Pervaja Ljoebov - Ivan Toergenjev (1860)
Alternatieve titels: Eerste Liefde | Первая Любовь
mijn stem
41 stemmen
Russisch
Psychologisch
115 pagina's
Eerste druk: Concha,
Sint Petersburg (Rusland)
Wie kent niet de gevoelens van verlangen, passie en verdriet die de liefde met zich meebrengt? De liefde die zo licht, maar ook alles verslindend kan zijn. Als geheel biedt dit verhaal een weergave van een eerste liefde, de gebeurtenis in het leven van een mens die hij niet alleen nooit zal vergeten, maar die altijd in hem zal blijven leven, en die achteraf zal blijken te behoren tot een van de weinige dingen, die de moeite waard zijn geweest.
0
psyche (crew)
geplaatst: 9 september 2007, 20:37 uur
Ik had een oud exemplaar van ‘Eerste Liefde’ op de kop getikt en wist door e.e.a. op de flap al waar het verhaal naartoe zou leiden. Hóe nog niet. Maar ook zonder deze flap, wanneer je (op pagina 10 al) weet waarnaar Toergenjev met 'de Rovers' van Schiller verwijst is de rest van het boekje eigenlijk geen echte verrassing.
Schillers roman was een aanklacht tegen machtsmisbruik en machthebbers van zijn tijd (1781), hiernaast werd de centrale vraag gesteld: wat is vrijheid, hoever mag je, wil je daarvoor gaan?
In dit boekje komen verschillende soorten relaties en liefde aan de orde. In de intro die van het gearrangeerde huwelijk, het verstandshuwelijk of de verbintenis uit berekening zoals bij tussen de ouders van de mannelijke hoofdpersoon Wladimir aan de orde is.
Zijn moeder personifieert de ‘maatschappelijke norm, hoe het hoort’. Wladímir die als een tabula rasa zijn Eerste Liefde beleeft, wordt onvoorwaardelijk verliefd op prinses Zanaïda. Deze jonge vrouw is 5 jaar ouder en hanteert net als Wladímirs vader vriendelijkheid danwel een vriendelijke onverschilligheid t.o.v. Wladimir met af en toe tedere momenten. Ze zien hem als een kind.
Zowel de vader als de prinses huldigen het principe dat zij zich niet aan iemand geven die hen aanbidt. De aanbiddende Wladimir houdt juist van het tegenovergestelde karakter van Zanaïda. Alle mannen adoreren haar, ze kan met hen doen en laten wat ze wil, ze heeft hen in haar macht. Totdat…
Eigenlijk is de bevestiging al daar dat de in wezen gelijke zielen, vader en prinses, elkaar zullen vinden wanneer zij elkaar op pagina 28 voor het eerst ontmoeten. Daarna verwijzen allerlei uitspraken van de prinses naar wat komen gaat: de jongen komt er achter wie zijn werkelijke rivaal is. Zijn vader. Zijn rolmodel.
Ik heb me afgevraagd waarom het boek mij niet erg geboeid heeft hoewel het thema onmogelijke liefde mij normaliter aanspreekt. Waarschijnlijk omdat het er wat mij betreft zo dik en voorspelbaar bovenop lag. De slotregels maken het er voor mij niet beter op… De behoefte van Wladimir te bidden voor háar, zijn vader, voor zichzelf. Dit naar aanleiding van een gebed van een oud vrouwtje: ‘Heer vergeef mij mijn zonden.’
Hoewel ik zijn worsteling en die van de personages gezien Schiller begrijp, nogmaals, het raakt me op de een of andere manier niet. Wel vind ik mooi hoe exact de Eerste liefde van de jongen beschreven is.
Schillers roman was een aanklacht tegen machtsmisbruik en machthebbers van zijn tijd (1781), hiernaast werd de centrale vraag gesteld: wat is vrijheid, hoever mag je, wil je daarvoor gaan?
In dit boekje komen verschillende soorten relaties en liefde aan de orde. In de intro die van het gearrangeerde huwelijk, het verstandshuwelijk of de verbintenis uit berekening zoals bij tussen de ouders van de mannelijke hoofdpersoon Wladimir aan de orde is.
