menu

Jiheishō no Boku ga Tobihaneru Riyū ~Kaiwa no Dekinai Chūgakusei ga Tsuzuru Uchinaru Kokoro~ - Naoki Higashida (2007)

Alternatieve titels: The Reason I Jump: The Inner Voice of a Thirteen-year-old Boy with Autism | 自閉症の僕が跳びはねる理由 ~会話のできない中学生がつづる内なる心~

mijn stem
2,33 (3)
3 stemmen

Japans
Verhalenbundel
Autobiografisch / Psychologisch

176 pagina's
Eerste druk: Esukoāru Shuppanbu, Kisarazu (Japan)

Het is vrij moeilijk om het gedrag en de belevingswereld van een autist te begrijpen. In Waarom ik soms op en neer spring geeft Naoki Higashida antwoord op de vragen die iedereen zich altijd bij autisme stelt. Naoki was dertien toen hij dit boek schreef. Dat is op zich al bijzonder maar als je weet dat hij autistisch is, is het nog opmerkelijker. Het is een verhelderend en inspirerend boek voor iedereen die in het begrijpen van een ander is geïnteresseerd, ouders, familie, verzorgers en leerkrachten van autistische kinderen. Naoki bewijst dat ook mensen met autisme over fantasie, humor en empathie beschikken en maakt ons op een indringende en ontroerende manier duidelijk hoe belangrijk geduld en begrip zijn. Naar de Engelse vertaling van Ka Yoshida en David Mitchell

zoeken in:
avatar van Donkerwoud
1,5
'Waarom ik soms op en neer spring' (2013) heeft een simpele opzet: Naoki stelt een vijftigtal vragen aan zichzelf over autisme-gerelateerde onderwerpen (overprikkeling, echolalie, fladderen, gezichtsherkenning, etc). Ertussendoor staan kleine verhaaltjes en sprookjes waarin er duidelijk een metaforische koppeling is tussen de fictie en de non-fictie; ze ondersteunen elkaars boodschap. Soms duiken er ook sfeertekeningen op van geometrische patronen, chaotische puntwolken en andere abstracte afbeeldingen. Bijzonder gaaf ontworpen, maar voor mij onderstreept het de air van geheimzinnigheid rond het onbegrijpelijke en geheimzinnige van Naoki's autisme. Het boek wordt afgesloten met één lang verhaal over een jongeman die komt te overlijden en nu onmachtig is om zijn rouwende ouders te troosten.

Als iemand met een autismediagnose stoort het me wanneer één ervaringsverhaal autoriteit krijgt toebedeeld om inzichten te geven voor ouders en verzorgers van mensen op het spectrum. Ik vind de sombere ondertoon en sommige 'pedagogische tips' zelfs potentieel schadelijk omdat ze kritiekloos worden overgenomen. Daar komt bij dat een virulent cliché als de autistische savant - zoals het ooit doorsijpelde in de populaire cultuur door Hollywoodvehikel 'Rain Man' (1988) - op deze manier kracht bij wordt gezet. Door de dertienjarige Naoki Higashida autoriteit toe te dichten omdat hij nauwelijks kon spreken en alleszins behoorlijk proza schreef. Het zou helpen als zulke ervaringsverhalen meer worden gecontextualiseerd en er oog blijft zijn voor de menselijke verscheidenheid van individuen op het spectrum.

avatar van Pythia
2,5
Het is een tijdje geleden dat ik dit boek las als het verhaal van Naoki Higashida. Het wordt inderdaad gepresenteerd alsof het inzicht zou geven in het leven van alle mensen met autisme. Dat idee moet je meteen loslaten bij het lezen. Het is specifiek het verhaal van Naoki Higashida en ik vond het interessant om te lezen hoe hij op zijn eigen manier tegen de wereld aankijkt en ermee probeert om te gaan.
Iemand die meer wil weten over het autismespectrum heeft hier niets aan.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:08 uur

geplaatst: vandaag om 08:08 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.