Een aantal jaar geleden was ik op vakantie in Spanje en had ik de gehele Lord of the Rings saga uitgelezen. Ik vond het heerlijk en ging op zoek naar het overige werk van J.R.R. Tolkien en de sprookjesverhalen kregen een soort van heilige graal status. Nergens vond ik deze in de winkel en het was pas op een rommelmarkt niet zo lang geleden dat ik de Sprookjes omnibus (met daarin deze Smith of Wootton Major, Farmer Giles of Ham en Tree and Leaf) op kop wist te tikken. De voorliefde voor Tolkien was ondertussen gezakt, maar ik was al langer van plan om ze eens terug op te pikken.
Voor de gemakkelijkheid eens begonnen aan Smith of Wootton Major omdat het iets op zichzelf staand, kleins en luchtigs leek te zijn. Jammer genoeg is het uitgedraaid op het slechtste verhaal dat ik van de schrijver heb gelezen. Het is een soort van alternatieve Hobbit/Lord of the Rings en is eigenlijk een volksverhaal over een kleine gemeenschap zoals de Gouw waar een persoon tijdens een feest iets machtig in bezit krijgt en avonturen beleeft. Waar het in Tolkien's bekendste werk een ring is, is het hier een soort van juweel dat de poorten naar een feeënland opent. Ik verwachtte eerlijk gezegd dat dit een blauwdruk ging zijn voor de Hobbit en dat Tolkien zijn stijl in dat boek geperfectioneerd had, maar Smith of Wootton Major blijkt 30 jaar later te zijn geschreven! Onsamenhangend, geen uitweiding of verduidelijking, een komen en gaan van personages en ga zo maar door. Misschien verwachtte ik hier simpelweg teveel van, maar ik kan me niet voorstellen dat Tolkien hier zelf mee tevreden was.
Een flauw aftreksel dus van Tolkien's vroegere werk en ik ben blij dat ik gisteravond heb doorgezet om aan het tweede sprookje te beginnen. Het is nog niet uitgelezen maar Farmer Giles of Ham is in het kleine stuk dat ik heb gelezen al heel wat beter dan dit.
2*