Zijn moeder personifieert de ‘maatschappelijke norm, hoe het hoort’. Wladímir die als een tabula rasa zijn Eerste Liefde beleeft, wordt onvoorwaardelijk verliefd op prinses Zanaïda. Deze jonge vrouw is 5 jaar ouder en hanteert net als Wladímirs vader vriendelijkheid danwel een vriendelijke onverschilligheid t.o.v. Wladimir met af en toe tedere momenten. Ze zien hem als een kind.
Zowel de vader als de prinses huldigen het principe dat zij zich niet aan iemand geven die hen aanbidt. De aanbiddende Wladimir houdt juist van het tegenovergestelde karakter van Zanaïda. Alle mannen adoreren haar, ze kan met hen doen en laten wat ze wil, ze heeft hen in haar macht. Totdat…
Eigenlijk is de bevestiging al daar dat de in wezen gelijke zielen, vader en prinses, elkaar zullen vinden wanneer zij elkaar op pagina 28 voor het eerst ontmoeten. Daarna verwijzen allerlei uitspraken van de prinses naar wat komen gaat: de jongen komt er achter wie zijn werkelijke rivaal is. Zijn vader. Zijn rolmodel.
Ik heb me afgevraagd waarom het boek mij niet erg geboeid heeft hoewel het thema onmogelijke liefde mij normaliter aanspreekt. Waarschijnlijk omdat het er wat mij betreft zo dik en voorspelbaar bovenop lag. De slotregels maken het er voor mij niet beter op… De behoefte van Wladimir te bidden voor háar, zijn vader, voor zichzelf. Dit naar aanleiding van een gebed van een oud vrouwtje: ‘Heer vergeef mij mijn zonden.’
Hoewel ik zijn worsteling en die van de personages gezien Schiller begrijp, nogmaals, het raakt me op de een of andere manier niet. Wel vind ik mooi hoe exact de Eerste liefde van de jongen beschreven is.
0
geplaatst: 10 september 2007, 17:49 uur
psyche schreef:
Ik heb me afgevraagd waarom het boek mij niet erg geboeid heeft hoewel het thema onmogelijke liefde mij normaliter aanspreekt.
Ik heb me afgevraagd waarom het boek mij niet erg geboeid heeft hoewel het thema onmogelijke liefde mij normaliter aanspreekt.
Bij mij eigenlijk hetzelfde. Een ander kortverhaal van Toergenjew, De Ongelukkige, beviel mij echter een stuk beter.
0
geplaatst: 28 mei 2008, 21:47 uur
'Eerste Liefde' was voor mij een prachtige beschrijving van de ontwikkeling van de liefde bij de jongen en mooie kennismaking met het werk van Toergenjev. Ook de paradox tussen de liefde voor het meisje en de liefde voor zijn vader, vind ik een intrigerend onderwerp. De kracht van het boek lag hem voor mij in het fragmentarische slot waarin deze paradox sterker wordt uitgewerkt, de zwakte van het boek is eerder al benoemd door andere gebruikers. Het verhaal heeft inderdaad een hoog voorspelbaarheidsgehalte.
0
geplaatst: 23 juli 2009, 16:33 uur
Een beetje een flauw boekje dat me nooit echt kon boeien.
Hopelijk een uitzondering in het oevre van Toergenjew anders lijkt meer werken lezen van deze man niet veel zin te hebben.
Hopelijk een uitzondering in het oevre van Toergenjew anders lijkt meer werken lezen van deze man niet veel zin te hebben.
0
Holbach
geplaatst: 24 maart 2014, 16:38 uur
Zoals Nabokov al zei: Turgenev is geen groot schrijver, wel een fijne. Intrigerend klein boekje. Eerste hoofdstukje (dat een soort raamvertelling van het verhaal maakt) kan echter uit het boek gescheurd worden.
2
geplaatst: 23 december 2017, 21:54 uur
Toergenjev is een fijn schrijver en weet heel mooi en met haast speels gemak gevoelens te beschrijven, en dat alles in een erg fijne sfeer. Dat is ook wat dit boek beter maakt dan een gemiddeld werkje, dat er zo iets herkenbaars in zit, in dit geval verliefdheid en verlegenheid tegelijk. Verder te kort om echt te beklijven met een keur aan personages die allemaal nauwelijks speelruimte krijgen. Weinig bijzonder als verhaal (voorspelbaar inderdaad), maar als sfeerschets echter bijzonder geslaagd. 3,5*.
* denotes required fields.
* denotes required fields.