menu

Engel des Vergessens - Maja Haderlap (2011)

Alternatieve titel: De Engel van het Vergeten

mijn stem
3,67 (6)
6 stemmen

Duits
Psychologisch

256 pagina's
Eerste druk: Wallstein, Götingen (Duitsland)

Geboren in de eeuwenlang bevochten grensregio tussen Oostenrijk en Slovenië, groeit de hoofdpersoon op in een bosarbeidersgezin onder de hoede van haar grootmoeder. Die vertelt over de kunst van het kruidenbrood bakken, het roken van worst, maar ook vertelt ze wrange verhalen. Dat ‘het bos in gaan’ of ‘de bergen in’ veel kan betekenen: een boom kappen, paddenstoelen plukken, of jagen. Maar ook verzet plegen: van de partizanen tegen de Oostenrijkse fascisten of tegen de Sloveense aanhangers van een communistisch Joegoslavië. Je kunt je in het bos ook verstoppen voor de vijand of voor de kou. Voortdurend op je hoede zijn hoort net zo bij het leven van deze familie als God en de maagd Maria, de zaag en de schnaps. 'De engel van het vergeten' vertelt op ongeëvenaarde wijze hoe een jonge vrouw moet leren een samenhangend geheel te maken uit de schaarse opmerkingen van haar dronken vader of de soms raadselachtige verhalen van haar grootmoeder. Hoe krijg je van de brokstukken van het verleden een idee van hun leven destijds? En in welke taal droom je als jonge vrouw je eigen leven verder, in het Sloveens van je familie of het Duits van je school?

zoeken in:
avatar van GeertDV
3,5
Een autobiografische roman, een romandebuut uit 2011.
Maja Haderlap (geb. 1961) heeft al een carrière als dichteres en theaterdirecteur.
De roman begint als een plattelandsidylle: een klein meisje loopt achter haar grootmoeder aan bij de dagelijkse taken, op een boerderij in de bergen. Maar al gauw blijkt er iets mis met de vader…
En dan komen de verhalen van de Sloveense minderheid in Oostenrijk en hun lijdensweg tijdens en na de Tweede Wereldoorlog.
De schrijfster wordt tegen wil en dank de erfgename van de tradities en de trauma’s van deze boeren, houthakkers, jagers, partizanen.
Ik las het boek graag. Ik hoorde een mooie vrouwelijke stem, poëtisch proza. Ik genoot van de landschapsbeschrijvingen; de bergen en bossen hebben meer dan een bijrol in dit boek. Naar het einde toe had ik het wat moeilijk met het politieke betoog dat de paragrafen bezwaart.
Persoonlijk vond ik het onophoudelijke gewring tussen twee culturen heel interessant; ik woon in Wallonië.
De vrouwen! Ik denk dat ze in oorlogssituaties meer te lijden hebben dan de mannen en dat ze – weze er oorlog of vrede – de ruggengraat van de maatschappij zijn. Zonder dit uit te spreken toont Maja Haderlap het aan. Misschien verandert dat in de eenentwintigste eeuw.
Citaat:
"Maar kwam de vrede in deze streek echt thuis of dragen de talen die men hier spreekt, nog steeds een uniform?"

Gast
geplaatst: vandaag om 23:42 uur

geplaatst: vandaag om 23:42 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.