Someone like You - Roald Dahl (1953)

Lijst van verhalen uit deze bundel. Haast allemaal geniaal en uiterst venijnig .

Dahl is een held, Verrukkelijke bundel.

De verhalen van roald Dahl zijn fantastisch, maar ik heb geen idee welke verhalen dit zijn, aangezien ik hier alle verhalen in een bundel heb staan, alle verhalen. Ik moet ze toch maar eens in het Engels gaan kopen

Geweldige verhalen; vooral 'lamb to the slaughter' is fantastisch.

Mooie mafkees, die Dahl.
Prachtige verhalen. 4,5 *

Een aantal prachtige short-stories. Vooral "Skin" is briljant. Als ik me niet vergis is dat ook afgebeeld op de cover. Een jongen die over vloerbedekking loopt, zonder dat hij bepaalde kleuren wil aanraken. Een zeer gevaarlijk missie...
Verder kan ik me "The Ratcatcher", "The Soldier" en "The Wish" nog goed herrinneren. Een welverdiende nummer 3 in mijn top 10

Volgens mij gaat het verhaal Skin over een man die een schilderij van een beroemde schilder op zijn rug heeft getatoeerd. Dat verhaal van die jongen en die slangen heette volgens mij anders, al weet ik niet precies meer hoe.

Eindelijk staat deze op Bome!! Dit is kippe-vel leesmateriaal. Deze verhalen zijn fantastisch verteld en eigenlijk mijn eerste kennismaking met werk van Roahl Dahl.

Hoedanook, dat verhaal met het tapijt is weergaloos. Zo simpel en abstract dat het niet meer te noemen is.

Dat verhaal over het vloerkleed, vond ik een van zijn beste verhalen. Ik heb genoten van deze bundel.

Ik heb ooit, jaren geleden, in een korte periode veel van Dahl’s korte verhalen gelezen. De hernieuwde kennismaking met Dahl is mij niet zo goed bevallen. De wraakzuchtige karakters in deze bundel zijn vermoeiend en zijn thema van egoïstische en spelletjes spelende losers is na een aantal verhalen uitgewerkt. Ik wacht nog even met de volgende bundel “Kiss Kiss”. De drie punten zijn voor de paar pareltjes zoals “Skin” en “Galloping Foxley”.

Leuke verhalenbundel van Dahl maar ik had er persoonlijk wel iets meer van verwacht, De beste verhalen vond ik 'Lamb to the Slaughter', 'Skin' en 'Nunc Dimittis' .

Ik had hier toch wat meer van verwacht. Ik had wat meer lugubere verhalen vewacht, er staan er wel een aantal in, maar niet zoveel als ik hoopte. De verhalen zijn erg wisselvallig, er staan een paar leuke tussen maar ook een paar 'saaiere'. De verhalen: Lamb to the Slaughter , Skin, Nunc Dimittis & Neck konden mij wel bekoren, maar de rest vond ik matig tot redelijk, ik ben wel van plan meer verhalenbundels van Dahl te gaan lezen. omdat de 4 'goede' verhalen mijn interesse naar ander werk wel heeft gewekt. Ik geef deze bundel 3 sterren.

Prachtige verhalenbundel. Eerder had ik al “more Tales of the unexpected” van Roald Dahl gelezen, die zeker niet slecht was, maar someone like you vind ik echt meesterlijk.

Hij weet in elk verhaal de spanning zeer goed op te bouwen om dan op het einde met een zeer verrassende wending af te komen. Zoals bij de fijnproever waar het einde fantastisch is. Daarnaast zijn er ook tal van leuke personages, zoals de kleine butler Jelks uit klem. Echt een fantastisch personage.

Van de 18 verhaaltjes vind ik dat er maar 2 echt tegenvielen. De rest is stuk voor stuk goed tot briljant. Mijn favoriete verhaal is zonder twijfel de fijnproever. In het hele verhaal wordt de spanning zo enorm opgedreven en op het einde is er een geweldige climax. Ook vergif, klem en lam ter slachtbank zijn zeer goede verhalen. Enkel Mr. Hoddy en gedemobiliseerd vielen een beetje tegen.

Een fantastische verhalenbundel van Roald Dahl die zeker aan te raden is.

vind Gedemobiliseerd anders misschien wel de beste. Een ongelooflijk vreemd, eng, verhaal. Maar ik krijg niet goed hoogte van wat die man nu eigenlijk heeft, Hallucineert hij? hoe komt het dat hij dingen niet voelt?

