Sjutton - Per Nilsson (2002)

Alternatieve titel: 17

mijn stem

3,50 (13)

13 stemmen

Zweeds
Jeugdboek
Psychologisch

252 pagina's
Eerste druk: Rabén & Sjögren, Stockholm (Zweden)

Er ligt een zeventienjarige jongen op de eerste-hulpafdeling van een ziekenhuis. Zijn ogen zijn dicht, maar hij ademt. Hij stinkt naar drank, sigaretten en braaksel. Naast de jongen zit Göran, zijn vader. Hij begint tegen zijn slapende zoon te praten over de tijd dat hij zelf zeventien was in de jaren zeventig. De vader vertelt dat hij zo graag de wereld wilde verbeteren, maar tegelijkertijd meestal te stoned was om iets te doen. Hij vertelt hoe hij de moeder van zijn zoon ontmoette en hoe ze besloten om samen een kind te krijgen. En hij vertelt hoe het misging, hoe hij zijn jonge vrouw en kind verliet en welke vreselijke dingen hij daarna heeft gedaan. De vader doet zijn slapende zoon op eerlijke wijze verslag van zijn misstappen. Hij wil niets rechtvaardigen en vraagt niet om vergeving. Hij wil zijn zoon alleen duidelijk maken waarom de dingen gegaan zijn zoals ze zijn gegaan en hij spreekt de wens uit hem opnieuw te leren kennen.

Links

zoek naar dit boek op bol.com

2 BERICHTEN

zoeken in: gebruikersnaamgebruikers bericht beide

<1 >

4,5

Tharoy

geplaatst: 5 juli 2009, 14:50 uur

Een erg indrukwekkend boek. Bizar gewoon dat Nilsson het voor elkaar krijgt een personage zó ongelofelijk goed uit te diepen in een slordige 200 pagina's. Het boek blijft gelukkig ook lang boeien doordat naar mate het boek vordert er steeds meer belangrijke en schokkende dingen onthuld worden. Het einde is ook erg bevredigend, al kwam het wel als een mokerslag aan toen ik het boek dichtklapte. Waarschijnlijk was ik zo'n drie uur niet helemaal helder nadat ik het boek uitgelezen had. Knap, dat doen jeugdschrijvers niet vaak.
4,5*

4,0

Feutje

geplaatst: 20 maart 2012, 23:02 uur

Een erg ontroerend boek, indrukwekkend ook zoals Tharoy boven mij al zegt. Het begin is een beetje moeilijk door te komen, vooral omdat er zo weinig aan de verbeelding over wordt gelaten en omdat Per Nilsson een "mooischrijver" is. Ik raakte lichtelijk verward door het einde, maar dat was meer omdat ik het in een razend tempo uitgelezen heb (lees; drie uurtjes, afgelopen zaterdag in de trein naar Duitsland). Ik kon me goed inleven en de sfeer kwam over, al meteen in het begin, waardoor ik - toen ik het de tweede keer aan het lezen was, had niets te doen in de trein - me bij aankomst enigszins miserabel voelde. Maar dat kan ook zijn door de lange zit. Nee. Dat komt door het boek. Dat staat nu even beter voor een recensie en ik denk het oprecht.
Al met al geef ik het vier sterren wat dus overeen komt met een acht. Kon het lekker lezen en daar ging het mij om.

* denotes required fields.