Sekai no Owari to Hâdoboirudo Wandārando - Haruki Murakami (1985)
Alternatieve titels: Hard-boiled Wonderland en het Einde van de Wereld | Hard-boiled Wonderland and the End of the World | 世界の終わりとハードボイルド・ワンダーランド
mijn stem
3,94
(155)
155 stemmen
Japans
Fantasy
416 pagina's
Eerste druk: Shinchosha,
Tokio (Japan)
Een jonge wetenschapper verwerkt ultrageheime gegevens tot een numerieke code. Als voorbereiding op deze werkzaamheden heeft hij, zonder dat hij zich dat bewust was, een hersenspoeling ondergaan. Wat volgt is een bizarre speurtocht langs wonderlijke figuren en plaatsen in twee omgevingen, die uiteindelijk verrassend goed bij elkaar blijken te passen.
- nummer 250 in de top 250
zoeken in:
0
geplaatst: 11 september 2006, 23:45 uur
Inderdaad het betere werk dit. Wild origineel en fijne schrijfstijl. Soort van urban fantasy waar ik wel van hou. 4*
0
geplaatst: 11 september 2006, 23:47 uur
Vond het een nogal saai boek vergeleken met het verdere werk van haruki murakami
0
geplaatst: 19 september 2006, 21:32 uur
Het is me wat, terwijl je een fijn verhaal leest, merk je plotseling: "Hey - wacht eens even: dit lijkt op een frasering van Philip K. Dick", wat best merkwaardig is wat je las slechts een half boek van die Dick nadat je te veel ouzo had gelebberd in een middelmatig Grieks restaurant op een nog veel middelmatiger Grieks eiland.
Dan kan ik tot twee conclusies komen:
a) Murakami steelt als de raven, en "Hard boiled-wonderland" is een volgend kleurtje op zijn staalkaart (net zoals je bij de Toyota-dealer keuze hebt uit indigoblauwpareleffect/appelblauwzeegroen/marineblauw heb je bij Murakami keuze uit de existentiële roman ("The Wind-Up Chronicles")/nieuwerwetse sci-fi (deze roman)/sociaal geëngageerde pamfletten ("Underground", handelend over de zenuwgasaanval te Tokyo).
b) Murakami is in staat een verhaal te vertellen, waarbij hij zoveel métier bezit dat hij de lezer danig bij de lurven grijpt dat deze plompverloren zonder reserve meegaat in de wereld die hij creeërde.
Daar ik kiezen nogal ongenegen ben, ga ik voor een combinatie van beiden. Zo kan ik dat roze meisje dat haar opwachting maakt in één van de eerste hoofdstukken, maar niet vergeten . En wie onvergetelijke personages schept, heeft mij in de tang
Dan kan ik tot twee conclusies komen:
a) Murakami steelt als de raven, en "Hard boiled-wonderland" is een volgend kleurtje op zijn staalkaart (net zoals je bij de Toyota-dealer keuze hebt uit indigoblauwpareleffect/appelblauwzeegroen/marineblauw heb je bij Murakami keuze uit de existentiële roman ("The Wind-Up Chronicles")/nieuwerwetse sci-fi (deze roman)/sociaal geëngageerde pamfletten ("Underground", handelend over de zenuwgasaanval te Tokyo).
b) Murakami is in staat een verhaal te vertellen, waarbij hij zoveel métier bezit dat hij de lezer danig bij de lurven grijpt dat deze plompverloren zonder reserve meegaat in de wereld die hij creeërde.
Daar ik kiezen nogal ongenegen ben, ga ik voor een combinatie van beiden. Zo kan ik dat roze meisje dat haar opwachting maakt in één van de eerste hoofdstukken, maar niet vergeten . En wie onvergetelijke personages schept, heeft mij in de tang
0
geplaatst: 17 mei 2007, 15:27 uur
Door mij de minst geliefde Murakami.
Na vijftig bladzijden kreeg ik al tegenzin om verder te lezen, maar ik heb toch volhard omdat ik het niet wou pikken dat Murakami ook een minder werk geschreven had. De laatste honderd bladzijden maakt alles ruim meer dan goed natuurlijk, het fascineerde mij echt en ik kon het boek niet meer wegleggen.
Edoch, magisch realisme zal mijn ding nimmer worder.
Na vijftig bladzijden kreeg ik al tegenzin om verder te lezen, maar ik heb toch volhard omdat ik het niet wou pikken dat Murakami ook een minder werk geschreven had. De laatste honderd bladzijden maakt alles ruim meer dan goed natuurlijk, het fascineerde mij echt en ik kon het boek niet meer wegleggen.
