De Gelukkige Klas - Theo Thijssen (1926)
mijn stem
39 stemmen
Nederlands
Sociaal
247 pagina's
Eerste druk: C.A.J. van Dishoeck,
Bussum (Nederland)
'De Gelukkige Klas' is het dagboek van een onderwijzer, meester Staal. Erg veel prestige heeft zijn baan niet, daarvan is meester Staal zich wel bewust. Zes dagen per week geeft hij les op een armenschool in de Amsterdamse Oosterparkbuurt. De kinderen in zijn klas dragen grauwe, verwassen kleren, ze ruiken naar de straat en hebben nauwelijks geld voor een verjaardagstraktatie. Staal is diep verknocht aan zijn werk en aan zijn klas. Die bestaat in zijn ogen helemaal niet uit stakkers maar uit veertig interessante, tienjarige individuen, die onder zijn begeleiding moeten uitgroeien tot zelfredzame volwassenen.
0
geplaatst: 19 oktober 2007, 23:36 uur
Dit boek wordt nu gratis aangeboden om de mensen aan het lezen te krijgen, als ik het goed onthouden heb.
0
geplaatst: 20 oktober 2007, 00:05 uur
http://www.cpnb.nl/nll/site/nieuws.html
Mooi initiatief, eens kijken of ik morgen nog een exemplaar kan krijgen bij ons in de bieb.
Mooi initiatief, eens kijken of ik morgen nog een exemplaar kan krijgen bij ons in de bieb.
0
geplaatst: 27 oktober 2007, 01:50 uur
Teletekst:
In het boek 'De gelukkige klas' van Theo Thijssen dat in bibliotheken wordt weggegeven, ontbreekt een alinea. Daarom heeft organisator CPNB een boekenlegger laten maken met de ontbrekende tekst. Die wordt in de resterende exemplaren van het gratis boek gelegd. Er zijn een miljoen boeken gedrukt.
0
Spijtoptant
geplaatst: 27 oktober 2007, 13:47 uur
Ik vraag me af wie het in de gaten zou krijgen als er geen ruchtbaarheid aan gegeven was.
(Helaas was zojuist in de bieb van Hengelo geen exemplaar meer aanwezig.)
(Helaas was zojuist in de bieb van Hengelo geen exemplaar meer aanwezig.)
0
geplaatst: 27 oktober 2007, 16:12 uur
En enige dagen voor het teletekstbericht had ik m'n exemplaar al incl de erratum. De media had blijkbaar even een komkommermoment.
Jan Siebelinks lofrede achter in deze uitgave, nodigt wel uit het boek te lezen in ieder geval. En de illustraties ook...
Jan Siebelinks lofrede achter in deze uitgave, nodigt wel uit het boek te lezen in ieder geval. En de illustraties ook...
0
geplaatst: 27 november 2007, 19:48 uur
Ontzettend saai boek zeg. Ik kan het niet anders omschrijven, het spijt me. Het is dat ik het gratis kreeg en moest lezen voor Nederlands voor een schrijfopdracht, maar anders was ik al na bladzijde 10 gestopt. Dat heb ik nu gedaan bij bladzijde 70, 60 pagina's later waarin werkelijk geen ruk is gebeurd wat ook maar enigszins boeit.
Nu moet ik morgen mijn verslag inleveren, dus ik hang een beetje vast. Toch betwijfel ik of mijn leraar het op gaat merken, aangezien er in de eerste 10 bladzijden net zoveel gebeurt als in de 60 die daarop volgen. Nouja, ik ga maar weer eens verder.
Totaal geen aanrader overigens! Slome schrijfstijl en vreemde woordkeuzes, waarin bovendien helemaal niks boeiends wordt beschreven. Een klein toonbeeld van hoe een saai boek eruit moet zien.
Nu moet ik morgen mijn verslag inleveren, dus ik hang een beetje vast. Toch betwijfel ik of mijn leraar het op gaat merken, aangezien er in de eerste 10 bladzijden net zoveel gebeurt als in de 60 die daarop volgen. Nouja, ik ga maar weer eens verder.
