De Verteller - Harry Mulisch (1970)

Alternatieve titel: De Verteller of Een Idioticon voor Zegelbewaarders

mijn stem

2,30 (5)

5 stemmen

Nederlands
Psychologisch

221 pagina's
Eerste druk: De Bezige Bij, Amsterdam (Nederland)

Joris Sytzma vertelt over drie dingen: zijn geschiedenis, zijn familiegeschiedenis en het heden. In het heden is hij 43 jaar en ligt hij op een boot. Hij heeft net zijn tanden laten trekken. Joris vertelt voornamelijk over zijn zoektocht naar Jesse. Joris heeft een blauw en een bruin oog, zo ook Jesse alleen dan precies andersom. Eigenlijk zijn ze elkaars spiegelbeeld. Ze zijn op dezelfde dag geboren. Mensje, Joris' moeder, en Eitje, Jesses moeder, zijn tweelingen. De oude Leonard Neeve, een filatelist, was Jesses vader, hij gaat in de loop van het boek dood in een te heftige sekspartij. Jesse en Joris zijn dan achttien. Joris wil Jesse gaan vertellen dat zijn vader dood is, hij is echter onvindbaar.

Links

zoek naar dit boek op bol.com

zoeken in: gebruikersnaamgebruikers bericht beide

<1 >

marcelinho763

geplaatst: 16 mei 2007, 15:04 uur

Het nieuwe prachtboek van de intellectueel H.M. gaat niet over God, niet over de liefde, niet over de dood. Nee, het gaat over een luchtbel die uiteenspat. Men noemt dit werk sterk autobiografies.
Zo ongeveer ging het gedicht van jawel Gerard Kornelis van het Reve!

Reint

geplaatst: 5 april 2008, 15:34 uur

marcelinho763 schreef:
...hij gaat in de loop van het boek dood in een te heftige sekspartij

Typisch Mulisch.

1,0

Pecore

geplaatst: 14 maart 2018, 20:25 uur

Dit boek was voor mij bij vlagen werkelijk onnavolgbaar. Zeer experimenteel werk. Richting het einde toe kon ik wel enige lijn in het verhaal herkennen, maar ik was toen al in te hoge mate ontchoogeld om me er nog voor te interesseren. Wellicht leuk voor literatuurwetenschappers, maar aan mij absoluut niet besteed.

1,5

mjk87

geplaatst: 24 september 2021, 16:15 uur

Eens met Pecore hierboven, dit boek is nauwelijks door te komen. Ook al is het kraakhelder geschreven. Elke zin los is goed te begrijpen, maar als geheel een elkaar, dat is niet te doen. Dan mag Mulisch graag de lezer uitdagen en dit expres hebben gedaan, het vergalt een heel groot deel van het leesplezier. Zolang op basisniveau er niet ook maar iets te vermaken is, dan houdt het op, ook al zou dit boek nog zo knap in elkaar zitten. Mulisch trekt ook aardig wat registers open, werkt met allerlei vormen, heeft stukken als parodie geschreven (dat begon pas te dagen bij het stukje rond 007) en is ongetwijfeld een boeiend studieobject, maar niet voor mij. 1,5*.

chiel

geplaatst: 27 september 2021, 07:39 uur

Blijkbaar vond Mulisch dat de niet-begrijpende lezers een punt hadden, want hij kwam vervolgens met De verteller verteld. Die helpt misschien bij het begrip

.
Ik ben zelf meer van de leesbare en toch ook diepe kant van zijn repertoire, zoals hij later ging schrijven.

* denotes required fields.

<1 >