Die Elfen - Bernhard Hennen (2004)

Een mooi stukje fantasy! Een half jaar geleden ben ik al eens begonnen in dit boek, maar heb het toen niet uitgelezen. Ik begrijp werkelijk niet waarom De Elfen me toen niet kon boeien. Nu heb ik zeker wel genoten van dit boek, dat van alles te bieden heeft... spanning, magie, romance, een tikkeltje humor, hoofdpersonen die boeiend zijn en goed uitgewerkt. De verschillende werelden worden heel mooi omschreven. Alfenmark was favoriet. Heerlijk wegdromen. Het plot was zeer pakkend. Eenmaal echt in het verhaal, was het ook moeilijk weer los te laten. Tot nu toe het beste fantasyboek dat ik heb gelezen.

Toch niet echt onder de indruk, een aantal positieve en negatieve punten maken dit tot een gemiddelde fantasyroman.

Negatief: karakterontwikkeling is érg oppervlakkig: Farodin, Nuramon en Mandred leven vele honderden eeuwen, maar blijven eigenlijk constant hetzelfde. Beste voorbeeld is, Mandred echt een volledig unidimensioneel personage (wil enkel vechten zuipen en neuken) dat zo goed als niet verandert doorheen het hele verhaal. Ook echt inzicht in de drijfveren van de karakters heb je amper, na het hele verhaal heb ik nog altijd niet het gevoel dat ik de hoofdpersonages echt ken, de focus ligt immers altijd enkel op hun handelingen. Uitzondering misschien is Nuramon, die dan ook veruit het interessantste personage is.
Ook de wereld is natuurlijk verre van origineel. De ophemeling van de elfenwereld en het grote contrast met de brute mensen (Mandred op kop) vond ik wat eenzijdig en weinig geïnspireerd.
Verder lijdt de hoofdverhaallijn enigzins onder voorspelbaarheid (zo heb je veeeel sneller dan de personages door dat de devanthar de eerste keer niet dood is, dat hij het is die bij noroëlle verschijnt ipv nuramon, en dat hij degene is die achter de Tjuredpriesters zit).

Positief aan het verhaal is dan weer dat er erg veel gebeurd. Niet alles is even logisch of boeiend, maar het verhaal gaat tenminste wel steeds vooruit en kent zeker zijn momenten. Af en toe 'historische' teksten plaatsen die gebeurtenissen samenvatten waren wat mij betreft in dat opzicht trouwens een goede ingeving. Nog een pluspunt is dat vrouwen minstens evenveel macht hebben dan mannen, vele fantasyliteratuur is in dit opzicht een stuk seksistischer.

ik vind het moeilijk te begrijpen dat ik bij dit prachtige boek stemmen van 3 tegenkom!.
Dan ben je geen fantasie fan!!.
Een prachtig boek wat tevens een mooie onderlaag kent, te weten;
Hoe verschillend wij ook mogen lijken, in tijd van nood zoeken we naar overeenkomsten tussen elkaar en zien we vriendschappen ontstaan die normaliter geen kans zouden krijgen!.
Ik wil niet moraliseren maar bij het lezen van een boek is het van belang of je 1,2 of 3 dimensionaal kunt lezen!.

Ach, het is gewoon een geweldig boek dat vanzelf leest en je mee voert op mooie en spannende avonturen.
Daarnaast geeft de spanning van de liefde tussen man en vrouw, mits goed geschreven, altijd iets extra's.

Ik daag een ieder uit het boek te lezen!.

Nog maar eens een fantasy-lezer met een totaal gebrek aan kritische zin, jeuj. Daar hadden we op deze site sowieso al bepaald geen gebrek aan.

Wat is dat nu voor een onnozele redenering dat je dit boek geen drie sterren mag geven als fantasy fan? Van dat soort stellingen wordt ik gewoon slecht gezind. Dat jij dit een goed boek vind, fijn voor jou. Ikzelf onderbouw mijn mening en mijn stem duidelijk, en wordt dan ook graag tegengesproken met échte argumenten, en niet met dergelijke dooddoeners.

