Aanvallend Spel. Over het Schrijven van een Roman - Thomas Rosenboom (2002)
mijn stem
3 stemmen
Nederlands
Ideeënliteratuur
81 pagina's
Eerste druk: Querido,
Amsterdam (Nederland)
In 2001 heeft Rosenboom op uitnodiging van de Rijksuniversiteit Groningen vier lezingen gehouden, waarin hij uiteenzet wat volgens hem een groots roman maakt. Hij vertelt over het belang van documentatie, over de kenmerken van een literair hoofdpersonage, het belang van intrige en het genot van lezen. Tezamen, vormen zijn vier lezingen een basale handleiding voor iedere schrijver die zijn lezers wilt boeien met tijdloze verhalen.
5
geplaatst: 7 oktober 2019, 17:42 uur
Halfje erbij.
Deze heb ik na toevoeging herlezen en ik moet zeggen: Rosenboom weet toch wel erg overtuigend de mechanismen van klassieke romans bloot te leggen en die onder te verdelen in handzame, overzichtelijke leidraden voor aspirant-schrijvers enerzijds, maar weet anderzijds ook voor lezers en analytici de basisbeginselen van waardering in criteria te gieten.
Wat maakt een grootse roman groots? Ga er maar aan staan om iets diffuus als literaire intrige te ontrafelen. Om de ogenschijnlijke veelzijdigheid van boeiende hoofdpersonages toch tot een enkelvoudige karaktertrek te reduceren. Of de overrompelende werking van een meesterlijke roman terug te brengen tot de mate van documentatie, waarmee de schrijver zijn verhalen gefundeerd heeft.
Rosenboom gebruikt voorbeelden uit de wereldliteratuur (Flaubert, Hermans, Dostojevski en Kafka) maar legt ook uit wat bijvoorbeeld Donald Duck vanuit literair oogpunt onderscheidt van personages als Lucky Luke of Mickey Mouse.
Los van hoeveel literaire werken zich kunnen onttrekken aan zijn visie op kwaliteit: voor de romans die zich zijn theorie naadloos laten aanmeten, weet hij geloofwaardig, toegankelijk én ongedwongen sympathiek uiteen te zetten waarom hij gelooft dat het zó werkt; dat zijn favoriete romans zijn favoriete romans zijn omdat ze volgens dezelfde principes opgebouwd zijn.
Aanvallend Spel is daarmee ontstaan vanuit Rosenboom de lezer, de analyticus, die simpelweg heeft willen doorgronden waarom hij juist van die werken zo mateloos kan blijven genieten. Rosenboom de schrijver heeft ongetwijfeld de principes toegepast op de vormgeving van zijn eigen boeken (Publieke Werken en De Nieuwe Man schieten me zo te binnen) en als gastschrijver en -spreker heeft hij middels deze vier lezingen zijn bevindingen zo overdrachtelijk mogelijk geformuleerd. Zoals gezegd: zowel voor lezers als schrijvers.
Zeer vermakelijk en boeiend, zonder ergens hoogdravend of belerend uit de hoek te komen. 4*
Deze heb ik na toevoeging herlezen en ik moet zeggen: Rosenboom weet toch wel erg overtuigend de mechanismen van klassieke romans bloot te leggen en die onder te verdelen in handzame, overzichtelijke leidraden voor aspirant-schrijvers enerzijds, maar weet anderzijds ook voor lezers en analytici de basisbeginselen van waardering in criteria te gieten.
Wat maakt een grootse roman groots? Ga er maar aan staan om iets diffuus als literaire intrige te ontrafelen. Om de ogenschijnlijke veelzijdigheid van boeiende hoofdpersonages toch tot een enkelvoudige karaktertrek te reduceren. Of de overrompelende werking van een meesterlijke roman terug te brengen tot de mate van documentatie, waarmee de schrijver zijn verhalen gefundeerd heeft.
Rosenboom gebruikt voorbeelden uit de wereldliteratuur (Flaubert, Hermans, Dostojevski en Kafka) maar legt ook uit wat bijvoorbeeld Donald Duck vanuit literair oogpunt onderscheidt van personages als Lucky Luke of Mickey Mouse.
Los van hoeveel literaire werken zich kunnen onttrekken aan zijn visie op kwaliteit: voor de romans die zich zijn theorie naadloos laten aanmeten, weet hij geloofwaardig, toegankelijk én ongedwongen sympathiek uiteen te zetten waarom hij gelooft dat het zó werkt; dat zijn favoriete romans zijn favoriete romans zijn omdat ze volgens dezelfde principes opgebouwd zijn.
Aanvallend Spel is daarmee ontstaan vanuit Rosenboom de lezer, de analyticus, die simpelweg heeft willen doorgronden waarom hij juist van die werken zo mateloos kan blijven genieten. Rosenboom de schrijver heeft ongetwijfeld de principes toegepast op de vormgeving van zijn eigen boeken (Publieke Werken en De Nieuwe Man schieten me zo te binnen) en als gastschrijver en -spreker heeft hij middels deze vier lezingen zijn bevindingen zo overdrachtelijk mogelijk geformuleerd. Zoals gezegd: zowel voor lezers als schrijvers.
Zeer vermakelijk en boeiend, zonder ergens hoogdravend of belerend uit de hoek te komen. 4*
* denotes required fields.
* denotes required fields.