Totaal geen aanrader overigens! Slome schrijfstijl en vreemde woordkeuzes, waarin bovendien helemaal niks boeiends wordt beschreven. Een klein toonbeeld van hoe een saai boek eruit moet zien.
0
geplaatst: 11 december 2007, 00:55 uur
Ik leef in een totaal andere belevingswereld als Serpico, merk ik. Ik vind het een heerlijk boek, ik wilde op een bepaald moment zelfs onderwijzer worden! Het is zo minutieus beschreven, maar voor wie oog voor kinderen heeft zo raak. Het feest van het dierentuin-bezoek! De kleine Fok, die als adjudant van de meester constant goed optreedt, nooit verzaakt. De zieke Louis, Hilletje, arme Kris Beekbergen die toen hij eindelijk een keer kon trakteren, trakteerde op verrotte noten.
Wat betreft de vreemde woordkeus: het speelt in een arme wijk in Amsterdam in de jaren 20!
"Bij me vader op karwei hebben ze soms mekaar ook zo te grazen."
Wat betreft de vreemde woordkeus: het speelt in een arme wijk in Amsterdam in de jaren 20!
"Bij me vader op karwei hebben ze soms mekaar ook zo te grazen."
0
geplaatst: 11 januari 2008, 10:43 uur
Ik had dezelfde beleving als Serpico wat betreft het begin. Het begint allemaal erg saai en stroef en dat gedoe over een circulatieschrift boeit totaal niet.
Op een gegeven moment kom je er echter steeds beter in en uiteindelijk is dit gewoon een heel sterk portret van het schoolmeesterschap.
Alles wat je zo'n beetje mee kunt maken als schoolmeester passeert de revue. Ik heb zelf geen ervaring als schoolmeester, maar ik vond het allemaal erg realistisch en sfeervol beschreven.
Het einde is ook erg sterk. Totaal onverwachts, maar o zo gepast. Dikke vier sterren.
Op een gegeven moment kom je er echter steeds beter in en uiteindelijk is dit gewoon een heel sterk portret van het schoolmeesterschap.
Alles wat je zo'n beetje mee kunt maken als schoolmeester passeert de revue. Ik heb zelf geen ervaring als schoolmeester, maar ik vond het allemaal erg realistisch en sfeervol beschreven.
Het einde is ook erg sterk. Totaal onverwachts, maar o zo gepast. Dikke vier sterren.
0
geplaatst: 22 september 2018, 12:05 uur
Ik kon hier weinig mee. Probleem in het begin is dar er veel namen van kinderen worden genoemd, maar ze zijn allemaal zonder persoonlijkheid. Zo tegen het eind zijn er enkele kinderen die wat meer aandacht krijgen en dat stuk wordt dan ook leuker omdat je mee gaat leven, maar tot die tijd is het een wat saai geheel. Het boek moet het van enkele losse scènes hebben, zoals in Artis, als het kind van de leraar langs komt of als de inspecteur de boeken controleert. Stijltje vind ik ook wat vervelend. Het is vrij informeel met veel apostroffen. Dat past wel bij zo'n dagboek, maar het leest alsof het te populair is bedoeld. 2,0*.
0
geplaatst: 21 januari 2022, 12:22 uur
Erg apart dat er in 2017 is besloten om De Gelukkige Klas als een op zichzelf staand werk uit te geven. Het is namelijk een rechtstreeks vervolg op Schoolland (ook in dagboekvorm), dat een jaar eerder door Thijssen is geschreven. Om het geschrevene in De Gelukkige Klas echt te kunnen duiden, is het mijns inziens wel een must om eerst Schoolland te lezen. Anders plof je inderdaad midden in het verhaal en mis je een omschrijving van de leerlingen en de (karakter)ontwikkeling van de kinderen afzonderlijk en de klas als geheel.
Beide verhalen (plus Het Grijze Kind) staan in het verzameld werk deel 2.
Beide verhalen (plus Het Grijze Kind) staan in het verzameld werk deel 2.
* denotes required fields.
* denotes required fields.