Met Mij Gaat Alles Goed - Jan Simoen (1996)

Ontroerende brievenroman over in die tijd actuele onderwerpen. Ik wou alleen dat Simoen het hierbij gelaten had, want de twee volgende delen zijn niet bepaald om over naar huis te schrijven.

Ook al is het officieel een jeugdboek, het behoort bij één van mijn vijf favorieten boeken (vandaar ook geen top 10). De eerste keer dat ik dit boek las, zat ik in de Thalys, onderweg naar Parijs. Uiteindelijk kon ik er niet meer tegen, heb ik zitten huilen in de trein. Het greep me erg aan, het boek. Het einde is niet onverwachts, maar dat maakt het niet minder zielig. De brieven-vorm is erg prettig lezen en de onderwerpen zijn goed gekozen.
"Links van mij komt de zon op. Rechts is het nog pikdonker. Ik zweef tussen dag en nacht, en ik vlieg naar morgen. Daarnet was het nog gisteren."
4,5 sterren.
P.S. Agaath95 heeft helemaal gelijk, de twee vervolgen zijn niets in vergelijking met dit boek.

Goed boek in de vorm van een brievenroman. Het boek wordt goed in de tijd geplaatst en je gaat meeleven met de hoofdpersonen. De seropositiviteit wordt goed beschreven en zonder overdreven dramatiek. Tja, nu zijn er betere medicijnen. Helaas was dat toen anders.
Ik ben het niet eens met de kwalificering jeugdboek. Maar die omschrijving is wel te vinden op de cover van het boek. Misschien heeft de uitgever deze omschrijving gekozen omdat deze schrijver met name bekend is van kinder- en jeugdboeken?

Waarom ben je het niet eens met deze kwalificering? Zelf heb ik het boek niet gelezen.

Beste Ted, mijn eerste reactie was ‘lees het boek en kijk of je het dan met me eens bent’. Maar dat zou te makkelijk zijn. Ik probeer mijn opvatting te verduidelijken:
Nicole Ficheroux schrijft op www.stichtingboekenwerk.nl/jeugdboeken wat zij de belangrijkste kenmerken van een jeugdboek vindt:
• Je hebt weinig voorkennis nodig.
• De boeken zijn makkelijk leesbaar.
• De hoofdpersoon is meestal een jongere, dus jongeren kunnen zich makkelijk inleven.
• Geschreven in een ontdekkende stijl. De hoofdpersoon ontdekt nieuwe zaken.
Ik leg dat nu naast mijn impressie van dit boek:
• Er is oorlog in het voormalig Joegoslavië en het land is bezig uiteen te vallen. En de hoofdpersoon moet leren om te gaan met zijn wel zeer divers samengestelde familie.
• Het boek is geschreven in een leuke en aparte vorm, de briefvorm, en springt heen en weer tussen situaties en impressies.
• De hoofdpersoon is een jong volwassene die terugblikt op zijn (recente) leven, zijn vertrek naar de USA en dan vertelt over zijn verblijf daar en hoe hij vervolgens probeert om te gaan met zijn ziekte, aids.
• Een ontdekkende stijl is wel van toepassing op dit boek, maar die andere kenmerken niet. Dus ik hou (nog even) vast aan mijn standpunt.

ik heb mijn reactie op je vraag inmiddels hierboven gepubliceerd, Ted.