Edoch, magisch realisme zal mijn ding nimmer worder.
0
geplaatst: 24 augustus 2008, 02:04 uur
er is geen 'waarom' in een wereld die van zichzelf volmaakt is
magnifieke ( +/- magisch-realistische) plot en een heleboel extra's haha *5
...hoe is het mogelijk dat ik hier, in deze tijdeloze Stad, zo weinig tijd heb?
magnifieke ( +/- magisch-realistische) plot en een heleboel extra's haha *5
...hoe is het mogelijk dat ik hier, in deze tijdeloze Stad, zo weinig tijd heb?
1
geplaatst: 2 september 2008, 21:18 uur
Hoe kan het nou dat je hooguit een wenkbrauw optrekt (als je dat al doet) als iemand zich afvraagt of hij door paperclips wordt achtervolgd, schroefjes uit een gedemonteerde eierklopper er gelukkig vindt uitzien, eenhoornschedels met een vuurtang beklopt (of zelfs eenhoornschedels leest), in een kantoorgebouw via een lift en kast uiteindelijk afdaalt naar een grottige onderwereld inclusief rivier, waterval, berg, toren en wat al niet meer, dat dan uiteindelijk na het overzwemmen van een meer via een riool weer in verbinding staat met metrotunnels en ga zo maar door. En dit is slechts een heel summiere opsomming, want ik heb het nog niet eens over zijn los gesneden schaduw gehad of over zijn stad (wat een PRACHTIGE metafoor van egoloos zijn trouwens!!)... en het Systeem, de Semiotecs, de Hekelingen .. .bestaan ze eigenlijk wel? Het meisje in het roze, de grootvader, de Poortwachter en de Kolonel zijn onvergetelijk. En hoe zat dat nou ook alweer met de verbouwing van zijn brein? Wat was hij... een Calcutec????
Natuurlijk, op zijn Murakami's, is er aandacht voor literatuur, whiskey, eten en muziek... ook dat nog. Een boordevol boek waarin je blijft lezen en waarin, voor mij, de uitsmijter aan het eind al het voorgaande overtreft.... hij blijft in zijn stad, want zegt hij tegen zijn schaduw:
'Ik heb verantwoordelijkheden,' zeg ik, 'Ik kan de mensen en plaatsen en dingen die ik heb geschapen niet in de steek laten. Ik weet dat ik je vreselijk onrecht aandoe. En inderdaad, misschien doe ik mezelf ook wel onrecht aan. Maar ik moet de gevolgen van mijn eigen daden dragen. Dit is mijn wereld. De Muur is bedoeld om mij in de Stad te houden, de Rivier stroomt door mij heen, de rook ontstaat doordat ik verbrand. Ik moet weten waarom.'
Natuurlijk, op zijn Murakami's, is er aandacht voor literatuur, whiskey, eten en muziek... ook dat nog. Een boordevol boek waarin je blijft lezen en waarin, voor mij, de uitsmijter aan het eind al het voorgaande overtreft.... hij blijft in zijn stad, want zegt hij tegen zijn schaduw:
'Ik heb verantwoordelijkheden,' zeg ik, 'Ik kan de mensen en plaatsen en dingen die ik heb geschapen niet in de steek laten. Ik weet dat ik je vreselijk onrecht aandoe. En inderdaad, misschien doe ik mezelf ook wel onrecht aan. Maar ik moet de gevolgen van mijn eigen daden dragen. Dit is mijn wereld. De Muur is bedoeld om mij in de Stad te houden, de Rivier stroomt door mij heen, de rook ontstaat doordat ik verbrand. Ik moet weten waarom.'
0
Scribble
geplaatst: 23 oktober 2008, 18:47 uur
Beetje on-Murakami's dit, wat wildere schrijfstijl en ditmaal pure fantasie. Daarbij is het allemaal ook wat actievoller en gebeurd er meer, of dat lijkt iniedergeval zo. De basiskenmerken van een Murakami zitten er echter nog altijd in, zij het in verkleinde vorm. De verwijzingen naar pop, literatuur, koken en drank zijn nog steeds aanwezig. Ook de hoofdpersoon is weer typisch Murakami's en natuurlijk zijn er weer (onbereikbare) vrouwen.
Maar dit alles gaat gebukt onder de stijl die Murakami hanteert. Het voelt ruiger en op een bepaalde manier directer. Als is de "feel" van dit boek weer wat afstandelijker. Niet in de laatste plaats doordat dit boek pure fantasie is, waar andere boeken van Murakami een evenwichtige mengeling zijn tussen realiteit en fantasie.
Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik wel wat van de feel van een typische Murakami misten. Hij is immers de enigste schrijver (die ik ken) die zou mooi het slome leven kan beschrijven. Maar desondanks heb ik toch weer genoten. Zoals gezegd zitten de basisingredienten er nog steeds in en is dit gewoon een prachtig boek. Vooral de "End of the World" delen zijn heerlijk magisch. Maar ook de "Hard-Boiled Wonderland" delen zijn heerlijk.
Het is voor mijn gevoel een beetje een buitenbeentje in het oeuvre van Murakami, maar dan gelukkig wel een sterke.
Dikke 4
Maar dit alles gaat gebukt onder de stijl die Murakami hanteert. Het voelt ruiger en op een bepaalde manier directer. Als is de "feel" van dit boek weer wat afstandelijker. Niet in de laatste plaats doordat dit boek pure fantasie is, waar andere boeken van Murakami een evenwichtige mengeling zijn tussen realiteit en fantasie.
Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik wel wat van de feel van een typische Murakami misten. Hij is immers de enigste schrijver (die ik ken) die zou mooi het slome leven kan beschrijven. Maar desondanks heb ik toch weer genoten. Zoals gezegd zitten de basisingredienten er nog steeds in en is dit gewoon een prachtig boek. Vooral de "End of the World" delen zijn heerlijk magisch. Maar ook de "Hard-Boiled Wonderland" delen zijn heerlijk.
Het is voor mijn gevoel een beetje een buitenbeentje in het oeuvre van Murakami, maar dan gelukkig wel een sterke.
Dikke 4
0
geplaatst: 28 december 2008, 20:18 uur
Ben op bladzijde 44 afgehaakt. Erg veel technische blablabla en pseudo-mysterieus gedoe. Ik vind Murakami op zijn best als die het simpel houdt. Niet aan mij besteed dit.
0
geplaatst: 29 maart 2009, 21:25 uur
Weer een amusant boekje maar niet Murakami's beste werk. Weinig personages die echt bij blijven maar wel meer een echt verhaal als zijn vorige boeken. Toch is het gebrek aan echt levende en indrukwekkende personages wat mij betreft zwaarder wegend. Daarom geen Murakami die me eeuwig zal bijblijven.
Daarom een dikke 3,5 *
Daarom een dikke 3,5 *
0
geplaatst: 30 maart 2009, 00:09 uur
Welke vorige boeken bedoel je? Want ik vind deze eigenlijk heel anders dan wat ik van hem gelezen heb (alles behalve Kafka en Wind-up bird). Deze springt er echt uit wat betreft verhaal, wat niet wegneemt dat ik dit ook een van zijn minste vind, of misschien net daarom.
0
geplaatst: 7 april 2011, 11:37 uur
Het eerste boek van Murakami dat ik echt helemaal weet te waarderen. Helemaal? Halverwege
leek het me toch wat te 'technisch' te worden, en te ontaarden in een poel van science fiction en fantasy, maar het tegendeel is waar, en het slot vind ik gewoon prachtig: emotioneel, romantisch, heel fijngevoelig beschreven met oog voor details uit het dagelijkse leven, humoristisch, surreëel... In die laatste bladzijden, heb ik dan eindelijk gevonden bij Murakami, wat ik in de voorgaande boeken die ik van hem las, maar niet leek te vinden.
leek het me toch wat te 'technisch' te worden, en te ontaarden in een poel van science fiction en fantasy, maar het tegendeel is waar, en het slot vind ik gewoon prachtig: emotioneel, romantisch, heel fijngevoelig beschreven met oog voor details uit het dagelijkse leven, humoristisch, surreëel... In die laatste bladzijden, heb ik dan eindelijk gevonden bij Murakami, wat ik in de voorgaande boeken die ik van hem las, maar niet leek te vinden.
0
geplaatst: 4 november 2011, 21:54 uur
Dit boek kwam tot mij als een mix van alledaagsheid en surrealiteit, waarmee een psychologisch en licht wetenschappelijk concept wordt gecreëerd.
De alledaagsheid die ik aanhaal is eigenlijk vrij absurd. Ik bedoel eigenlijk vooral een alledaagse sfeer, eentje die doorweekt is van droge humor en apathie; een combinatie die me ontzettend hard deed denken aan de goeie 'ouwe' boeken van Anthony Horowitz.
De combinatie van deze alledaagsheid met de 'surreële' wereld , als het ware het onderbewuste van de protagonist, is een leuke afwisseling waardoor het boek heel lekker wegleest. Enerzijds het herkenbare, absurde en haast grappige; en anderzijds het mysterieuze dat je op het puntje van je stoel probeert te trekken.
