De Perfecte Koppijn - Herman Brusselmans (2007)

De Standaard had het over de beste Brusselmans in jaren. Dit gaat dus op mijn verlanglijstje...

Heb ik al, nog niet gelezen. Zelfs Muggepuut nog niet gelezen...

felicitaties aan deze schrijver die vandaag 50 jaar is geworden!
heb het boek Muggepuut onlangs uitgelezen, en moet ook zeggen dat het een van zijn betere boeken van de afgelopen tijd is.
nog steeds de gebruikelijke grappen en grollen en gebeurt er eigenlijk helemaal niets in het boek, maar deze keer tot het eind toe toch weer meesterlijk in elkaar.
wat mij betreft een aanrader!

Ik ben benieuwd. Muggepuut was ok, maar geen meesterwerk zoals de boeken van Brusselmans in mijn top-10, naar mijn mening.

Is een van de mindere HB-boeken van de laatste jaren

Tegenvaller. 'Muggepuut' was al heel zo'n hoogvlieger, en dit boek is bijna een kopie van 'Muggepuut'. Er gebeurt nauwelijks iets, en de constante uitwijdingen gingen ook wat tegensteken. Het einde is slordig en te snel afgehaspeld (daarentegen was het ook welkom). Genoeg cafépraat voor een tijdje...

Mijn Brusselmans ontmaagding. Ik vind het geweldig hilarisch, maar tegelijkertijd is dit wel een stijl die ik niet heel goed aankan. dwangneurotisch als ik ben moet ik het wel nog even uitlezen, maar kan niet wachten tot ik weer een boek kan pakken waar wel een verhaal in zit.

Niet uitgelezen, terwijl ik echt wel weet wat doorploegen is. De Russische literatuur kent voor mij geen onneembare hordes, om het maar zo eens te stellen. Maar waar dit misbaksel vandaan komt, is mij een raadsel. Haast niet uit het enigmatische bovendek van Brusselmans, zou ik zeggen. Het is prijzenswaardig dat de beste man zo'n talrijk oeuvre heeft, maar een keer halt houden en tot introspectie overgaan, moet ook toch wel eens kunnen, bewijst dit boek. Zelden heb ik zo'n ongrappig boek gelezen; waarlijk geen enkele keer gelachen terwijl het daar toch zo'n 10 pogingen per pagina toe doet.

Het personage Danny Muggepuut werkt gewoon niet, omdat het helemaal niks uitbeeldt. Geen parodie, geen personificatie, nada. Of je moet er steil van achterover slaan dat zijn oeuvre titels als De gestolen waterleiding en Onze planeet is een bolletje bevat. Ik doe dat in ieder geval niet, en gebruik zijn boek gemakshalve om een vlieg achterover te slaan die thans aan het uiteinde van mij oorlel kriebelt. Daarmede is de functie van het werk voor mij wel zo'n beetje samengevat.

Ook werkt het in dit geval niet als hij weer eens alle Wikipedia-registers heeft opengetrokken om weer een absurde vergelijking te maken waarin een of ander uitheems beest dienstdoet. Niet iedere pagina hoeft een Chinees wrattenzwijn te bevatten.