menu

Ducks, Newburyport - Lucy Ellmann (2019)

mijn stem
3,88 (4)
4 stemmen

Engels
Psychologisch

1022 pagina's
Eerste druk: Galley Beggar, Norwich (Verenigd Koninkrijk)

Een moeder uit Ohio bakt taarten terwijl de wereld haar bestookt met radioactiviteit en nepfeiten. Ze maakt zich zorgen over haar kinderen, het karamelliseren, kippen, geweren, beerdiertjes, medische rekeningen, milieurampen, mystieke confrontaties in de supermarkt en de beste tijd om de Oost-Indische kers te planten. Ze betreurt het grootste deel van haar verleden, een miljoen kleine momenten van schaamte, haar armoede, het verlies van haar moeder en de genocide waarop de Verenigde Staten zijn gegrondvest.

zoeken in:
avatar van handsome_devil
4,5
Ellmanns eigen uitgever wilde zijn handen niet branden aan dit boek, maar ik ben blij dat er toch uiteindelijk een uitgeverij is geweest die het heeft aangedurfd dit boek te publiceren. Het boek is één lange stream of consciousness, een één-zin-tellende opsomming van alles wat er omgaat in het hoofd van het naamloze hoofdpersonage, een moeder van vier die haar geld verdient met het bakken van taarten. Deze ene zin wordt heel af en toe onderbroken door korte stukjes over een poema en haar drie welpjes. Dit verhaal is 'normaal' geschreven, dat wil zeggen, bestaande uit zinnen met een kop en staart. In eerste instantie lijken deze twee verhaallijnen niets met elkaar te maken te hebben, maar langzaam maar zeker dringen deze twee werelden binnen bij elkaar.

Die ene lange zin bestaat uit een opsomming van gedachten over van alles en nog wat (Trump, de Clintons, familiedrama's, poffertjes, films, politiegeweld, kersentaart, haar ouders en haar gezin, haar angsten en schuldgevoelens, vervuiling en opwarming van de aarde, geweld, seks, etc. etc.), woordspelingen, flarden van songteksten, veel afkortingen (die overigens in een register achter in het boek allemaal toegelicht worden), boodschappenlijstjes, associatieve opsommingen van losse woorden en dat eigenlijk allemaal precies op de manier waarop je gedachten werken (de mijne in ieder geval); een chaotisch geheel waarin vele willekeurige zijpaden genomen worden, maar waar desondanks wel een bepaalde rode lijn in te ontwaren valt. Het is even wennen, maar op een gegeven moment merk je niet eens meer dat je een opsomming van 1000 pagina's aan het lezen bent.

Zeker niet alles is interessant. Toen het hoofdpersonage bijvoorbeeld voor de zoveelste keer in herhaling viel over haar moeder, kon ik een geërgerd "jaahaaaaaaa" niet onderdrukken. Ook gaat het soms pagina's lang over dezelfde film of over hetzelfde boek en als je de desbetreffende film of het desbetreffende boek niet gezien of gelezen hebt, snap ik dat je de neiging hebt om door te bladeren naar een interessanter passage (gelukkig had ik bijna alle films wel gezien en deed het me deugd zoveel over de films van Douglas Sirk te lezen).

Maar toch, als geheel vond ik dit erg sterk. Ik kan, nu ik het boek uit heb, er niet over uit dat deze vrouw een fictief personage is, zo echt komen zij en haar gezin over. Ik moest mezelf er echt van overtuigen dat ik niet even op internet op kon zoeken hoe het nu gaat met dit gezin, hoe graag ik dat ook zou willen. Gaandeweg het verhaal gebeuren er steeds grotere dingen in het leven van het hoofdpersonage (een heel slimme manier ook om te willen blijven doorlezen), en ik merkte met iedere gebeurtenis dat ik meer met haar mee ging leven en meer van haar ging houden. Ik kan me niet herinneren dat ik dat eerder zo sterk heb gevoeld bij een personage, maar ik heb enorm respect en bewondering voor haar.

Ook vond ik wat het hoofdpersonage te zeggen heeft over de huidige staat van de wereld, en in het bijzonder de Verenigde Staten, erg boeiend. Je kunt Ducks, Newburyport door de vele verwijzingen naar geweld jegens andere mensen, andere groepen en de natuur ook zien als een roep om meer respect, meer empathie en meer fatsoen (en minder vuurwapens). Misschien nogal een dooddoener, maar de nooit eindigende stroom van feiten over wat mensen elkaar allemaal aan doen (en welke 'redenen' ze daarvoor hebben) vond ik wel erg goed gedaan en kwam bij mij wel binnen. Al snap ik wel heel erg goed als mensen heel erg moe worden van de inhoud van dit boek en dit afdoen als 'links geitenwollensokken geneuzel'. Maar ja, daar voel ik me wel bij thuis.

