Wat is Walter Moers toch een zalige schrijver

Ook van dit boek heb ik ongelooflijk genoten, hij slaagt er iedere keer in!
Rumo is zonder twijfel het donkerste en gruwelijkste van de boeken die Moers al over Zamonië geschreven heeft. Daar waar De Stad van de Dromende Boeken gaat over de passie voor literatuur en de gigantische rijkdom van boeken in alle soorten en maten, gaat dit boek eigenlijk over de passie voor geweld, vechtkunst, lijden en foltering. Dit wordt beschreven in Moers' typische stijl: heel analytisch, met veel opsommingen van alle mogelijke soorten vechtstrategieën en technieken, verschillende personages die elk een eigen benadering van het thema voorstaan en heel, heel veel fantasievolle beschrijvingen van de meest gewaagde vechters en gevechten. Het klinkt allemaal heel jongensachtig en gruwelijk, maar als je het boek leest, raak je al snel net zo gefascineerd voor dit thema als voor de thema's in zijn andere boeken: literatuur in Dromende Boeken en eten in Der Schrecksenmeister. Bovendien wordt het gegeven niet alleen in de voorspelbare manier benaderd (duels), maar ook op macro (verhalen van grote belegeringen) en micro (de oorlog ín iemands lichaam, als hij gemarteld wordt of overvallen door ziektekiemen) schaal.
Het is ook een van de best geconstrueerde boeken die Moers geschreven heeft vind ik: er komen tal van personages, beschavingen, steden, volkeren in voor, elk met hun eigen voorgeschiedenis die stuk voor stuk behandeld wordt in kleine uiteenzettingen doorheen het verhaal, maar in tegenstelling tot in Blauwbeer, waar dat alles enkel diende voor het plezier van de lezer, komt in dit boek alles terug samen in een kolossale, indruk- en ijzingwekkende finale.
Zoals het een echt epos betaamt, gaat dit boek niet alleen over strijd en oorlog, maar wordt het verweven met een prachtig liefdesverhaal en verhalen over vriendschap, opoffering en jaloezie. De personages zijn trouwens, gezien de ambitie van dit soort humoristische fantasieverhalen, best wel mooi en gelaagd uitgewerkt. Totaalverdict: opnieuw een geweldig leuk, spannend en meeslepend boek, met dezelfde ingrediënten als Moers' ander werk maar toch weer anders. De grappige pseudo-filosofische bespiegelingen geven het boek een beetje niveau, de fantasie en het spannende verhaal maken het af
