It - Stephen King (1986)
Alternatieve titel: Het
mijn stem
4,22
(315)
315 stemmen
Engels
Griezel / Psychologisch
1138 pagina's
Eerste druk: Viking,
New York (Verenigde Staten)
In de late jaren '50, wanneer enkele vrienden elf jaar oud zijn, ontdekken ze het bestaan van een vorm-veranderend monster in hun woonplaats Derry, Maine. Ze noemen het wezen 'Het' en proberen het te doden. Dit lijkt niet helemaal gelukt en ze sluiten een pact om 'Het' te doden wanneer 'Het' terugkeert. Dertig jaar later lijkt dit moment aangebroken.
- nummer 37 in de top 250
zoeken in:
1
PeterW (crew)
geplaatst: 13 december 2017, 15:28 uur
Ik heb ook die paperback uitgave van 576. Dat is de eerste die in Nederland verscheen, en er zal behoorlijk in gesnoeid zijn, vermoed ik.
1
geplaatst: 13 december 2017, 16:11 uur
I'm not supposed to take stuff from strangers. My dad said so.
PeterW Er zijn meerdere uitgaves zoals je weet. Ik weet niet hoe belangrijk je het vindt betreffende dit boek, maar ik ben hier best een purist in. Ik zou uitkijken voor een nieuwe.
De nieuwe filmeditie is bijvoorbeeld erg fraai.
PeterW Er zijn meerdere uitgaves zoals je weet. Ik weet niet hoe belangrijk je het vindt betreffende dit boek, maar ik ben hier best een purist in. Ik zou uitkijken voor een nieuwe.
De nieuwe filmeditie is bijvoorbeeld erg fraai.
0
PeterW (crew)
geplaatst: 13 december 2017, 16:49 uur
Slainte_Mhath schreef:
I'm not supposed to take stuff from strangers. My dad said so.
PeterW Er zijn meerdere uitgaves zoals je weet. Ik weet niet hoe belangrijk je het vindt betreffende dit boek, maar ik ben hier best een purist in. Ik zou uitkijken voor een nieuwe.
De nieuwe filmeditie is bijvoorbeeld erg fraai.
I'm not supposed to take stuff from strangers. My dad said so.
PeterW Er zijn meerdere uitgaves zoals je weet. Ik weet niet hoe belangrijk je het vindt betreffende dit boek, maar ik ben hier best een purist in. Ik zou uitkijken voor een nieuwe.
De nieuwe filmeditie is bijvoorbeeld erg fraai.
Ik heb niet het gevoel dat ik iets mis. En of ik dit nog een keer zal lezen is nog maar de vraag.
2
geplaatst: 27 december 2017, 07:33 uur
Ik ben hier onlangs opnieuw aan begonnen. Een aantal jaren geleden was ik al snel afgehaakt vanwege onduidelijke redenen.
Ik ben nog maar tot hoofdstuk vier gekomen, maar wat mij tot nu toe opvalt is dat het verhaal erg prettig en helder geconstrueerd is. Dat ligt vooral aan Kings grote kracht (dat ook gelijk zijn zwakte is overigens): hij durft de tijd te nemen om de personages en geschiedenis van Derry neer te zetten. Dat is soms razend interessant, maar vaak wil je ook dat het gaspedaal wat verder ingedrukt wordt.
Niettemin ben ik nog steeds geïnteresseerd en erg benieuwd wat me nog te wachten staat.
Ik ben nog maar tot hoofdstuk vier gekomen, maar wat mij tot nu toe opvalt is dat het verhaal erg prettig en helder geconstrueerd is. Dat ligt vooral aan Kings grote kracht (dat ook gelijk zijn zwakte is overigens): hij durft de tijd te nemen om de personages en geschiedenis van Derry neer te zetten. Dat is soms razend interessant, maar vaak wil je ook dat het gaspedaal wat verder ingedrukt wordt.
Niettemin ben ik nog steeds geïnteresseerd en erg benieuwd wat me nog te wachten staat.
2
geplaatst: 27 januari 2018, 15:40 uur
It is een verhaal over clowns.
