Temporada de Huracanes - Fernanda Melchor (2017)

Nachtenlange, in drugs gedrenkte orgieën met de ‘heks’ - NRC In een horrorverhaal, vol geweld en voortrazende stemmen, schildert deze Mexicaanse Booker Prize-kandidaat het caleidoscopisch beeld van een dorp waar ondanks alles toch zachtheid en intimiteit te vinden zijn. (●●●●●)

Moeilijk om aan te raden want zeer visceraal, smerig en verontrustend; maar de ellenlange zinnen zijn meeslepend, en het is zeker een boek dat me zal bijblijven.

Toch voorzichtig aan te raden aan handsome_devil en eRCee, gezien ze beide houden van Spaanstalige literatuur.

Deze stond al op mijn radar. Ben nu alleen nog maar meer benieuwd geworden (ik houd wel van smerig en verontrustend).

Dat treft dan, want ik houd daar helemaal niet zo van. Ik wacht dan eerst deze tweede mening maar eens af. Het boek is wel in mijn bibliotheek beschikbaar zag ik al. In elk geval bedankt voor de gewaagde tip donnie darko.

Smerig en verontrustend, daar lust ik wel pap van. Ook wel benieuwd, gereserveerd bij de biep.

Ik vond het een erg te gek boek. Dat een verhaal wat zich in de onderbuik van Mexico afspeelt verontrustend en smerig zal zijn zal geen verbazing wekken. Het gaat er hard aan toen in Mexico, dat is bekend.

In dit verhaal speelt "de heks" eigenlijk een bijrol, ze wordt vermoord terug gevonden en aan de hand van de levens van de arme sloebers, veelal jonge mensen uit gebroken gezinnen met drank en drugsproblemen en een ongezond vroeg seksleven, hoererend en drank en drugs gebruikend, wordt duidelijk wat er met "de heks" gebeurd is.

Elk hoofdstuk wordt verteld vanuit het perspectief van één van de hoofdpersonages waarin ook de andere hoofdpersonages veelvuldig terugkomen en waarin (een deel) van hun (overwegend trieste) levensverhaal verteld wordt. En zo schetst Fernanda Melchor een beeld van een verdorven streek in Mexico, vol geroddel, bijgeloof, met een sterk verhaal over een schat en over hoe de heks aan zijn eind kwam. Maar vooral over de veelal totaal uitzichtloze levens van jonge Mexicanen die zich onderdompelen in betaalde seks, drugs, drank en moord.

Fernanda Melchor schrijft (vaak en vooral, niet continu) in lange zinnen, maar dat ging niet ten koste van het leesplezier of het tempo. Het hinderde mij in elk geval niet, het maakte het geen ingewikkelde leeservaring.

Het is een boek wat ik eerder handsome_devil zou tippen dan eRCee, al is dat vooral omdat eRCee niet zo van 'smerig en verontrustend' zegt te houden. Want 'smerig en verontrustend' alsmede deprimerend is het zeker. Als je denkt dat Shuggie Bain het niet makkelijk had blijkt dat die eigenlijk een luizenleventje had in vergelijking met zijn Mexicaanse collega personages. Ik denk wel dat handsome zich met dit boek zal vermaken.

Vanwege de enthousiaste woorden van Juan Gabriel Vásquez over deze schrijfster (zie het boektopic van Páradais) toch maar geprobeerd. En doorgelezen omdat ik bij een bepaalde gelegenheid niks anders voorhanden had.

Maar inderdaad, niet echt wat voor mij dit. Past in wat ik eerder 'negatieve literatuur' noemde. De personages kijken strikt vanuit hun eigen perspectief, met nul empathie. Het boek volgt elk hoofdstuk een nieuw personage. Velen van hen noemen elke vrouw hoer, de mannen zijn in hun vocabulaire klootzakken of flikkers. Nog even los van de smerigheid of wat men dan 'visceraal' noemt, vind ik dit al behoorlijk irritant.

Verder kon ik ook weinig nieuws ontdekken. Het zijn voortdenderende zinnen zoals bij García Márquez, veel geweld, zoals bij nogal wat schrijvers uit Latijns-Amerika en een plot dat geleidelijk vanuit verschillende perspectieven duidelijkheid schept (ook niet bepaald voor het eerst gedaan). Voor ideeën of aansprekende personages of een bijzonder verhaal hoef je, zo lijkt het, niet bij Melchor aan te kloppen.

Nee, ben er niet over te spreken en ook niet van onder de indruk.