Dit boek sprak mij meteen aan door de flaptekst. Een verhaal over vriendschap tussen een jongeman en een oude boekverkoper in een bejaardentehuis. Echter was mijn enthousiasme snel verdwenen.
Het boek heeft een snel tempo waardoor er in een volgend hoofdstuk ineens zoveel tijd verder is verstreken. Je krijgt niet de tijd om te "bonden" met de personages. Je voelt de vriendschap niet groeien. Vele gebeurtenissen in het boek vind ik ook erg onrealistisch. Plots zonder aanleiding heeft Gregoire een relatie met een collega en heeft hij als onervaren tiener avontuurtjes in het rusthuis met haar. Hij heeft geen diploma maar wordt in alle mogelijke jobs van het rusthuis ingezet zonder probleem. Hij drinkt met nieuwjaar tijdens zijn shift zichzelf zat samen met menr. Picquier. Een bewoner die 's nachts gemeenschap gaat hebben met verschillende bewoners en geweten is door het personeel maar door de vingers wordt gezien. Misschien is het wat beroepsmisvorming maar door de vele onrealistisch gebeurtenissen krijg ik toch geen voeling met het verhaal. Ik krijg ook niet het gevoel dat het gaat over een wederzijdse vriendschap. Gregoire voert enkel maar uit wat de boekverkoper allemaal in zijn hoofd krijgt. De vergelijking met 'Untouchable' vind ik daarom ook helemaal onterecht!
Het einde vond ik voorspelbaar en saai. Ook de schrijfstijl kon mij niet bekoren. Deze is erg chaotisch en ongestructureerd zodat het soms niet duidelijk is van welk personage ik de gedachten aan het lezen ben. Hij wisselt soms van personage zonder aanleiding. Vreemd.
Naar mijn gevoel werk er ook regelmatig op een onrespectvolle manier over mensen met dementie gesproken. Dit getuigt naar mijn gevoel van onwetendheid over deze doelgroep. Vb. p.121 "
het alzheimertje" of p. 133
"Ik droom van een volk dat nooit oud wordt, dat de gruwel niet hoeft te kennen van luiers die naar pis stinken, van zure stront die doorligplekken veroorzaakt, van verslappend vlees, van al die lekke leidingen."
Wel was merkbaar dat Mark Roger weet waarover hij spreekt als het over het voorlezen gaat. Hij beschrijft uitgebreid in het boek tips die belangrijk zijn.
Ik vind het echt jammer dat er niet meer uit het verhaal is gekomen. Het basisverhaal/basisidee leek zo sterk maar werd naar mijn gevoel niet goed uitgewerkt/ geschreven.