menu

Sipoer al Ahava Wechosjech - Amos Oz (2004)

Alternatieve titels: Een Verhaal van Liefde en Duisternis | סיפור על אהבה וחושך

mijn stem
4,08 (26)
26 stemmen

Hebreeuws (Ivriet)
Autobiografische Roman

647 pagina's
Eerste druk: Keter, Jeruzalem (Israël)

Amos Oz groeit op als enig kind van een afstandelijke, rationele vader en een romantische, depressieve moeder, in een kleine, volgepakte woning, waar boeken de hoofdbewoners zijn. Ook hij neemt zijn toevlucht tot de wereld van de boeken en observeert zijn familieleden als tragikomische personages uit het werk van Tsjechov en Tolstoj. Als hij twaalf is, pleegt zijn moeder zelfmoord. Na deze dramatische gebeurtenis die zijn leven tekent, verruilt de jongen op zijn veertiende het claustrofobische ouderlijk huis voor het buitenleven in een kibboets.

zoeken in:
4,0
Ik ben nu halverwege in dit (lijvige) boek, en snap niks van de beoordeling hier (2*). Ik had zeker even nodig om 'in' te komen. Ik kon in het begin niet zoveel met de uitgebreide manier van vertellen, maar nu ik een eind gevorderd ben, vind ik het prachtig.

Vanwaar de lage stemmen?

avatar van Prowisorio
4,5
Wat een verha(a)l(en).... wat mooi geschreven.... wat een liefde en wat een duisternis, maar ook wat een humor. Ik vind het ongelooflijk knap zoals Oz zijn familie, de vrienden en de kennissen/buren van zijn familie beschrijft.

Het is een liefdevol boek, vol met markante persoonlijkheden en tragische gebeurtenissen.

In een interview (op boeken.vpro.nl) zegt hij:

Ik weet dat ik de lijn tussen komedie en tragedie bijna compleet heb uitgevlakt. In moderne literatuur gebeurt dat niet veel meer. Tsjechov was er heel goed in. Komedie en tragedie liggen zo dicht bij elkaar.

Ik kan niet anders concluderen dan dat hij in zijn opzet geslaagd is.. Oz is er ook - in ieder geval in dit boek - goed in. Heel goed.

Het is (ook) maar goed dat hij in het uitvoeren van zijn voornemen om vooral geen schrijver te worden niet geslaagd is .

avatar van eRCee
3,5
Bijzondere stemverdeling hier, met stevige uitersten (een paar keer twee en vijf sterren). Ik zit er tussenin. De lyrische recensiequotes op de binnenflap ("magnifiek", "groots", "adembenemend", "duizelingwekkende genialiteit") deel ik niet maar Een verhaal van liefde en duisternis is wel een bijzonder boek.
Het doet denken aan Marais Bekentenissen van een burger: beide zijn (auto-)biografische romans waarbij sfeer, achtergrond en (familie)geschiedenis belangrijker zijn dan een voortstuwend verhaal. Amos Oz doet verslag van overgrootvaders uit Oost-Europa, achterneven in de Kibboetsj en tantes uit achterafbuurtjes van Jeruzalem, maar centraal staat telkens zijn eigen verhouding met vader en moeder. Hij is daarbij erg eerlijk en persoonlijk maar behandelt zijn 'personages' liefdevol.

Meerwaarde van het boek vind ik de geschiedenis die tussen de verhalen en herinneringen doorschemert, daar soms expliciet uit opduikt. De passages over de shoa (beleefd vanuit Israel), de nasleep daarvan met het Britse mandaat en de oprichting van de staat Israel zijn bijvoorbeeld interessant. Oz geeft ook ergens in een halve pagina een verscheurende analyse van de relatie tussen Europa, Arabieren en joden. Net als in de rest van het boek komt hij daarbij relatief onbevooroordeeld over.

Op het gebied van stijl vond ik de herhalingen goed gedaan: door eigenschappen van mensen vaker te beschrijven, gebeurtenissen soms vrijwel letterlijk te herhalen, leer je langzamerhand de romanwereld als het ware kennen. Dat mag ook wel, want echt vlot leest het niet.
Toch vond ik het boek zeer de moeite waard en het levert ook nog eens namen op van andere, joodse schrijvers om uit te proberen (Agnon bijvoorbeeld, waarvan een prachtig citaat wordt gegeven op pagina 270). Gematigd goed dus. Mijn beoordeling is precies het gemiddelde van twee en vijf sterren.