De kortverhalen van Roald Dahl blijven mij achtervolgen. Toen ik op m’n twaalfde voor het eerst in de volwassenenbibliotheek kwam, was ik blij een naam te herkennen en las ik meteen de hele omnibus. Enkele van die verhalen doken vier jaar later op in de les Engels. Wegens hun beperkte lengte, korte zinnen en heldere stijl zijn ze uitstekend geschikt om in die taal te leren lezen, dus herlas ik ze uiteindelijk allemaal in het Engels. Sommige ervan herkende ik later toen ik een dvd in handen kreeg van Tales of the Unexpected, alweer een reden om te herlezen. En dit jaar heb ik besloten al mijn vijfsterrenboeken te herlezen, dus valt er weer niet aan te ontsnappen.

Dahl staat bekend voor z’n verrassende wendingen - the twist in the tale. Deze verhalen blijven echter boeien, zelfs als je de ontknoping al kent. Hij weet meteen de aandacht van de lezer te trekken door zijn personages goed te typeren, door z’n vlotte vertelstijl en z’n humor. Het gaat over gewone mensen, meestal volwassenen, die toch hun kleine afwijkingen of obsessies hebben. De intrige zit altijd goed ineen. Nergens zijn er overbodige uitweidingen, nergens een overtollig woord.

Van de vijftien verhalen kies ik er zes om afzonderlijk te bespreken:

Lamb to the Slaughter: De titel heeft een letterlijke en figuurlijke betekenis. In dit misdaadverhaal kun je gemakkelijk meeleven met de dader, doordat zij warm en vindingrijk overkomt, terwiijl het slachtoffer een ploert is en de politiemensen niet verder kijken dan hun neus lang is.

My Lady Love, My Dove: Deze titel is ironisch, want het gaat over een bazige echtgenote met een man die liever een lui leventje zou leiden. Wanneer een ander echtpaar bridge komt spelen, bekokstooft zij plannetje.

Dip in the Pool: Ook deze titel heeft een dubbele betekenis. A pool is de pot in een weddenschap, maar ook een eufemisme voor de zee. Het gaat over iemand die een gokje waagt over de afstand die een schip af zal leggen op één dag. Zoals vaak loopt het slecht af voor degene die de zaak probeert te manipuleren.

The Wish: In z’n beknopte eenvoud is dit een prachtig voorbeeld van vertelstijl. Het is geschreven uit het standpunt van een spelend kind met veel fantasie.

The Sound Machine: Hier komt een stukje science fiction bij kijken en een ecologisch thema. Zo wordt een ernstig onderwerp met humor en een vleugje absurdisme benaderd.

The Great Automatic Grammatizator: Ook hier zit wat science fiction met een machine die verhalen kan schrijven. Deze uitvinding zou het beroep van schrijver overbodig maken. Dit onwaarschijnlijke idee doet nadenken over de grenzen van artificiële intelligentie, maar het is vooral een satire op de mentaliteit van uitgevers die literatuur als een commercieel product behandelen. Geniaal is de suggestie dat het verhaal dat je aan het lezen bent, misschien zelf door de grammatizator geschreven is, want het volgt alle regels die in de machine ingevoerd worden.

Aka twist in the tail? klik...

Zo kennen we eindelijk het verschil tussen Roald Dahl en een varken. Een varken staat bekend voor zijn twist in the tail; Roald Dahl voor zijn twist in the tale.

Als die spoiler over een verhaal in dit boek gaat, ga ik 'm maar niet lezen, al ken ik al wel enkele verhalen doordat ik van 'Tales of the Unexpected' heel veel gezien heb...

Moet ook denken aan 'het venijn zit 'm in de staart'.

De spoiler gaat niet over een verhaal, maar het antwoord zat al in die link.

Ik had dus niet alles gelezen van wat ik linkte.

Vermakelijke verhalen, waarin Dahl zich een bekwaam meester van de spanningsopbouw toont. Het verhaal over het jongetje dat over het tapijt manoeuvreert alsof het levensbedreigend terrein is, is daar het beste voorbeeld van. Een sterk bewijs dat het schrijftechniek is die de spanning maakt, niet de plot zelf. De verhalen zelf moeten het voor mij vooral van de rijke fantasie hebben. Zoals de sciencefictionverhalen over een apparaat waarmee de pijn van planten en bomen gehoord kan worden en over een verhalengenerator die op grappige manier naar AI-bots vooruitwijst.

Veel verhalen gaan over weddenschappen en oplichterijen, die bevielen mij minder. De clou laat zich vaak makkelijk raden, een boontje-komt-om-zijn-loontje-sentiment is niet ver weg, en bovenal zijn die verhalen te netjes afgerond. Het voelt als een goocheltruc die je uitgelegd krijgt. Soms combineert Dahl dit met een milieuschets, zoals de verveelde bovenklasse of in achterafbuurten georganiseerde hondenrennen. Naar gelang daarvan wisselen de motieven voor de oplichterspraktijken ook, van wraak tot machtsuitoefening of financieel gewin. Het geheel van de verhalen vormt daarmee ook een commentaar op de Britse klassenmaatschappij.