menu

Flickan Som Lekte med Elden - Stieg Larsson (2006)

Alternatieve titels: De Vrouw Die met Vuur Speelde | Millennium #2

mijn stem
4,05 (317)
317 stemmen

Zweeds
Thriller / Streek/Familie

631 pagina's
Eerste druk: Norstedts, Stockholm (Zweden)

Twee tegenpolen, Mikael Blomkvist en Lisbeth Salander. Hij is een charmante man en een kritische journalist van middelbare leeftijd, uitgever van het beroemde en beruchte tijdschrift Millennium. Zij is een jonge, gecompliceerde, uiterst intelligente vrouw met zwartgeverfd haar, piercings en tattoos en ze is een computerhacker van wereldklasse. Drie moorden, één avond. De slachtoffers zijn twee journalisten die voor Millennium werkten aan een publicatie over mensensmokkel, en Nils Bjurman, de voogd van Lisbeth Salander. Op het moordwapen worden de vingerafdrukken aangetroffen van Lisbeth. Het hele politieapparaat komt in beweging, maar Lisbeth is onvindbaar. Blomkvist, overtuigd van Lisbeths onschuld, gaat langzamerhand een verband zien tussen de drievoudige moord en het artikel in wording over mensensmokkel. Dan wordt een vriendin van Lisbeth ontvoerd door een motorbende. Lisbeth laat het aankomen op een bloedige confrontatie met de onzichtbare bendeleider, Zala, een bekende uit haar verleden...

zoeken in:
4,0
Sterk boek met overtuigende personages die tot de verbeelding spreken.

Het mysterie blijft rondspoken.

Ook van mij een 4

avatar van cortez
3,0
Het boek komt opnieuw heel traag op gang, maar raakt dan in een stroomversnelling. Een stuk complexer dan het voorafgaande deel, maar wederom een leuke thriller!

4,0
Van gelijkwaardig niveau als de eerste. En het mysterie begint zich reeds te openbaren.

En dan moet je nog wachten op deel3 en dat valt niet mee

4,5
Wederom een prachtig boek dat zelfs nog iets beter is dan deel één. Salander blijft mateloos interessant en ook de chemie met Blomkvist blijft werken. Het boek bevat ook nog eens aardig wat humor. Wat mij betreft is de rode lijn in het boek ook net iets interessanter dan het Vanger verhaal in deel 1.

4,5

avatar van marzuq
Dit boek komt aanzienlijk sneller op gang dan het eerste deel. Het is erg boeiend om te lezen waarmee Salander zich allemaal bezig houdt. Haar personage wint zodoende ook wederom aan kracht.
Wat mij zeer verbaasd is dat de plot hier wel heel erg wordt weggegeven op de flaptekst. Mijn vermoeden was dat het hiermee zou beginnen, maar pas na een pagina of 150 worden de eerste moorden gepleegd. Door wat daarvoor te lezen is geweest in combinataie met de flaptekst wordt het verloop van het verhaal wel redelijk voorspelbaar. Een beetje vreemd mijn inziens en bovendien neemt dit voor mij wel iets van de leesvreugde weg. Een tip dus voor de toekomstige lezers.
LEES DE FLAPTEKST NIET!!! Laat je gewoon verassen!
Ik zal dat in ieder geval niet doen bij het lezen van het derde en hopelijk ooit een vierde deel. Ondanks dat zal er de komende 400 pagina's toch nog genoeg boeiends te leze gaan zijn. In het eerste deel werd de plot ook al snel redelijk helder, vanwege de "gesloten kamer" vorm van de plot.
Wordt vervolgd......

3,5
Dit boek was voor mij aanzienlijk minder als het eerste deel.

Eerst het goede nieuws. Larsson is echt een fantastisch schrijver. Hij laat je pagina's doorfietsen zonder dat je er erg in hebt, gebruikt erg rijke taal en dit zonder het intellectuele van sommige anderen. Larsson en taal, da's dus echt een goed huwelijk.