Althans, dat was het in mijn voorkennis (lees: vooroordelen) over het boek. Ooit heb ik een pocketeditie gezien in kermisletters en ook bij de film uit 1990 staat er prominent een clown op de cover. Zoals zo vaak is de waarheid minder zwart-wit: It is een verhaal waarin clowns voorkomen, maar slechts in een summiere rol.
Zoals altijd neemt Stephen King ruim de tijd om de karakters neer te zetten. Persoonlijk heb ik het gevoel dat er daarin een veel grotere rol is weggelegd voor de kinderen in het boek dan voor de volwassenen. Aangezien ik de 11-jarige karakters interessanter vind dan de 38-jarigen, is dat voor mij echter geen probleem. Vooral de sfeer van de zomervakantie van 1957 wordt ijzersterk verteld. De (hoofd)personages komen stuk voor stuk tot leven. Het probleem van dit boek schuilt in iets anders: qua structuur is It namelijk een rommeltje.
Al vanaf het begin van het boek zijn er flashbacks en flashforwards in overvloed. Soms kan dit werken maar It staat zó bomvol met herinneringen (soms weer herinneringen ván herinneringen) en toespelingen dat de daadwerkelijke climax vaak maar weinig bevredigend is. Hoe verder het boek vordert, hoe chaotischer King wordt. Op een gegeven moment lopen 1957 en 1985 voortdurend door elkaar heen waardoor deze stijl niet langer effectief is. Om het nog bonter te maken staan er ook nog oneindig veel schuin gedrukte teksten in het boek die zowel gedachten, flashbacks of gedachten van ánderen kunnen zijn!
Maar ook het aantal karakters loopt op een gegeven moment uit de hand. Vaak worden er pagina’s lange geschiedenislessen uit de doeken gedaan. Enkelen daarvan zijn goed tot zeer goed, velen voegen echter niets toe aan het verhaal. De stukjes van Knaap de Kapper worden zelfs ronduit vervelend. Kings fantasie is werkelijk fenomenaal, maar zijn zwakte is dat hoofd- niet langer van bijzaken kunnen worden gescheiden. Ook niet door de schrijver zelf. Van de 1157 pagina’s hadden er minstens 350-450 kunnen worden geschrapt, zonder de rode draad uit het oog te verliezen.
Hoewel meer smaak gebonden dan bovenstaande kritieken, vond ik de ontknoping van It ook ronduit teleurstellend. In het begin van het boek fantaseerde ik over ondergrondse sektes in het riool of een confrontatie van onze zeven helden met een groep ‘clowns’. In plaats daarvan is It blijkbaar een enorme spin, nou nou… Leuk misschien voor Lord of the Rings; in dit boek vind ik het op basis van de eerste 350 (of 650?) pagina’s totaal niet passen. Dat It kan worden verslagen door het uitschreeuwen van woorden (zelfs door gedachten!) is ronduit lachwekkend te noemen. Naar mijn idee had er zóveel meer uit het concept van het boek kunnen worden gehaald. Eeuwig zonde.
Onder de streep valt It te vergelijken met een film die is voorzien van oneindig veel plotwendingen. Richting het einde van het - veel te dikke - boek maakt de verwondering plaats voor verwarring. De aanvankelijke opwinding voor teleurstelling. It leest als een trein en is bij tijd en wijle razend spannend, zonder meer. Als boek stelt het echter teleur doordat de editor Stephen King niet op het hart durfde te drukken om het verhaal to-the-point te houden. Nu is It vooral een koersloze uitspatting van Kings onuitputtelijke fantasie geworden.
It is géén verhaal over clowns.
3*
Althans, dat was het in mijn voorkennis (lees: vooroordelen) over het boek. Ooit heb ik een pocketeditie gezien in kermisletters en ook bij de film uit 1990 staat er prominent een clown op de cover. Zoals zo vaak is de waarheid minder zwart-wit: It is een verhaal waarin clowns voorkomen, maar slechts in een summiere rol.
Zoals altijd neemt Stephen King ruim de tijd om de karakters neer te zetten. Persoonlijk heb ik het gevoel dat er daarin een veel grotere rol is weggelegd voor de kinderen in het boek dan voor de volwassenen. Aangezien ik de 11-jarige karakters interessanter vind dan de 38-jarigen, is dat voor mij echter geen probleem. Vooral de sfeer van de zomervakantie van 1957 wordt ijzersterk verteld. De (hoofd)personages komen stuk voor stuk tot leven. Het probleem van dit boek schuilt in iets anders: qua structuur is It namelijk een rommeltje.
