menu

Voorbij, Voorbij - Clairy Polak (2019)

mijn stem
4,00 (3)
3 stemmen

Nederlands
Psychologisch / Autobiografische Roman

256 pagina's
Eerste druk: Meulenhoff, Amsterdam (Nederland)

De ontmoeting tussen Leo en Judith leidt tot een bijna symbiotische liefde – onverwacht, gezien hun totaal verschillende achtergrond. Vijfentwintig jaar lang kwam daar niets of niemand tussen. Tot de alzheimer zijn verwoestende werk kwam doen. Zowel Leo als Judith valt ten prooi aan grote verwarring. Leo’s verleden dreigt radicaal te worden uitgegumd, terwijl Judith probeert hun gezamenlijke leven aan de vergetelheid te ontrukken en haar eigen toekomst opnieuw in te vullen en vorm te geven. Met de moed der wanhoop en een flinke dosis zelfspot probeert ze het hoofd boven water te houden. Aan de hand van Leo’s verhalen over zijn jeugd en van haar eigen herinneringen probeert ze de steeds vager wordende foto van Leo’s leven weer wat diepte te geven en daarmee een basis te leggen om door te kunnen gaan.

zoeken in:
3,5
Clairy Polak is een Nederlandse journaliste die met "Voorbij, voorbij" haar debuut heeft geschreven.

"Voorbij, voorbij" vertelt het verhaal van Judith en Leo. Leo heeft enkele jaren geleden de diagnose van Alzheimer gekregen. Hij probeert hier luchtig mee om te gaan maar voor Judith is dit toch een bittere pil.
Leo begint herinneringen van vroeger op te schrijven; zijn jeugd, eerste werkervaring, ... .
Het ene moment wordt je meegezogen in het nostalgische verhaal van Leo in het verleden. Dit wordt eerder oppervlakkig omschreven. Het andere moment volg je Judith in het heden. Zij wordt verteerd door schuldgevoelens. Boordevol twijfels en angsten voel je de emoties enorm in deze stukken. Het is aanvoelbaar dat dit autobiografisch is.

Clairy laat de misvattingen van de omgeving zien en toont aan hoe de gezondheidszorg te werk gaat. De hiaten en de prachtige kenmerken. Dit gepaard gaande met de gevoelens die dit teweegbrengt als partner en mantelzorger. Clairy is duidelijk goed geïnformeerd en spreekt wetenschappelijk onderbouwde taal m.b.t. Alzheimer en de gezondheidszorg.

De schrijfstijl is vlot maar ik mis een beetje spanning of evolutie in het verhaal. Waar gaat het verhaal naartoe? Met momenten is het wel verwarrend vanuit welk perspectief er geschreven wordt. Er is hierbij geen aankondiging of verandering van hoofdstuk. Het ene moment lees je vanuit Leo en het andere moment vanuit Judith.

De titel van het boek sprak mij niet meteen aan om het te willen lezen. Doorheen het verhaal zijn er verschillende verwijzingen naar de titel waardoor de titel toch wel bijzonder wordt.

Naar mijn gevoel is het boek niet af. Er is een plots abrupt einde. Ik had de verwachting dat het verhaal een bepaalde richting uitging maarde verschillende verhaallijnen lijken nu wat doelloos te zijn. Jammer aangezien het boek wel erg sterke momenten heeft met mooie citaten!

Judith wilde hier nog wat tegen inbrengen dat het nog wat anders was of je oude vader van 93 alzheimer kreeg of je echtgenoot van begin 70. Dat de verantwoordelijkheid anders is, omdat je niet wordt geacht dag en nacht voor een ouder te zorgen, maar wel voor je echtgenoot. Dat, als je niet meer kunt communiceren met een ouder, je niet een dagdagelijkse gesprekspartner, huisgenoot en bedgenoot mist. Dat je je een onbestorven weduwe voelt die niet aan rouwen toekomt, omdat je geen afstand kunt nemen van een geliefde die nog leeft.

avatar van psyche
4,0
psyche (crew)
Geen mens, geen rouw om verlies is hetzelfde

In ‘Voorbij, voorbij’ beschrijft Clairy Polak het leven van Judith en Leo, met name nadat bij Leo Alzheimer is gediagnosticeerd.
Het verhaal is gebaseerd op de ervaringen van CP met haar echtgenoot die aan dezelfde ziekte leed.

Ik zou het boek willen opdelen in 2/3 het proces van Judith en Leo samen en onderling en 1/3 wanneer Judith voor het eerst alleen op vakantie gaat, herinneringen uit haar kinderjaren in dit vakantiegebied met haar ouders komen voorbij, maar ook met Leo.
Ik beoordeel het eerste 2/3 gedeelte met 4* het laatste 1/3 gedeelte met 3,5*. Dit laatste gedeelte is voor de hoofdpersoon zeker van toegevoegde waarde, voor sommige lezers waarschijnlijk evengoed, mij boeide het minder maar dat had o.a. met een m.i. ‘stijlbreuk’ te maken. Niet zozeer omdat de ‘toon’ anders was, logisch gezien het proces, maar mij boeiden vrij veel details die CP eerder achterwege liet (allerlei drankjes tijdens daginvulling etc zijn in de ene situatie anders dan in de andere. ‘Ongewoon’ versus min of meer ‘gewoon’ zeg maar) onvoldoende.

Meer van waarde voor mij dus het eerste gedeelte: met de impliciete boodschap “Beloof nooit, maar dan ook nooit, dat de geliefde persoon niet naar een verpleeginstelling hoeft…”. Dit boek beschrijft heel goed en realistisch waarom dat soort beloftes achterwege te laten, zonder dat het voor mij te zwaar of teveel wordt.

Persoonlijk, professioneel en privé, heb ik in mijn nabijheid te maken (gehad) met verschillende vormen van dementie; voor mij blijft het telkens weer inzichtelijk met welke gezichten dementie me tegemoet kan (blijven) komen.
Dat is nodig. Voor mij als nabij zijnd mens. Maar ook voor mensen op afstand. Want o, o, wat de omgeving uit kan kramen … geen mens, geen rouw om òf verlies is hetzelfde.

4*

Gast
geplaatst: vandaag om 11:51 uur

geplaatst: vandaag om 11:51 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.