Wat dit boek in tegenstelling tot het eerste deel voor mij helaas niet kan behouden is zijn geloofwaardigheid. De plot is zo ingenieus in mekaar gestoken, dat het voor mij niet meer werkt. En daar waar ik Lisbeth Salander in het eerste deel nog erg intrigerend vond, vind ik ze nu compleet ongeloofwaardig. Waarom zal je zelf moeten lezen

Tot slot is het einde echt een afknapper van jewelste. Wat daar gebeurt is ronduit belachelijk en dat vind ik echt heel erg jammer na 500 bladzijden.

4,0
In tegenstelling tot het eerste deel is het van het begin af aan spannend. Heerlijke pageturner, heb het in een dag uitgelezen. Het Salanderkarakter blijft interessant.

vermeerf
Voor mij is deel twee nog beter dan deel een. Erg goed verhaal waarbij het plot stukje bij beetje uitgewerkt wordt. Salander is één van de best romanpersonages van de laatste 20 jaar. Het is eeuwig zonde dat Larsson zijn eigen succes nooit mee heeft kunnen maken.

avatar van jan met de pet
4,0
Het begint heel goed, daarnaar als de moorden gepleegd zijn word het een beetje langdraadig, dan komt het weer goed op gang, maar het laatste hoofdstuk is zeer ongeloofwaardig. 1ste deel vind ik beter, geef 3,5

4,5
De vrouw die met vuur speelde is een ijzersterke thriller die het niveau van zijn voorganger zelfs weet te overtreffen.

Leisbeth Salander is zoals gezegd een van de meest boeiende karakters allertijden en Larsson weet de lezer als geen ander langzaam in zijn verhaal te zuigen, om op gezette tijden uit te pakken met een sterke wending in het verhaal.

De ontknoping is enorm spannend en de door anderen genoemde toevalligheden of ongeloofwaardigheden heb ik natuurlijk ook opgemerkt. Echter waar ik andere thrillers op dit soort zaken zou kunnen afrekenen, slik ik ze hier simpelweg voor zoete koek!

Zo vond ik de vondst dat Zalachenko Slanders vader is geniaal en raakte ik zelfs in shock toen het er op leek dat Salander dood zou zijn.

**** 1/2 en snel op naar deel drie!

avatar van AmazingPP
4,5
Sterke thriller uit de handen van Larsson, waarin het verhaal tussen Blomkvist en Salander doorgaat, maar op een geheel andere manier. Maar wat voor een manier! Tjonge, ik kon dit boek (net als het eerste deel) gewoonweg niet weg leggen en elke vrije minuut die ik had ben ik erin gedoken! Tot aan het zinderende (en open) einde toe gewoonweg een heel erg goed boek. In januari dit jaar gaat de verfilming van dit boek hoge ogen gooien in de Nederlandse bioscopen, let op mijn voorspelling!! 4,5 *

avatar van cowboyveeman
5,0
Veel beter dan de eerste boek. Ik zier er naar uit naar de derde.

Zonder meer een beter verhaal dan het eerste deel. Het lijkt of Larsson hier doorkreeg hoe hij een verhaal moest vertellen. Hij blijft je aandacht vasthouden. Datgene dat niet genoemd mag worden (het geheim van Lisbeth) wordt trouwens in de film van het eerste deel al verklapt. Maar Larsson weet daardoor (of liever ondanks dat) wel mijn aandacht ca. 300 pagina's vast te houden. En dat is knap. Het einde is niet goed, zo zijn er meer punten te noemen waar Larsson niet goed weet hoe het beter had gekund.
Lisbeth salander is ondanks haar sociale handicaps een vrouw om veel voor te voelen. Haar gedrag wordt gerechtvaardigd door haar verleden. Of Larsson dat voor iedereen vindt gelden is me niet duidelijk.
Op naar het derde deel.

