Children of Ruin - Adrian Tchaikovsky (2019)

Het eerste deel was leuker, maar ook die was langdradig en toch wat saai. Ik had dit boek bijna weggelegd.

Uitgelezen bij de tweede poging want bij de eerste poging geraakte ik de draad van het verhaal kwijt, mijn eigen schuld als vrijetijdslezer omdat vrije tijd nogal een moeilijk concept blijkt vandaag de dag. Het is wat het is. De verrassing die het eerste boek in de trilogie, Children of Time, had, is hier minder aanwezig. Blijvend aanwezig is de "world building" van de auteur.

Minder indrukwekkend, soms moeilijk om te volgen door de aanwezige wetenschappelijke termen en uitweidingen maar opnieuw een mooi boek in een genre (dat lelijk woord alweer) dat mij minder begeestert. Ik heb hem gelezen in het Engels, benieuwd hoe ze dit zullen vertalen in het Nederlands. De opvolger hiervan heet Children of Memory en staat op mijn verlanglijst. De auteur is afgestudeerd als dierenkundige én als psycholoog, lees ik in de wiki, en dat merk je wel in zijn verhalen. Apart, dat is mijn beleving.