Ik sluit af met een citaat dat wel een goed beeld geeft qua inhoud en stijl. Dit gaat dus 1000 pagina's zo door, zoals ik al zei, ik snap het wel als mensen dit heel erg vermoeiend vinden. Voor mij echter werkte het als geheel heel erg goed. Dikke 4* dus van mij.

"the fact that what is going on with people, the fact that you lose a family member in a shooting and all the other shooters in the country pile on and threaten you with death, the fact that everybody hates on you, just for mentioning your loved one got shot, and for not immediately shooting the shooter back, the fact that it's almost like we're in a war of something, the fact that everybody just seems to bear a big grudge about something or other that they're ready to kill and die for, the fact that what ever happened to gentleness, kindliness, the fact that does life have to be like this, so black and white, lemon meringue pie, landfill, radioactive waste, Aurora shooting aurora borealis" etc. etc.

avatar van dreambrotherjb
handsome_devil schreef:
Ik sluit af met een citaat dat wel een goed beeld geeft qua inhoud en stijl. Dit gaat dus 1000 pagina's zo door, zoals ik al zei, ik snap het wel als mensen dit heel erg vermoeiend vinden. Voor mij echter werkte het als geheel heel erg goed. Dikke 4* dus van mij.


Toen ik over dit boek hoorde ging mijn gevoel van 'hm, vreemd' naar meer en meer 'dit wil ik lezen!'.
handsome_devil ik kan me inbeelden dat je gevoel bij die blijkbaar oneindige herhaling van 'the fact that' gaat van 'hah leuk' naar 'dit wordt wat vervelend' naar uiteindelijk iets 'bezwerend', maar 1000 pagina's lang (?).
Maar als ik je enthousiasmerende review lees, slaagt Ellmann daar dus wonderwel in om het bij dat bezwerende te houden?

Hoelang heb je erover gedaan als ik vragen mag?

avatar van handsome_devil
4,5
dreambrotherjb schreef:
(quote)


Toen ik over dit boek hoorde ging mijn gevoel van 'hm, vreemd' naar meer en meer 'dit wil ik lezen!'.
handsome_devil ik kan me inbeelden dat je gevoel bij die blijkbaar oneindige herhaling van 'the fact that' gaat van 'hah leuk' naar 'dit wordt wat vervelend' naar uiteindelijk iets 'bezwerend', maar 1000 pagina's lang (?).
Maar als ik je enthousiasmerende review lees, slaagt Ellmann daar dus wonderwel in om het bij dat bezwerende te houden?

Hoelang heb je erover gedaan als ik vragen mag?


Ik geloof dat ik er +/- 2 weken over gedaan heb. Vind dit nog steeds een geweldig boek, hij is zelfs met het voorbijgaan van de tijd verder in mijn achting gestegen, ik denk nog steeds wel eens na over het hoofdpersonage.

avatar van dreambrotherjb
Ik geloof dat ik er +/- 2 weken over gedaan heb. Vind dit nog steeds een geweldig boek, hij is zelfs met het voorbijgaan van de tijd verder in mijn achting gestegen, ik denk nog steeds wel eens na over het hoofdpersonage.


Klinkt erg veelbelovend! Op een Nederlandse vertaling hoeven we vermoedelijk niet te wachten?

avatar van handsome_devil
4,5
dreambrotherjb schreef:
(quote)


Klinkt erg veelbelovend! Op een Nederlandse vertaling hoeven we vermoedelijk niet te wachten?


Ik denk het niet nee.

avatar van dreambrotherjb
handsome_devil schreef:


Ik denk het niet nee.


De Engelse versie lag zowaar in de Waterstones in Amsterdam! Ik had het al een beetje opgegeven om deze ergens tegen te komen, maar nu ik hem dan eindelijk ergens zag staan kon ik hem niet laten liggen

Ergens in de (minder nabije) toekomst gaat dit boek zeker z'n kans van mij krijgen!

4,5
Dit weekend hierin begonnen, en ik ben nu al op de helft. Ducks, Newburyport is een verslavende leeservaring die ik nog het meest zou vergelijken met Jon Fosse’s Septologie. Wellicht komt dat door de lange zin zonder punten, of de herhaling van woorden, maar wat Ducks nog extra mee heeft is het feit dat het constant van het ene onderwerp overspringt op het ander. Gewichtige (wereldse) zaken zoals een dreigende atoomoorlog, school shootings of het klimaat worden dan ook continu en moeiteloos afgewisseld met familiebeslommeringen en het bakken van taart, alsook constante opsommingen van recepten - of ogenschijnlijk random woorden die door pure vrije associatie de tekst doorbreken - op een manier waarop je maar door blijft lézen. Echt een boek waar je de tijd voor moet nemen, om in langere leessessies tot je te nemen, dan word je er steeds meer ingesleept. Ik kan mij voorstellen dat zulks geëxperimenteer niet voor iedereen is weggelegd, maar ik vind het fantastisch.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:17 uur

geplaatst: vandaag om 11:17 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.