3,5
Vond dit deel toch wat minder dan zijn voorganger. Alhoewel dit boek me zeker wel heeft weten te vermaken, vond ik bepaalde delen maar langdradig, en naar saai beginnen te neigen. Ik miste een beetje de spanning en mysterie die in het eerste deel wel te vinden was.
Het karakter Lisbeth Salander blijft me wel fascineren. De stukken waar zij in voorkwam lazen als een trein.
Ik ben benieuwd naar deel 3 waar ik inmiddels in begonnen ben.

sandra brouwer
Stieg Larsson heeft wederom 200 pagina's nodig om mij echt warm te laten lopen. Leuk boek maar dat is het dan ook wel. Salander wordt wel steeds leuker en interessanter.

avatar van Mahto
3,0
Ik vond het eerste boek leuker dan deel twee en drie.
Het boek leest vlot en steekt heel erg goed in elkaar, dus ik vind het een heel erg leuk tussendoortje en ik heb ontzettend genoten van het boek, maar meer ook niet.

avatar van kjellee
5,0
Ben helemaal weg van deze reeks! Het derde is het beste trouwens..

4,5
Ik vond dit boek het beste van de drie.
En dan die laatste zin...
Dan móét je verdergaan met deel 3, of je wil of niet.

avatar van Muuske
4,0
Beter dan zijn eerste. Salander wordt steeds interessanter. Moet deel drie nog lezen maar ben, ondanks dat ik de reeks goed vind, even Stieg-moe.

avatar van Thomas83
4,0
Ook het tweede boek uit de Millennium-trilogie is zeer de moeite waard. De proloog pakt je weer gelijk, vooral als op het einde wordt vermeld dat het meisje nog zo jong is.
Waar deel 1 sterk begint en later echt wat minder wordt en veel meer conventioneel heeft deze echt van begin tot eind al vaart erin zitten, en het blijft boeiend. Dat komt vooral doordat Salander hier nog meer centraal staat, en zij is toch dé grote troef van de hele trilogie. Ze wordt hier ook niet meer zo karikaturaal geschetst en je komt meer over haar achtergrond te weten en ze wordt menselijker. Een van de sterkste personages die ik een boek tegen ben gekomen.

Erg ontroerende momentjes van haar vond ikhoe ze voor Palmgren zorgt en haar zelf van Wennerström ontfutselde geld daarvoor ook aanwendt, of hoe Mikael Blomkvist tegen het einde haar nieuwe appartement ontdekt en geraakt wordt door haar eenzaamheid. In de stukjes dat je leest over hoe ze het huis koopt en inricht heb je niet eens helemaal door hoe enorm groot dat huis is. In dit soort momentjes bouwt haar karakter alleen maar aan sympathie op.

De twist van de moorden van Svensson en Johansson en later ook Bjurman mist helaas wel wat van zijn impact doordat op de achterkant van het boek en in het plot hier op Boekmeter dit al bekend wordt gemaakt. Zo'n zelfde domme fout werd in boek 1 ook al gemaakt vond ik. In het boek leek het me in elk geval ook een beetje bedoeld als een soort twist dat Salander een hacker blijkt te zijn. Was misschien al wel goed naar te raden, maar dan nog.

Waar dan niet zo goed naar te raden valt ishet aandeel van Salander in de moorden. Je bent al snel geneigd erop te rekenen dat ze totaal onschuldig is, zoals nu eenmaal vaak zo is in dit soort thrillers. Maar het wordt allemaal op zo'n manier gebracht dat er nog net wel wat ruimte bij je is voor lichte twijfel, en dat vond ik wel aardig. Bovendien blijft Salander op een gegeven moment ook een hele periode uit beeld, wat de geheimzinnigheid wel goed doet.

Wel vond ik het erg raar dater maar liefst drie teams worden gevormd die onderzoek doen naar het hele gebeuren. Dat er vanuit het blad Millennium, op initiatief van Blomkvist met name uiteraard, onderzoek wordt gedaan vond ik op zich al wat vergezocht, maar dat Armansky met zijn bedrijf Milton Security ook nog een onderzoek opstart ging me echt wat te ver. En dat dus allemaal omdat hij wel een zwak heeft voor Salander en omdat zij ex-werknemer is. Het komt zelfs zo ver dat zijn mensen uiteindelijk nauw mogen samenwerken met het politieteam. Zelfs met al die oud-politiemensen die voor Armansky werken kan ik me zo'n situatie maar lastig voorstellen. Wel goed vond ik de nadruk op de overdreven mediahype rondom Salander, kritiek op de rol van de media en de uitvergroting van het gedrag van mensen richting types als Salander omdat ze anders zijn.