Al vanaf het begin van het boek zijn er flashbacks en flashforwards in overvloed. Soms kan dit werken maar It staat zó bomvol met herinneringen (soms weer herinneringen ván herinneringen) en toespelingen dat de daadwerkelijke climax vaak maar weinig bevredigend is. Hoe verder het boek vordert, hoe chaotischer King wordt. Op een gegeven moment lopen 1957 en 1985 voortdurend door elkaar heen waardoor deze stijl niet langer effectief is. Om het nog bonter te maken staan er ook nog oneindig veel schuin gedrukte teksten in het boek die zowel gedachten, flashbacks of gedachten van ánderen kunnen zijn!
Maar ook het aantal karakters loopt op een gegeven moment uit de hand. Vaak worden er pagina’s lange geschiedenislessen uit de doeken gedaan. Enkelen daarvan zijn goed tot zeer goed, velen voegen echter niets toe aan het verhaal. De stukjes van Knaap de Kapper worden zelfs ronduit vervelend. Kings fantasie is werkelijk fenomenaal, maar zijn zwakte is dat hoofd- niet langer van bijzaken kunnen worden gescheiden. Ook niet door de schrijver zelf. Van de 1157 pagina’s hadden er minstens 350-450 kunnen worden geschrapt, zonder de rode draad uit het oog te verliezen.
Hoewel meer smaak gebonden dan bovenstaande kritieken, vond ik de ontknoping van It ook ronduit teleurstellend. In het begin van het boek fantaseerde ik over ondergrondse sektes in het riool of een confrontatie van onze zeven helden met een groep ‘clowns’. In plaats daarvan is It blijkbaar een enorme spin, nou nou… Leuk misschien voor Lord of the Rings; in dit boek vind ik het op basis van de eerste 350 (of 650?) pagina’s totaal niet passen. Dat It kan worden verslagen door het uitschreeuwen van woorden (zelfs door gedachten!) is ronduit lachwekkend te noemen. Naar mijn idee had er zóveel meer uit het concept van het boek kunnen worden gehaald. Eeuwig zonde.
Onder de streep valt It te vergelijken met een film die is voorzien van oneindig veel plotwendingen. Richting het einde van het - veel te dikke - boek maakt de verwondering plaats voor verwarring. De aanvankelijke opwinding voor teleurstelling. It leest als een trein en is bij tijd en wijle razend spannend, zonder meer. Als boek stelt het echter teleur doordat de editor Stephen King niet op het hart durfde te drukken om het verhaal to-the-point te houden. Nu is It vooral een koersloze uitspatting van Kings onuitputtelijke fantasie geworden.
It is géén verhaal over clowns.
3*
0
PeterW (crew)
geplaatst: 27 januari 2018, 17:01 uur
avdj schreef:
Van de 1157 pagina’s hadden er minstens 350-450 kunnen worden geschrapt, zonder de rode draad uit het oog te verliezen.
Van de 1157 pagina’s hadden er minstens 350-450 kunnen worden geschrapt, zonder de rode draad uit het oog te verliezen.
Daarom heb ik ook totaal geen bezwaar tegen de ingekorte eerste Nederlandse druk. Hoewel ik daar normaliter niet van houdt, heb ik niet het gevoel dat ik iets mis.
0
geplaatst: 2 februari 2018, 19:03 uur
Dat wil ik graag geloven. Ik heb niks tegen dikke boeken (heb er meerdere van 1000+ pagina's gelezen) maar bij "It" heb ik gewoon het idee dat de vele zijpaden het hoofdverhaal niet versterken.
0
geplaatst: 25 mei 2018, 01:35 uur
Zo mooi en eng tegelijkertijd.
De uitgebreide verhaallijnen, inclusief zijweggetjes vervelen me nooit...en ik heb dit boek echt vaak gelezen.
Af en toe deprimerend..zeker als ik de totaal verknipte persoonlijkheden van bepaalde personages beschreven werden.
De uitgebreide verhaallijnen, inclusief zijweggetjes vervelen me nooit...en ik heb dit boek echt vaak gelezen.
