuze plot waar echter zo uitdrukkelijk naar gehint wordt is vanaf de eerste 10 pagina's zo klaar als een klontje en de verrassende plotwendingen deden me nu niet bepaald naar adem happen. Met zijn 200+ pagina's is dit nu ook geen al te dik boek, maar reken er maar op dat dit met gemak 30 pagina's compacter had gekunnen indien men niet overal zoveel witruimte had gelaten. Wat overblijft is een plotje waar we Maarten volgen die vastbesloten is om het mysterie van de dood van Diederik te ontrafelen en dat eigenlijk zonder al te veel moeite doet. Geen enkele van zijn acties lijkt ook maar enige vorm van consequentie te hebben (het niet verkopen van het terrein in Rusland, het opzoeken van één van de twee gidsen in het psychiatrisch ziekenhuis, ...) en hij wordt ondertussen continu afgeleid door vrouwelijk schoon. Dat resulteert dan in (geparafraseerde) dialogen als 'ik complimenteerde haar met haar kapsel en als dank boog ze voorover om een stofje van haar broek te halen'. Ik ga er dan maar vanuit dat de vrouw in kwestie een decolleté had maar zo zit er wel meer van dat semi-erotisch geneuzel in.

En dan vraag ik me af of ik met mijn 2* eigenlijk niet nog vrij gul ben. Het is in ieder geval wel een vlotte weglezer - ik ben er denk ik zo'n 2 avonden mee zoet geweest - maar of dit nu effectief die Hercule Poirot prijs verdiende? Ik ben absoluut niet mee met wat er in het literatuurwereldje speelt vandaag de dag, maar dan krijg ik eerder het idee dat er gewoon dit jaar weinig Vlaamse thrillers zijn uitgebracht..

2*

Nou, zó spannend was het nou ook weer niet. Pas in het slot dat het wat opflakkert. Ik had eerlijk gezegd lange tijd het idee iets van een tragikomedie te lezen. Met Maarten als een soort semi slacker die zowaar een vleugje peper in de kont krijgt en zich in een redelijk bizar avontuur gooit. Kon er af en toe wel om grinniken, zoals om de Belgische kroegbaas ergens in Rusland die eigenlijk Duitser is, maar die zijn daar nog altijd niet erg populair en Belgisch bier wel, dus vandaar. Grappig. Het verhaal zit verder ook wel aardig in elkaar. Mits je het niet ál te serieus neemt, want er gebeuren af en toe dingen die wenkbrauwen (kunnen) doen fronsen. Ik vond het binnen dat (al dan niet bewuste) tragikomische sfeertje wel passen en heb me er dan ook niet aan gestoord.