Bovendien vind ik in je eigen bericht amper iets terug wat de volle 5 sterren moet verantwoorden (het is gewoon een geweldig boek vind ik niet echt een argument). Het enige wat je zelf op inhoudelijk gebied aanhaalt is:

Euhm, is dit niet zo ongeveer het grootste cliché dat er bestaat, wat we in talloze genres en boeken terugvinden (lotr om maar een voorbeeld te geven)? Erg origineel vind ik dit absoluut niet, en het pleit voor mij dan ook niet echt in het voordeel van het boek. Kom niet af met 'meerdimensionaal lezen' als je er geen betere en meer sprekende voorbeelden van kan geven! Dit voorbeeld blijft gewoon te oppervlakkig en onorigineel om echt van een geslaagde diepere laag in het verhaal te kunnen spreken.


Los van het feit dat ik de liefdesgeschiedenis niet denderend beschreven vind, wat extra geeft het hier dan aan het verhaal? Leg uit aub. Voor mij is de liefdesgeschiedenis tussen de drie elfen enkel het gebeuren dat het verhaal op gang trekt, daarna verdwijnt het helemaal naar de achtergrond, om zelfs uit te monden in toch wat een anti-climax. Had meer mee gedaan kunnen worden, het hele liefdesverhaal wordt hier teveel als bijzaak behandelt.

Ik moet zeggen dat ik dit boek erg vond tegen vallen.
Ik vond het totaal niet meeslepend en aangrijpend. Het verhaal was leuk, maar niet intrigerend.
Het enige karakter waar ik nog wat mee kon was Nuramon. Zijn persoonlijkheid had nog enige groei en was warm en gevoelig.
Farodin vond ik maar arrogant en Mandred was ronduit irritant.

Ik ben echt niet onder de indruk van dit boek.
Ik heb betere fantasy gelezen.

Het eerste deel van een serie is vaak het beste, en dat lijkt ook bij Bernhard Hennen het geval te zijn. Dit boek bevat een zeer omvangrijk verhaal, zonder dat je snel de draad verliest. Hennen (of de vertaler) weet je makkelijk bij het verhaal te houden. Het boek oogt in het begin nog wat standaard, vanwege de wat eenvoudige mens die bij de elitaire elfen verzeild raakt. Het levert wat clichés op, maar er blijkt toch een slimme opbouw achter te zitten. Het avontuur van Mandred, Farodin en Nuramon is erg veelzijdig en blijft daardoor interessant. Het brengt dit gezelschap naar verschillende hoeken van de wereld. Sommige lijnen houden plotseling op, om vele pagina's later ineens weer op te duiken. Voor ieder is er wat wils, er is voldoende actie, liefde, humor etc. Een aanrader!

Goede fantasy maar niet het beste wat ik gelezen heb. Ook tweede keer dat ik dit boek heb gelezen. In Elfenwinter ben ik vorige keer (in 2009) gestopt maar nu ga ik doorzetten. Je moet er even inkomen want zeker de eerste 200 pagina's zijn niet al te interessant vond ik. De liefdesverhouding blijft redelijk vlak en zeker Farodin blijft een onderbelicht personage. Nuramon is veruit het betere uitgewerkte personage maar ook Mandred kon na een tijd me erg bekoren. Bij zijn dood kon ik het niet vermijden om met tranen in de ogen verder te lezen.

Hetgeen wat dit boek het meeste mist is humor. Ik heb zelden gelachen. Er worden ook erg veel beschreven waardoor het soms wat langdradig wordt. Maar al bij al gebeurd er veel. Er gaan dan ook vele eeuwen.
Inhoudelijke hoogtepunten waren voor mij: de verwekking van Guillaume door de devanthar onder het mom van Nuramon, de ontsnapping uit Aniscans, de wonderbaarlijke bibliotheek van Iskendria, de aanval van Farodin en Mandred op de trollenburcht en de dood van Yilvina en tot slot natuurlijk de dood van Mandred bij de afscheiding van Alfenmark met de mensenwereld die overspoeld wordt door de Tjured-priesters.