menu

Gölgesizler - Hasan Ali Toptaş (1995)

Alternatieve titel: De Schaduwlozen

mijn stem
4,00 (1)
1 stem

Turks
Sociaal / Ideeënliteratuur

254 pagina's
Eerste druk: Can Yayinlari, Istanbul (Turkije)

In een afgelegen dorp ergens in Anatolië verdwijnt de plaatselijke kapper. Het mooie meisje Güvercin wordt ook vermist - heeft de dorpsgek ze misschien gekidnapt? Er verdwijnen met de dag meer mensen. Algauw haalt het schandaal de voorpaginas van de regionale kranten. Het vers herkozen dorpshoofd verkeert nog in een overwinningsroes en weet geen raad. Een nachtmerrie waart door het dorp. Of is dit hele verhaal slechts een spelletje, het hersenspinsel van een fabulerende klant die in de spiegel van de kapper zijn fantasie de vrije loop laat? In deze magisch-realistische roman slingert Hasan Ali Toptaş tussen droom en werkelijkheid, verleden en heden, traditie en moderniteit.

zoeken in:
avatar van Donkerwoud
4,0
Daar in die ongrijpbare schemerzone tussen moderniteit en traditie, de stad en het platteland, het oosten en het westen, geestesziekte en normaliteit, komt een Anatolische dorpsgemeenschap tot leven op het ritme van een kappersschaar. De ik-verteller is het tergende wachten beu op een kapper die steeds zijn beurt overslaat, terwijl er zijdelings een surrealistische streekvertelling speelt over dorpelingen die verdwijnen en terugkomen. In het hart van de verwikkelingen is een rol weggelegd voor het tienermeisje Güvercin - muze én slachtoffer - wiens verdwijning een corrupt dorpshoofd en een patriarchale dorpswacht noopt tot handelen. In 'De Schaduwlozen' (1995) maken de belangrijkste personages geen noemenswaardige psychologische ontwikkelingen door en Hasan Ali Toptaş ondermijnt hun realiteitsgehalte door hun zogenaamde schaduwloosheid te benadrukken. De karakters zijn fictieve constructen zonder vlees of reliëf, maar vormt de schrijver hen of zij ook weer hun maker? Of heeft de ik-verteller ook 'maar' een bijrol in z'n eigen vertelling? Toptaş schreef een postmoderne roman met de humoristische maatschappijkritiek en speelse genrevermenging van een Luis Buñuel of een Clarice Lispector. Voor de argeloze lezer: hij is minder toegankelijk dan landgenoot Orhan Pamuk, ook omdat de 'couleur locale' niet als zodanig wordt beschreven dat je op zoek wil naar sleutelplekken uit de roman.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:55 uur

geplaatst: vandaag om 11:55 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.