Het is het eerste boek van Murakami dat ik las. Hoewel het niet de genialiteit bracht die ik verwachtte, stond het concept en eindresultaat wel stevig genoeg om me benieuwd te maken naar meer van zijn werk!
De alledaagsheid die ik aanhaal is eigenlijk vrij absurd. Ik bedoel eigenlijk vooral een alledaagse sfeer, eentje die doorweekt is van droge humor en apathie; een combinatie die me ontzettend hard deed denken aan de goeie 'ouwe' boeken van Anthony Horowitz.
De combinatie van deze alledaagsheid met de 'surreële' wereld , als het ware het onderbewuste van de protagonist, is een leuke afwisseling waardoor het boek heel lekker wegleest. Enerzijds het herkenbare, absurde en haast grappige; en anderzijds het mysterieuze dat je op het puntje van je stoel probeert te trekken.
Het is het eerste boek van Murakami dat ik las. Hoewel het niet de genialiteit bracht die ik verwachtte, stond het concept en eindresultaat wel stevig genoeg om me benieuwd te maken naar meer van zijn werk!
0
yorgos.dalman
geplaatst: 4 februari 2014, 15:25 uur
Inderdaad een buitenbeentje in het oeuvre van Murakami. En, toegegeven, tot de laatste paar pagina's bleef ik mezelf maar afvragen 'Vind ik dit nou goed?', en ja, na de slotregels vind ik dit goed. Wel erg richting fantasy en minder geworteld in de realiteit zoals enkele van M.'s sterkste boeken, maar niettemin een opmerkelijke leeservaring met een slotakkoord dat lang na blijft zinderen.
Enige opmerkingen: Murakami is op zijn droogkloterigste best met de hilarische slapstick rondom een ingetrapte deur (pag. 135 en verder). De beklemmende beschrijving van de aankomende winter (pag. 148) maakt diepe indruk. En het hoofdstuk 'De dood van de beesten' is hartverscheurend. Op die momenten besef je weer hoe goed en meeslepend M. uit de hoek kan komen.
Enige opmerkingen: Murakami is op zijn droogkloterigste best met de hilarische slapstick rondom een ingetrapte deur (pag. 135 en verder). De beklemmende beschrijving van de aankomende winter (pag. 148) maakt diepe indruk. En het hoofdstuk 'De dood van de beesten' is hartverscheurend. Op die momenten besef je weer hoe goed en meeslepend M. uit de hoek kan komen.
0
geplaatst: 6 april 2014, 08:52 uur
Tot nu toe de Murakami waar ik het minst van heb genoten. Iets te veel SF, iets te "zweverig".
Blijf overigens wel een groot liefhebber van zijn boeken.
Blijf overigens wel een groot liefhebber van zijn boeken.
0
geplaatst: 1 januari 2017, 23:59 uur
Ik had al (bijna) 3 jaar niks meer gelezen van Murakami, Kleurloze Tsatsiki (of hoe heet ie ook weer?) was de laatste. Daarvoor in een paar jaar vrij veel boeken van hem gelezen. Hardboiled etcetera had ik nog niet gelezen, maar op één of andere manier kom ik er niet echt in en heb ik het idee dat het mij ook niet gaat trekken. Sterker nog, Murakami ligt alweer dicht in de kast en ik ben in een ander boek* begonnen. Toch wel jammer want ik had echt zin om weer eens wat Murakami te lezen.
Overigens al de tweede keer dat ik voortijdig stop bij Murakami, Slapende wilg en Blinde vrouw trok ik ook al niet. Terwijl ik toch wel een Murakami liefhebber ben. Nou ja, niet van al zijn werk dus...
Al ga ik deze later wel weer opnieuw oppakken. Denk ik.
*Ter voorbereiding op het volgende leven-Atticus Lish
Overigens al de tweede keer dat ik voortijdig stop bij Murakami, Slapende wilg en Blinde vrouw trok ik ook al niet. Terwijl ik toch wel een Murakami liefhebber ben. Nou ja, niet van al zijn werk dus...
Al ga ik deze later wel weer opnieuw oppakken. Denk ik.
*Ter voorbereiding op het volgende leven-Atticus Lish
0
...stilte...
geplaatst: 2 januari 2017, 12:27 uur
Murakami zelf vond/vind dit zijn beste (heb ik ergens gelezen).
0
geplaatst: 2 januari 2017, 18:58 uur
Mijn favorieten zijn Kafka op het Strand, de opwindvogelkronieken en de 1q84 triologie.
Maar deze krijgt zijn kans nog wel. En wie weet pakt ie me dan alsnog.