In het onderzoeksteam van de politie zitten helaas wat flauwe personages met macho-bad guy Hans Faste en intelligente vrouwelijke tegenpool en good girl Sonja Modig. Die rare mannen die vrouwen haten zonder duidelijke reden die steeds weer opduiken in de serie zie je trouwens vooral in het derde boek. Vind het maar een wat rammelend centraal punt in de serie. Hier kom ik nog wel terug als ik klaar ben met boek 3 en daar een stukje over in elkaar draai. De als onsympathiek en onbekwaam afgeschilderde personages aanklager Ekström en psychiater Teleborian passen in elk geval ook al in het rijtje.

De grote blonde reus vond ik dan wel weer geinig, vooral door zijn verschillende fysieke afwijkingen, Zalachenko had beter gekund. Zijn voorgeschiedenis is interessanter dan hoe hij daadwerkelijk in het echt overkomt. Wel een waanzinnig goede twist als hij de vader van Salander blijkt te zijn. Die zag ik niet aankomen, maar het voelt niet aan als iets dat volkomen uit de lucht komt vallen, wat een goede twist kenmerkt. Paolo Roberto komt wel een beetje uit de lucht vallen helaas en zijn gevecht met blonde reus Ronald Niedermann kent wat teveel wendingen.


Mikael knoopt op het einde allerlei losse eindjes wel heel makkelijk aan elkaar. Wel heeft het boek in de laatste hoofdstukken geregeld sterke cliffhangers, en de allerlaatste is misschien nog wel de beste. Daardoor moet je wel direct doorgaan met het derde boek. Wel vind ik het jammer hoe toeval weer een veel te grote rol speelt in het verhaal. Zo is het wel erg sterk dat Mikael net bij Salander lang loopt midden in de nacht als zij wordt aangevallen door Lundin. De finale is groots en lekker overdreven als Salander wordt neergeschoten, je als lezer echt even een momentje geschokt bent en er serieus een beetje rekening mee houdt dat ze echt dood is en een groots personage is heengegaan, waarna ze letterlijk uit haar graf herrijst en wraak zoekt.
Wat me in de boeken tot nu toe erg opvalt is hoe vaak allerlei merken en cafeetjes etc. worden genoemd. Het lijkt haast wel alsof Stieg Larsson wat sponsors had, waaronder de Zweedse equivalent van wat hier de VVV is.

avatar van Dr Channard
4,0
Wederom een sterk deel in de Stieg Larsson trilogie.

Een groot verschil met het eerste deel is dat het boek sneller begint als het vorige. Het tempo ligt hoger in de eerste pagina's van het tweede deel. In 'Mannen die vrouwen haten' had Larsson zeker honderd pagina's nodig om de hoofdpersonages degelijk uit te leggen (wat zeker geen negatief punt is want zo komen ze tot leven en dat is toch wel nodig aangezien we drie boeken lang met dezelfde personages bezig zijn). Een nog groter pluspunt is het feit dat de schrijver zich nu meer bezig houdt met het beste personage in de reeks, namelijk Lisbeth Salander (in mijn opinie één van de beste romanpersonages die ik ken). We komen onder andere meer te weten over haar verleden. Als laatste kan ik ook nog zeggen dat het thema doorheen het boek me meer aansprak. 'Mannen die vrouwen haten' was op een moment meer economisch gericht (Wernerstrom affaire bijvoorbeeld...). In dit boek handelt het over trafficking wat ik toch wel meer kan waarderen.

