This Is All: The Pillow Book of Cordelia Kenn - Aidan Chambers (2005)

Fantastisch boek! Nog niet helemaal uit. Zit al rond de 550 blz... Maar de moeite waard om te lezen!!!

Magistraal boek, je wordt helemaal ondergedompeld in de leefwereld van Cordelia. Ook de eigenzinnige schrijfstijl en vorm van Aidan Chambers dragen bij tot dit heerlijk dikke boek.

Een simpelweg geweldig boek, de moeite waard van het lezen voor praktisch iedereen.

Ik vond dit boek nogal tegenvallen. Ik heb eerder een boek van Aidan Chambers gelezen: Dance on my grave. Deze boeken kennen vele overeenkomsten, hoewel ik Dance on my grave beter vond. Dit zal niet in de laatste plaats komen doordat de boeken allebei onderdeel zijn van "The Dance Sequence".
Ook in dit boek is de hoofdpersoon extreem intellectueel en haast ongeloofwaardig belezen. Dit stoorde me af en toe wel. Het doet in mijn ogen wel afbreuk aan de aannemelijkheid van het boek. Het doet wat gekunsteld aan. Ook irritant vond ik de dynamische muziektermen die Cordelia gebruikt om passie en dergelijke te omschrijven. Erg functioneel vond ik het niet.
Maar erger vond ik echter de schrijfstijl, die veel te uitleggerig en te verklarend is. Ik vind het veel fijner om als lezer zelf dingen in te kunnen vullen en met mijn eigen fantasie en inlevingsvermogen dingen af te ronden en te verklaren. Er viel zodoende weinig tussen de regels door te lezen. Dit komt ook deels doordat Cordelia zich overdreven van alles bewust is. Natuurlijk komt dit omdat ze terugkijkt en zodoende met later verworven kennis het één en het ander inziet, maar het stoort mij wel.
Het boek valt mij verder te veel in herhaling. Na de zoveelste dwepende omschrijving van Will weet ik het wel. Wellicht dat de dikte van het boek hierin ook meespeelt, maar zo voelde het boek nog veel dikker aan.
De vertelwijze is wel origineel. Het verhaal wordt vaak onderbroken door enkele gedachtekronkels en hersenspinsels, variërend van mijmeringen over levensbehoeften, wat Cordelia allemaal belangrijk vindt in het leven, tot een betoog dat pleit voor masturbatie. Deze onderbrekingen zijn niet per se irritant, maar ook lang niet altijd even interessant of boeiend. Ze voegen lang niet altijd iets wezenlijks toe aan het verhaal.
De delen van Chambers' Dance Sequence vormen samen een beeld van het volwassenworden. Wat dit boek anders maakt dan een doorsnee "coming of age"-roman, is dat de hoofdpersoon van dit boek (Cordelia Kenn) het niet "overkomt" of "overvalt", maar er heel erg bewust mee bezig is. Cordelia somt zelfs letterlijk op wat er met haar gebeurt als ze ouder wordt. Dat maakt het voor mij wat minder interessant, omdat het weinig subtiel is.
Het gedeelte over de romance tussen Will en Cordelia vind ik wel prettig en interessant om te lezen, maar daarna zakt het boek nogal in, of beter: het ontspoort enigszins. Het boek is reddeloos verloren wanneer Cal ten tonele verschijnt. Dat vond ik totaal niet in het boek passen en ik werkte me met stomheid geslagen mezelf naar het eind van het boek toe. Dat Cordelia sterft, vind ik ook vreemd. Ik vraag me vooral af waaróm. Ik zie niet in waarom.
Ook irritant vond ik de vele spirituele passages. Dat had voor mij ook niet gehoeven. De hele uitleg van het icoon dat Julie gemaakt had, is wat mij betreft een goed voorbeeld van onnodig veel verklaringen. Daar had Chambers bij Dance on my grave ook wel last van: meteen aan het begin van het boek krijg je een krantenartikel te zien over waarom er op een graf gedanst is. Hierdoor is meteen een gedeelte van de spanning (en een gedeelte van de nieuwsgierigheid van de lezer) onnodig verdwenen.

Wel moet ik zeggen dat het boek vaak lekker weg leest. Laat je vooral niet afschrikken door het aantal bladzijden, want ik (een nogal slome lezer) heb het boek in één (vakantie)week uitgelezen.

Al met al een niet helemaal geslaagd boek.

Ik heb echt geprobeerd de schoonheid van dit boek te vinden, maar het is helaas niet gelukt. Bijna 3 maanden heb ik er over gedaan om het uit te lezen en dit werd vooral veroorzaakt door het bekende middenstuk van het boek. De vele gedachtenschrijfsels over allerlei onderwerpen konden me ook vaak niet boeien.
Eigenlijk kan ik me compleet aansluiten bij de recensie van Ted Kerkjes hierboven

Jammer, want ik had er erg naar uitgekeken om dit boek te lezen!