5,0
Naar aanleiding van de recente vijandelijkheden tussen Israël en Gaza, moest ik weer denken aan de passage in het boek waarin Amos Oz de kleine Netanyahu een schop onder de tafel verkoopt omdat die hem zit te irriteren.

avatar van Jasper
5,0
Wat een rijk boek is dit. Ik vond het inspirerend om te lezen, om een aantal redenen.

Het boek is een rijke familiegeschiedenis, die pijnlijk duidelijk maakt hoe het Europees antisemitisme en de Shoa, doorleeft in de joodse families in Israel. Dat geldt zeker voor de tijd waarover Oz schrijft: de jaren '40 en '50.

Het is daarnaast enorm kleurrijk boek vol verhalen en anekdotes. Oz lijkt hiermee zijn moeder te eren. Het was tenslotte zijn moeder die hem de liefde voor dit soort verhalen door gaf.

Ten derde is het ook een scherpzinnige politieke geschiedenis. Eerder schreef eRCee hier al over:

eRCee schreef:

Meerwaarde van het boek vind ik de geschiedenis die tussen de verhalen en herinneringen doorschemert, daar soms expliciet uit opduikt. De passages over de shoa (beleefd vanuit Israel), de nasleep daarvan met het Britse mandaat en de oprichting van de staat Israel zijn bijvoorbeeld interessant. Oz geeft ook ergens in een halve pagina een verscheurende analyse van de relatie tussen Europa, Arabieren en joden. Net als in de rest van het boek komt hij daarbij relatief onbevooroordeeld over.



Ik weet niet naar welke pagina hier wordt verwezen, maar wellicht is het deze - hij maakte op mij een enorme indruk.


"In het leven van zowel individuen als volken breken de ergste conflicten vaak uit tussen twee vervolgden. Het is niet meer dan een vrome wens dat de vervolgden en de onderdrukten zich altijd verenigen in een solidariteit en als één man naar de barricaden marcheren om gezamenlijk te strijden tegen hun wrede onderdrukker. In werkelijkheid worden twee kinderen van een mishandelde vader niet noodzakelijkerwijs bondgenoten, en hun gedeelde lot brengt hen niet altijd nader tot elkaar. Vaak ziet de een in de ander geen lotgenoot, maar juist het evenbeeld van hun gemeenschappelijke onderdrukker.

Misschien is dit ook wat er sinds honderd jaar aan de hand is tussen Arabieren en Joden?

Het Europa dat de Arabieren heeft mishandeld, vernederd en onderdrukt door imperialisme, kolonialisme, en uitbuiting, is hetzelfde Europa dat de Joden onderdrukt en vervolgd heeft, en uiteindelijk de Duitsers heeft toegestaan of geholpen hen uit alle hoeken van het continent te verdrijven en hen bijna allemaal te vermoorden. De Arabieren beschouwen ons echter niet als een handjevol half hysterische vluchtelingen, maar als een nieuwe, arrogante loot van het koloniale Europa, met zijn moderne technologie en zijn uitbuiting (...). Terwijl wij in hen evenmin slachtoffers zien zoals wijzelf, geen broeders in het ongeluk, maar kozakken die pogroms, bloeddorstige antisemieten, nazi's in vermomming: alsof onze Europese vervolgers hier in het Land Israël weer zijn opgedoken (...)."


De scherpzinnigheid en zelfkritiek die Amos Oz tentoonspreidt in dit boek zorgt voor een afgewogen en genuanceerd beeld van de periode waarin de staat Israël tot stand kwam.

Tot slot, is de stijl echt groots. Door zijn droge observaties van de vele familieleden en vrienden worden tragische verhalen zo nu en dan afgewisseld met humoristische taferelen. Een aantal keer heb ik hardop moeten lachen bij het lezen van dit boek.

Dit was mijn eerste boek van Oz, maar het nodigt uit om veel meer van hem te lezen!

Gast
geplaatst: vandaag om 12:36 uur

geplaatst: vandaag om 12:36 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.