Maar ookal zit er in dit boek meer dynamiek, duurt het nog altijd 250 pagina's voordat de eerste moord wordt gepleegd. Op den duur zit je als lezer af te vragen wanneer het verhaal toch een spannendere wending krijgt. Maar gelukkig wordt dat daarna allemaal goed gemaakt. De spanning, de twists, de puzzelstukjes, alles blijft een groot mysterie tot tegen het einde van het boek waar alles in elkaar valt. En ookal wordt er soms veel gebruik gemaakt van 'toevalligheden' (zelfs ik merk dat en ik lees niet zo vaak politieromans of thrillers) weet Larsson die toevalligheden overtuigend neer te pennen. We maken kennis met meerdere personages, soms werd het een beetje te veel, maar de twee hoofdpersonages spannen toch wel de kroon.

Waar het vorige deel dus meer een detective was Mikael zoekt op z'n eentje in opdracht van Henrik Vanger naar de clue in het mysterie, is dit meer een misdaadthriller/politiethriller er is een moord gepleegd, de politie ondervraagt mensen maar er zijn nog meerdere personen die er zich mee moeien.

Ook wil ik als laatste zeggen dat Larsson ongelooflijk goed kan schrijven. Het is een dikke pil, maar de manier waarop die man omspringt met de taal kan ik niet achterhalen. Telkens ben ik verbaasd wanneer ik op een kleine tijdsduur veel pagina's heb gelezen... gewoon omdat ik zo hard met het verhaal ben verbonden. Larsson schrijft zeer vlot en het boek leest werkelijk als een trein.

'De Vrouw Die Met Vuur Speelde' verdient van mij een dikke 4*

avatar van worm
2,0
Beter dan deel 1, maar nog steeds bizar dat dit zo'n hype is geworden.
Larsson hanteert naar mijn mening een belabberde schrijfstijl. Het is erg gemakzuchtig allemaal.
Ook in dit deel weer de nodige stijlfouten en taalfouten, hoewel dit laatste aan de vertaling kan liggen.

Waar ik mij in deel 1 ook al aan stoorde is de verschrikkelijke zoetsappigheid die Larssons wereld schijnt te beheersen. Alles wordt in zwart-wit geschetst waardoor de karakters plat blijven.
De slechterikken zijn in en in slecht. de goeden vertonen wat vervelende trekjes,maar gaan nooit echt over het randje.

Maar goed. genoeg negativiteit. nu de reden waarom ik dit boek in 2 weken uit heb gelezen en gelijk in deel 3 begonnen ben:
Het is amusant. Makkelijk leesvoer. En het begin van dit deel (2) vind ik het beste stuk uit de reeks tot nu toe. Hier neemt Larsson rust en tijd om zijn karakters (Lisbeth in dit geval) echt uit te diepen.
Dat de toevalligheden aanéén geregen worden kan ik dan nog enigszins mee leven ook. Gewoon verstand op 0 en lezen,
Een amusant tussendoortje.

avatar van mjk87
3,0
Vorige week de Amerikaanse versie van de film gezien. Niet vanwege Larsson, maar vanwege Fincher. De film was prima, het verhaal zelf nogal mager. Toch maar het boek (deel 2 dan) erbij om te weten of dit nou echt zo goed was.

Het werk begint verbazingwekkend goed. Een rustige opbouw, uitdieping van personen en een duidelijke opzet voor datgeen dat komen gaat. Als alwetende verteller, in de gedachten van velen en in zijn manier van karakterbeschrijving lijkt hij op zijn beste momenten op Tolstoj. Zelfs als er af en toe iets als maatschappijkritiek komt, op politiewerk of journalistiek, of wat dan ook gaat mijn hart sneller kloppen. Klinkt dat cliché? Zeker, maar die kant gaat Larsson vanaf dat moment ook uit.

De personages staan, en zijn vanaf dat moment enkel nog bezig dingen te doen. Vol toevalligheden, de gebruikelijke tegenwerkingen (politie), typische gebeurtenissen tot spanning, zaken achterhouden die je één twee drie ook zou kunnen krijgen. En op het eind valt het allemaal wat tegen. Dat Zala de vader is van, voorspelbaar, dat die ander een halfbroer is, minder voorspelbaar maar het wordt allemaal zo snel afgewikkeld, en soms ongeloofwaardig , dat enige meeleven er ook niet meer is. Je ondergaat alles, en gelooft het. Het is dat het wel vermakelijk blijft, en je wil na zoveel honderd pagina’s wel alles weten, maar hier had niet mee moeten beginnen. En dat is jammer, want de eerste 200 bladzijden was uitstekend.

