Jip en Jan-ne-ke - Annie M.G. Schmidt (1953)

Tijdloos...

Nodig eens dat dikke verzamelwerk aanschaffen; heb deze en de andere delen, op een aantal losse fragmenten na, nooit zelf gelezen. Ik ben benieuwd hoe het is zonder moeder die op emancipatoire gronden de rollen van Jip en Janneke steevast omdraait, hehe. (Verder is mijn moeder een schat van een mens.)

De verzamel Jip en Janneke hier in huis valt bijna uit elkaar en wordt door ouderwets kaftpapier bij elkaar gehouden . Ik zie mezelf als aardig geëmancipeerd. Je moet je moeder gewoon de biografie van Annie M.G. Schmidt Anna laten lezen. Die dame kon er ook wat van .

Schattig, maar oneindig en soms ergerlijk braaf... Het gaat helemaal nergens over, maar toch weten de verhalen op een zekere manier wel te charmeren.

Die biografie heeft ze reeds gelezen en mij ook veelvuldig aangeraden (ben er zelf nog niet aan toegekomen). Het heeft haar volgens mij alleen maar met terugwerkende kracht versterkt in haar besluit .

Schattig, vertederend en enorm mooi verwoord: "Daar komt Janneke met haar hoofd om de hoek." Prachtige zin toch. Hilarische situaties... Misschien ja, iets braaf anno nu, maar destijds waren Jip en Janneke toch niet de braafste kindertjes van Nederland. Sterker nog: 'Jip en Janneke' was zelfs baanbrekend omwille van de houding van de ouders die Jip en Janneke met zachte spelende hand op laten groeien. Bijna anti-autoritair. Voor de jaren '50 was zoiets ongewoon en enorm progressief.
De verhaaltjes gaan over kleine kleuteravontuurtjes. En kleuters doen, inderdaad, helemaal niets want hun schip ligt gewoon in de achtertuin.
Inmiddels zijn onze twee kleuters uitgegroeid tot klassieke gadgets maar voor mij zijn het de meest vertederende kleuters van Nederland, ook al klinkt dat braaf.

En daarom tijdloos.
Onze kinderen hebben natuurlijk een andere achtergrond dan waar ik groot mee geworden ben. Dat zal voor kleinkinderen van wie dan ook in welke generatie niet anders zijn.
Ik heb hier een boek in huis: de levensloop van de mens. Wat nu zo wonderlijk is, in welke tijd dan ook, stellen mensen in verschillende generaties zich dezelfde soort vragen aangepast aan of op zijn minst als niet onbelangrijk detail: de tijdsgeest.
Wat ik nu het meest grappige vind, hele kleine kinderen kunnen zich nog verwonderen over he-le gewone dingen. Gewone Jip en Janneke dingen.
Pas later gaan ze zich afvragen waarom zij wel of geen mamma hebben, of twee pappa's, of waarom iedereen in de klas vlees eet en zij thuis niet, of waarom alle kinderen op (vanuit een bepaalde levensovertuiging) school naar bijvoorbeeld de kerk of moskee gaan en het buurmeisje of jongetje niet.
Het begint heel basaal. Er waren eens als het meezit: mijn ouders (hoe ze er ook uit mogen zien),onze hond... en kat ... en ik...
Heeft toch ineens onze kat aan wiens staart ik altijd mag trekken ineens een muisje mee naar huis genomen...??

Jip en Janneke behoren tot de beste creaties van Annie M.G. Schmidt. Wat heeft zij toch veel betekend voor de Nederlandse cultuur!
Kan me ook nog prima herinneren hoe vroeger op school Jip en Janneke werd voorgelezen. De klas luisterde dan ademloos.

Whahaa. beste boek uit m'n jeugd

blijft geweldig

Inderdaad, vooral vroeger toen ik er een cassetebandje bij had. haha tijdloos. Vroeger hebben me ouders dit wel 1000x voorgelezen.

Mijn dikke Jip en Janneke boek is al bijna overleden van slijtage

Mijn dochters zijn inmiddels 9 & 11 maar toen ik ze laatst for old time sake weer uit het uit elkaar vallende "Alle verhalen van Jip & Janneke" boek voorlas was het weer alsof ze 3 & 5 waren. Ademloos en met een grote glimlach.
Jip en Janneke Forever!
Sowieso, Annie MG Schmidt is een heldin! Van Floddertje tot Minoes, een feest om (voor) te lezen!

Jippus in horto ambulabat. Omnium taedebat. Ecce autem! foramen in saepe factum conspexit, non ita magnum. Mirabatur Jippus quid rerum trans saepem appareret. Regia domus? Murus? An heros? Humi subsidens per foramen spectavit. Quidnam conspexit? Nasum pusillum, osculum, ocellos duos caesios. Ecce puellam, non maiorem Jippo. ‘Quid est tibi nomen?’ rogavit Jippus. ‘Jannica sum,’ puella dixit.

Jip liep in de tuin en hij verveelde zich zo. Maar kijk, wat zag hij daar? Een klein gaatje in de heg. Wat zou er aan de andere kant van de heg zijn, dacht Jip. Een paleis? Een hek? Een ridder? Hij ging op de grond zitten en keek door het gaatje. En wat zag hij? Een klein neusje. En een klein mondje. En twee blauwe oogjes. Daar zat een meisje. Zij was net zo groot als Jip. ‘Hoe heet je?’ vroeg Jip. ‘Janneke,’ zei het meisje.

Op 14 november 2017 is bij uitgeverij Athenaeum weer een nieuwe editie uitgekomen van Jippus et Jannica. De oorspronkelijke tweetalige versie in het Latijn en Nederlands dateert uit het jaar 2000.

Imagines pinxit Fiep Westendorp, als vanouds.

Herstel: de eerste drukken van Jippus et Jannica waren nog eentalig. Pas vanaf de achtste druk in 2008, zou naast het Latijn ook de originele Nederlandse tekst worden opgenomen. In latere edities zijn ook wat meer verhaaltjes opgenomen.