menu

Il Gattopardo - Giuseppe Tomasi di Lampedusa (1958)

Alternatieve titel: De Tijgerkat

mijn stem
3,99 (34)
34 stemmen

Italiaans
Historisch / Sociaal

300 pagina's
Eerste druk: Feltrinelli, Milaan (Italië)

Sicilië, 1860. Garibaldi landt bij Marsala om het eiland in te lijven bij de nieuwe, liberale eenheidsstaat Italië. Het is gedaan met de Bourbons en met het feodalisme: de platte, alles berekenende burgerij neemt de macht over. Don Fabrizio, prins van Salina, ziet deze ontwikkeling met lede ogen aan, maar voelt zich machteloos tegenover de geschiedenis en zoekt troost in zijn studie van sterren en planeten. Zijn pupil Tancredi echter weet zich aan te passen aan het nieuwe regime. Hij sluit zich aan bij Garibaldi, trouwt met de dochter van een steenrijke dorpsburgemeester en zal hoge posities bekleden in de nieuwe staat.

zoeken in:
avatar van eRCee
4,0
Het boek van de weemoed. Niet alleen weemoed ten opzichte van de ondergang van een klasse (de aristocratie) maar ook weemoed over het eigen, vervlogen leven, over gemiste kansen en onvervulde dromen. Giuseppe Tomasi di Lampedusa weet de weemoedigheid zelfs een plek te geven bij de jongelieden, de ravissante Angelica (Claudia Cardinale in Visconti's verfilming, was er ooit iemand meer geknipt voor een rol!?) en de pragmatische Tancredi, die stralend van levenslust op het punt staan hun volwassen leven te beginnen, door in nonchalante tussenzinnen informatie rond te strooien over het verloop van hun leven en huwelijk. Tenslotte is er de weemoed over het onveranderlijke lot van Sicilië en dat van gewone, hardwerkende mensen.
Het boek is wat los-vast gecomponeerd. Zoals uit het nawoord blijkt bleef Tomasi di Lampedusa er delen aan toevoegen. Het laatste hoofdstuk bijvoorbeeld voelt aanvankelijk overbodig aan, maar is uiteindelijk toch wel een fraaie afsluiting. Indrukwekkend is de sterfscene van Don Fabrizio, niet veel schrijvers slagen erin zoiets weer te geven. De schrijfstijl vond ik aanvankelijk iets te stijf of gemaakt, maar dat bezwaar verdwijnt eigenlijk al na een paar bladzijden en daarna is de taal niet alleen onberispelijk maar ook zeer passend.
Een mooi boek, melancholisch zonder droevig te stemmen, een ode aan de verdwenen adel (en wat hebben we er voor terug gekregen, de huidige toplaag bestaat uit oppervlakkige BN'ers die we 'sterren' noemen en zichzelf verrijkende bankiers). Ik sluit me aan bij JJ_D: om te lezen en te herlezen.

avatar van Raskolnikov
3,5
Een zeldzaam geval waarbij zowel boek als film algemeen hoog geacht worden, en na een keer of 3 de film, werd het maar eens tijd voor het boek. Dat is opvallend compact, zowel in vergelijking met de film (die met 3 uur royaal langer is dan een normale speelfilm) als met vergelijkbare klassiekers uit de 19e eeuw, waar het verhaal zich afspeelt. In het boek komt de bijzondere positie van Sicilië wat meer naar voren, als een land dat voortdurend overheerst wordt door steeds wisselende machtshebbers. Een algehele lethargie tekent de Sicilianen en eigenlijk ook Don Fabrizio, die het allemaal maar gelaten uit zijn handen laat glippen wanneer de revolutie olv Garribaldi aan de deur klopt.

Het probleem dat ik gewoonlijk heb met historische romans is dat de afstand tussen auteur en tijdperk te groot is. Daardoor is een authentieke beleving van het beschreven tijdsperk inherent onmogelijk. Als het om historie gaat lees ik daarom liever contemporaine schrijvers. Nu wil het geval dat Il Gattopardo geschreven is door een afstammeling van een Siciliaanse edelman, die figuur heeft gestaan voor Don Fabrizio. Aan alles voel je de persoonlijke betrokkenheid bij en kennis over de materie bij deze schrijver, wat de authenticiteit enorm ten goede komt. Het is haast of het werk daadwerkelijk in de jaren 1860 geschreven was, ware het niet dat de ‘moderne’ pen de roman een frisheid geeft tov 19e eeuwse literatuur. De perfecte schrijver voor dit verhaal, zoals Visconti (ook van edele komaf) de perfecte regisseur voor de verfilming was.

Gast
geplaatst: vandaag om 23:38 uur

geplaatst: vandaag om 23:38 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.