Hier Ist Noch Alles Möglich - Gianna Molinari (2018)

Literair Nederland:

Hier is alles nog mogelijk - Gianna Molinari | Een origineel en gedurfd debuut | Literair Nederland - literairnederland.nl

Wat mij betreft het kernwoord van deze roman. Opmerkzaamheid over wat er wel is en wat er niet is, wat we denken te weten en waarnaar we gissen. Het licht van een zaklantaarn in de nacht en het duister dat daardoor alleen maar minder prijsgeeft. Een omheining om mensen (en dieren?) buiten te houden, overwoekerd met gras en planten, en een gat waardoor een wolf zou kunnen binnendringen. Een dode man in een bos, met een donkere huidskleur, een spijkerbroek en een t-shirt, maar zonder een bij ons bekend verleden.

De nachtwaakster is bijzonder opmerkzaam en erkent tegelijk een grote onwetendheid. Alle mogelijke oorzaken en gevolgen van alle denkbare situaties flitsen in haar hoofd voorbij. Het gaat over grenzen en onderscheid, mogelijkheden en keuzes, kennis en aannames, bezit en verlies. Steeds maar weer die terugkerende dualiteit; alles is zoals het is, maar kan net zo goed anders zijn.

Ik vind het moeilijk om precies aan te geven wat me hier zo aan bevalt. Het schrijven is niets bijzonders; korte, simpele zinnen. Het verhaal wordt nergens echt spannend of bevredigend. De (aan)tekeningen hebben, voor zover ik kon zien, niet echt een duidelijke functie. Maar toch heb je het gevoel dat er van alles mogelijk is en dat er veel meer is. Als we maar beter kijken, meer openstaan, opmerkzaam zijn. Blij verrast door dit boek.

Er gebeurt heel veel in dit boek, zowel qua verhaal als qua uitwerking met tekeningetjes en foto's, en eigenlijk gebeurt er heel weinig en is dit stiekem een heel kaal boek. Sfeerzetting lukt niet echt en locatie en tijd zijn niet nader geduid en behalve wat hints (een vliegveld in de buurt op een bepaalde hoogte) is dit in principe overal te plaatsen. Ergens prima en lekker universeel, anderzijds ging dit boek daarom nooit leven voor mij (en dat heb ik al snel met zulke werkjes). Aan het eind ken ik de hoofdpersoon ook totaal nog niet. Ze bleef een raadsel, maar dan wel op een manier dat ze mij niet boeide.

Maar dat was het ergste niet. Het is vooral dat alles zo als los zand aanvoelt en heel veel gedachten en filosofie nogal wat simplistisch geneuzel zijn. Zo gaat het over de trekkracht van een vlo en hoeveel vlooien er nodig zijn om een Boeing te trekken. Ja, oké, en nu? Dit komt vanuit het niets maar dit is nou ook niet echt een gedachte waarvan ik ondersteboven raak. Verderop denkt de hoofdpersoon na in haarzelf als ze een zaak zou beroven hoe dat zou gaan. Dat is dan weer deels grappig en deels wederom dat ik denk: ja zo speciaal is dit allemaal niet. Geen inzichten, geen vergezichten, geen bijzondere invalshoek. En zo gaat dat het hele werkje door.

De hele opzet van het werk (een wolf is gezien, wat doet dat met mensen?) kan leiden tot een boeiende psychologische of sociologische roman of gewoon tot pure komedie. Maar in dit geval leidt het tot allerlei nietszeggende gedachten. Verder leest dit wel redelijk weg, maar alles blijft wel erg banaal en weinig bijzonder. 2,0*.

ik stop na 75 bladzijden, want het weet me niet genoeg te boeien. Het bericht van mjk87 helpt me om de knoop door te hakken.