Al met al nogal een normaal verhaal, met een prima begin dat niet vastgehouden wordt. Hij komt met kritiek en ideeën, maar blijft erin steken en als je verwacht dat de schrijver dan losgaat, dan is het al weer over. Wel vermakelijk tot het eind, en eenvoudig leesbaar, dus toch 3*. En deel 3 nu, want de hele trilogie wil ik nu dan wel kennen.

4,0
Dit boek in een week uitgelezen nadat ik mijn kennis van het eerste deel heb opgehaald via de eerste twee delen van de Zweedse mini-serie op tv (samen boek 1). Het boek begon sneller en vond het erg leuk om meer over Lisbeth te weten te komen, toch wel echt een favoriet personage. Ik vond het onderwerp boeiend en de uitwerking van het plot is weer super met diverse puzzelstukjes die langzaam in elkaar vallen (leuk dat je als lezer niet méér weet, maar het echt mee moet ontdekken).
Op het moment dat Lisbeth eindelijk van zich laat horen door met Mikael te communiceren via zijn computer, was ik echt opgelucht iets van haar te horen, zo erg leef je toch mee met haar. Al vond ik het ook zeer goed dat ik toch bleef twijfelen over de moorden.. de moorden op de twee anderen geloofde ik niet, maar ik bleef toch een tijd bang dat ze wel Bjurman vermoord had.
Het einde is inderdaad wat ongeloofwaardig, maar ik vind het ook weer niet te storend. Ga dan ook meteen beginnen in deel drie, ik wil verder! Aan de andere kant wel erg jammer dat dat dan alweer het laatste deel is..

avatar van Feutje
Mooi boek, komt ietwat vlotter op gang dan deel één van Milennium, al ben ik bij dit boek minder te spreken over het trage begin. Bij het eerste boek werd me verteld dat het begin erg langdradig was en dat ik maar door moest lezen, maar dat boek twéé meteen spetterend zou beginnen: dus niet. Helaas pindakaas.
Stieg Larsson schrijft pakkend, het is zeker een blijvertje als je het mij vraagt!
Ben benieuwd hoe hij het zou doen met horror / psychologische thrillers. Laat nét genoeg aan de verbeelding over, maar schetst wel een erg duidelijk beeld. Het helpt je fantasie op gang en is niet té uitgebreid.

avatar van centurion81
4,5
Feutje schreef:

Stieg Larsson schrijft pakkend, het is zeker een blijvertje als je het mij vraagt!
Ben benieuwd hoe hij het zou doen met horror / psychologische thrillers. .


Hate to break it to you, but the poor man's already dead :s

Geboren:
15 augustus 1954, Skelleftehamn (Zweden)

Overleden:
9 november 2004 (50 jaar), Stockholm (Zweden)

avatar van Feutje
@ Centurion81:

Dat is echt... Zuigend. Ik dacht dat hij nog leefde D:
Sorry! Puberfaal

3,0
Heb me tijdens de vakantie uitstekend vermaakt met dit boek. Zeer goed geconstrueerd verhaal, knap hoe allerlei lijnen en personen samenkomen. Alleen dat einde... zeer ongeloofwaardig en geforceerd. Vind ik echt een minpunt; sterretje eraf gehaald.

avatar van Cucuio
1,5
Vermoeiend vervolg met een verhaal dat me niet weet te pakken. Als de blonde reus zonder pijn zijn intrede doet, is Larsson me helemaal kwijt. Het derde deel heb ik niet eens uit kunnen lezen, dus dan maar geen stem daar voor.
Corruptie en politiek, het zal wel gebeuren, maar ik hoef er niet over te lezen. Zeker niet op deze ongeloofwaardige manier.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:42 uur

geplaatst: vandaag om 11:42 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.