Tof boek dit. Dit is mijn eerste Rushdie, dus ik kan het moeilijk vergelijken met zijn andere werk. Ook heb ik het originele verhaal over Don Quichot niet gelezen, hoewel ik in grote lijnen wel weet waar dit over gaat. Net als in het origineel van De Cervantes gaat hoofdpersonage Don Quichot op zoek naar zijn ware liefde. In het geval van deze eigentijdse hervertelling is dat actrice en televisiepersoonlijkheid Salma R. Want waar de oude Don Quichot zijn realiteitsbesef kwijtraakte door het overmatig lezen van romantische verhalen, is in deze nieuwe Don Quichot zijn verslaving aan televisie de oorzaak van het feit dat Don Quichot steeds verder afdwaalt van de werkelijkheid. Op zijn zoektocht wordt hij bijgestaan door Sancho, een in eerste instantie ingebeelde zoon die met behulp van een pratende, Italiaanse krekel tot leven wordt gewekt.
Tijdens hun zoektocht worden Quichot en Sancho opgeschrikt door verschillende problemen van onze tijd, van een post-truth-samenleving tot opiatenverslavingen. Niks nieuws onder de zon, maar de manier waarop Rushdie zijn commentaar op de huidige samenleving op speelse wijze verweeft met fantasierijke personages en gebeurtenissen maakt dit toch wel een erg leuk boek om te lezen. Ook het feit dat het verhaal van Don Quichot steeds meer verweven wordt met het verhaal van de auteur van het boek over Don Quichot is erg interessant. Sam Duchamp, de auteur van Quixotte probeert door het schrijven van dit boek gebeurtenissen in zijn eigen leven te begrijpen en een plekje te geven.
Voor mij begon dit boek erg moeizaam. De eerste 80 pagina's bestaat eigenlijk alleen uit een redelijk droge introductie van de verschillende personages. Daarna wordt het boek met het hoofdstuk beter, wanneer Rushdie de verschillende personages met elkaar begint te verbinden en er twee duidelijke verhaallijnen (die van Quichot en die van Duchamp) ontstaan. Het hoogtepunt voor mij was het weerzien van Quichot en Duchamp met hun zussen. Sowieso vind ik dat Rushdie de vrouwelijke personages erg goed neerzet, beter nog dan de mannelijke personages. Het sci-fisausje dat tegen het einde over het verhaal gegoten wordt vond ik ook erg leuk. Tot slot heb ik genoten van het rijke taalgebruik van Rushdie. Jammer van het begin, de rest vond ik erg goed.