Open staan voor mogelijkheden en de betrekkelijkheid van grenzen in een stream of consciousness.
Het gaat erom dingen niet als vaststaand aan te nemen, geen vooroordelen te hebben.
Bijvoorbeeld over immigranten, dierenwelzijn of valse beschuldigingen.
Je kunt alles wat breder zien als je de moeite neemt erover na te denken.
Dat alles wordt (uiteraard) op een niet-opdringerige manier gebracht, eigenlijk in de vorm van speldenprikken en doorweven met filosofische gedachten over mogelijkheden:
"Ik heb al heel wat afgereisd, zegt Lose, voor mij is het genoeg dat ik in een vliegtuig kan stappen als ik dat zou willen."
"Ik zwaai naar haar en als ze niet met de wielen (van het vliegtuig) bezig was geweest en mijn kant op had gekeken, zou ze terugzwaaien en iets roepen wat ik niet zou verstaan."
Ik heb dit boek met veel plezier gelezen en ik ben nog niet helemaal uitgedacht over de mogelijkheden die het biedt.

De voorgaande recensies bevatten allemaal elementen die mij ook opvielen. Situaties die heel anders lopen als je niet voor A maar voor B had gekozen. Situaties in breder perspectief zien, openstaan voor andere mogelijkheden dan degene welke in eerste instantie bij je op was gekomen, etc.

Het mijmeren beviel me wel, zoals de opmerking dat gras net achter het hek precies hetzelfde groeit als voor het hek. Gras trekt zich niks aan van dit soort fysieke barrières voor de mens. Dan denk ik aan gevangenen die jarenlang vanuit een raam naar een plek buiten kijken waar ze nooit een stap zullen zetten.

Het beklijft echter te weinig, wellicht ook door de vele onderbrekingen. Foto's die ik niet kan plaatsen, allerlei anekdotes en beschouwingen die het verhaal vermoedelijk moeten ondersteunen maar mij er juist uit haalden. Misschien moet ik het nog wat laten landen, want ik las eigenlijk geen moment met tegenzin, maar voor nu geef ik 2,5 ster.

Het is dezelfde foto, steeds iets meer uitvergroot. Je moet er even iets langer naar kijken. Het hangt dus wel degelijk samen met de rest van het boek.

Onderhoudend en boeiend kwartaalboek! Wel een boek dat een actieve leeshouding vereist én de acceptatie dat niet alles leidt tot een dichtgetimmerde conclusie.

Wat ik er zelf uithaalde is dat dit boek vooral gaat over angst voor het onbekende en de neiging van de mens om (in plaats van eerst alles goed uit te zoeken) zich te verdedigen tegen dat onbekende. Of het dan gaat om een wolf (deel 1) een asielzoeker (deel 2) of een vrouw die een beetje lijkt op een bankrover (deel 3) maakt dan niet uit. De mens zet hekken en vallen neer (wolf), zet hekken om het vliegveld (asielzoeker) of loopt met een grote boog om de mogelijke bankrover heen. Zelfs wanneer het gaat om iets onschuldigs (een haan die een ei legt) helpen mensen liever die haan (+ei) om zeep, dan dat ze het eerst eens goed gaan uitvogelen.

Ik had verder wel een zwak voor onze heldin, een vriendelijke meid die naar iedereen zwaait en wier ambities niet verder gaan dan haar interesses en nieuwsgierigheid te bevredigen. Ze is het type van de eeuwige buitenstaander die toch ook wel graag mensen om zich heen heeft. Door haar constante zwerftocht is zij een soort constante onbekende, dus een voordehandliggende zondebok wanneer iets fout gaat. Tegelijk is ze een goede barometer voor de mate van wantrouwen van de lezer. Ik geloofde zelf geen moment dat ze de bank had overvallen, al bladerde ik nog wel even terug toen ze het over haar eigen levervlek had.. Maar helemaal zeker weten we het niet.

Dit alles in een lekker kale stijl, met een taal die even minimaal is als het decor. Het deed me soms wat denken aan de vroege werken van Magnus Mills, ook de omgang tussen de personages. Over de functie van de foto's en tekeningen ben ik nog niet uit, behalve dan dat het past bij het vriendelijke karakter van onze heldin om ons als lezer een handje te helpen. Maar dat is dus een van die vragen die niet worden beantwoord. Zoals we die ook iedere dag in het echte leven tegenkomen.

Mooie recensie dutch2.0!

Gracias! Wel weer leuk om te zien hoezeer de meningen verschillen bij dit boek. Wat dat betreft is dit ook weer typisch een kwartaalboek!

Mee eens. Ik leer ook wel van jullie meningen, het blijft leuk die andere inzichten bij het lezen van hetzelfde boek!