Rauwe Rouw
Gestalttherapeut Paul Sloots beschrijft zoals hij het noemt de rauwe rouw na het overlijden van zijn geliefde vrouw Agnes. Voor mij lastig om een mening te geven over dit boek dat zo'n achttien jaar geleden verscheen. De last begint eigenlijk al in het eerste hoofdstuk waar dan nog groepsleider PS in de tweede regel zijn mening geeft over het gezinsvervangend tehuis waar hij werkt en zijn toenmalige collega's, dusdanig dat ik denk: wow, dit lijkt mij een dominante meneer met stellige en pittige meningen. Nu kan rouw gedefinieerd worden als (normale) reacties op een betekenisvol verlies. Zonder meer gaat dit boek hierover of de meneer mij nu (on)aangenaam overkomt of niet, hij rouwt op zijn eigen en unieke manier. Veel reacties hebben nabestaanden 'te verduren' ofwel te doorleven. Als lezer verduur ik ook.
In
deze reportage lees ik dat PS de eerste versie van zijn boek
schreef in drie dagen; dat het plakboek dat het eerst was nadien gegroeid is tot een volwaardig boek over rouw en verwerking, maar bovenal over liefde.
Onder andere het proces van schrijven van het boek is meenomen in dit 'Om jou mijn lief, om jou', bijvoorbeeld een bericht van de uitgever over een vroege versie van dit boek en de reactie van PS hierop. Er zijn op zich interessante beschrijvingen van wat gestalttherapie inhoudt naast vele briefjes van de geliefden aan elkaar, gedichten van andere nabestaanden enzovoort. Dat maakt dat dit vooral in dagboekvorm geschreven werk wat mij betreft nog steeds lijkt op een zeer persoonlijk plakboek. De dagboekfragmenten bestrijken naar mijn mening een relatief korte periode na het overlijden van Agnes. Ik denk dat voor weduwnaars en weduwen het boek helpend kan zijn, in de zin van, bepaalde reacties zijn niet raar, zij horen erbij.
Een autobiografisch boek in dagboekvorm schrijven en publiceren vraagt m.i. enige afstand, om kritisch(er) te kunnen en durven zijn. Is wat ik hier in dit boek weergeef interessant voor de lezers, ook voor hen die niet (op deze manier) nabestaande zijn van hun man of vrouw? Maar misschien was dat helemaal de bedoeling niet.
Voor mij is als lezer de afstand tot het gebeurde nog wel te kort, waarmee de titel de lading geheel dekt. Dit boek gaat over het afscheid van een intens geliefde vrouw. Dit boek leest voor mij nog te rauw.
2*