Maar deze krijgt zijn kans nog wel. En wie weet pakt ie me dan alsnog.
0
...stilte...
geplaatst: 2 januari 2017, 23:19 uur
Mijn favorieten zijn Kafka op het Strand, de opwindvogelkronieken en de 1q84 triologie.
Ook die van mij.
0
geplaatst: 3 januari 2017, 18:39 uur
Ik vond 'Ten zuiden van de grens' en 'Norwegian wood' ook mooi en die zijn niet zo dik...
0
geplaatst: 4 januari 2017, 00:18 uur
Norwegian Wood vond ik dan weer wat tegenvallen, Ten Zuiden van de Grens moet ik ook nog lezen.
0
geplaatst: 4 januari 2017, 01:38 uur
Ik ga binnenkort ook de Opwindvogelkronieken lezen, Hard-boiled Wonderland op iets langere termijn. 1q84 vol. 1 reeds aangeschaft en Norwegian Wood vond ik goed, evenals After Midnight.
Ik meng me er ook even in
Ik meng me er ook even in
2
...stilte...
geplaatst: 4 januari 2017, 10:35 uur
Het is eigenaardig. Tijdens het lezen van een boek van Murakami ga ik er helemaal in op. Als ik er later dan aan terug denk blijven de prachtige passages me wel bij, maar als geheel vind ik de romans minder sterk. De dikke pillen vind ik de beste, maar die rammelen ook het meeste.
De Murakami's zijn een leeservaring.
De Murakami's zijn een leeservaring.
2
geplaatst: 19 maart 2017, 12:31 uur
Wederom: een boek als een droom waar je achteraf niet te veel op de details mag letten want die houden (zoals in een droom) vaak geen steek.
Na een lange pauze is deze me toch weer uitstekend meegevallen. Hij schrijft gewoon ongekunsteld, raak en poëtisch tegelijkertijd ( die stilte van de ijzerwinkel als het binnenste van een ijzerwinkel). Ik hou ook van de werkelijk droge karakters. ' "Geen idee", zei ik. Ik had ook echt geen idee.' Soms zo droog een doodnormaal in hun handelen, hoe raar de omstandigheden ook. De methodische verbouwing van zijn flat… Allemaal een plezier om te lezen.
Na de wat aarzelende intro gaat het boek heel snel crescendo en ben je razend nieuwsgierig hoe de twee verhalen ineenstrengelen. Top.
Na een lange pauze is deze me toch weer uitstekend meegevallen. Hij schrijft gewoon ongekunsteld, raak en poëtisch tegelijkertijd ( die stilte van de ijzerwinkel als het binnenste van een ijzerwinkel). Ik hou ook van de werkelijk droge karakters. ' "Geen idee", zei ik. Ik had ook echt geen idee.' Soms zo droog een doodnormaal in hun handelen, hoe raar de omstandigheden ook. De methodische verbouwing van zijn flat… Allemaal een plezier om te lezen.
Na de wat aarzelende intro gaat het boek heel snel crescendo en ben je razend nieuwsgierig hoe de twee verhalen ineenstrengelen. Top.
0
geplaatst: 23 maart 2017, 13:27 uur
stefan dias schreef:
( die stilte van de ijzerwinkel als het binnenste van een ijzerwinkel)..
( die stilte van de ijzerwinkel als het binnenste van een ijzerwinkel)..
"…als het binnenste van een ijsberg. "
0
geplaatst: 23 december 2018, 15:25 uur
Ik ben me sinds een tijdje bezig aan het houden met het oeuvre van Murakami. Norwegian Wood vond ik het beste (misschien omdat ik die het eerste heb gelezen) en ook de jacht op het verloren schaap, de opwindvogelkronieken, en ten zuiden op de grens konden me erg bekoren. Kafka op het strand weer iets minder maar heeft toch een dikkke 3.5 * gekregen. Alleen dans dans dans vond ik wat minder met 3*. Dit is het eerste boek van hem die ik niet uitlees. Ben nu op blz 187 maar het weet me op enkele stukken na niet te trekken. Ik heb ook nog 1q84 trilogie liggen en daar ga ik nu aan beginnen. Ik heb besloten dit boek niet uit te lezen. Het is te SF achtig en net iets te langdradig. Na de 1q84 trilogie stop ik even met Murakami want heb ook nog de Het Bureau 1 t/m 7 van Voskuil liggen waar ik al een lange tijd aan wil beginnen. Jammer van dit boek, maar goed, het blijft een fantastische schrijver waarvan ik veel met plezier lees.
* denotes required fields.
* denotes required fields.