Af en toe deprimerend..zeker als ik de totaal verknipte persoonlijkheden van bepaalde personages beschreven werden.
4
JoeCabot
geplaatst: 22 juli 2018, 13:58 uur
Moeilijk geval, dit. Laat ik dan maar beginnen met een simpele tegelwijsheid: wie niets doet, kan ook niets verkeerd doen. Wie echter héél veel doet (zoals een boek van 1142 (!) pagina’s schrijven), is gedoemd ook een aantal fouten te maken.
Het boek begint alvast veelbelovend. Dit is mijn eerste roman van King en al meteen viel me op wat een geweldige vertelstijl deze man heeft. In een zinderend eerste hoofdstuk volgen we de kleine Georgie die met zijn papieren bootje de gruwel tegemoet huppelt. King drijft de spanning op, alinea na alinea. De toon is gezet: voor een gezellige citytrip kun je Derry beter mijden.
Geleidelijk aan maken we kennis met de Losers’ Club, een vriendengroepje dat zijn naam niet gestolen heeft. Alle archetypes passeren de revue: de stotteraar, de astmapatiënt, het dikkerdje, … Nee, subtiel kun je het moeilijk noemen, maar King slaagt er hoe dan ook in om je helemaal onder te dompelen in hun leefwereld. Je leeft mee met hun avonturen en je hebt zowaar zin om zelf een ‘loser’ te zijn/worden Eigenlijk vond ik de horrorpassages nog het minst boeiend. De échte dreiging ging trouwens uit van de lokale pestkoppen (toegegeven: ook hier geen gebrek aan wandelende clichés) en de ouders die er bedenkelijke opvoedingsmethodes op nahouden. Voorts vind ik het best knap (én gedurfd) om van de stotterende Bill de leider van de groep te maken.
De vreemde eend in de bijt is ongetwijfeld Beverly, het enige vrouwelijke ‘lid’ van de Losers’ Club (en meteen ook het enige vrouwelijke hoofdpersonage). Een loser kun je haar eigenlijk moeilijk noemen, hooguit een paria. En hoewel ik haar best een fijn personage vind, merk je wel dat King moeite heeft om sterke vrouwelijke karakters te creëren. Ze is in essentie een jongen met een jurk, lang haar en wat “gevoelens”. De andere personages maken een duidelijke evolutie door, zij blijft het stoere grietje waar iedereen verliefd op is. Goed, laten we het een werkpunt noemen. So far so good.
Helaas vertoont It ook een aantal grotere gebreken. Het boek is om te beginnen véél te lang. Fans van King zullen ongetwijfeld likkebaarden bij de talrijke (en ellenlange) intermezzo’s en zijpaadjes, maar hopelijk zien die fans ook in dat hun favoriete auteur hier nauwelijks het kaf van het koren scheidt. Soms biedt zo’n subplot interessante achtergrondinformatie, maar veel vaker haalt het gewoon het tempo en de spanning uit het verhaal. Dan mag je nog een groots verhalenverteller zijn, als het hoofdstuk nauwelijks betrekking heeft op de capriolen van de hoofdpersonages, dooft de spanning al snel als een nachtkaars uit.
Erger nog is dat ook het hóófdverhaal hoe langer hoe meer ontspoort. King geeft het mysterie véél te snel prijs. De dreiging uit het begin van het boek moet dan plaatsmaken voor een hele rist fantasy-elementen die je eerder in een B-film verwacht. In de apotheose gaat King helemaal over-the-top. Waarom moet je in godsnaam 20 “slechteriken” (inclusief een gigantische spin als eindbaas; wat origineel zeg) creëren? Met Pennywise de clown heb je een heel sterke creep, hou het daar gewoon bij.
Gelukkig heeft It meer te bieden dan horror en fantasy. De Losers’ Club is een sympathieke bende, maar alles eromheen werd op den duur een beetje potsierlijk. 3* lijkt me wel een mild verdict.
Het boek begint alvast veelbelovend. Dit is mijn eerste roman van King en al meteen viel me op wat een geweldige vertelstijl deze man heeft. In een zinderend eerste hoofdstuk volgen we de kleine Georgie die met zijn papieren bootje de gruwel tegemoet huppelt. King drijft de spanning op, alinea na alinea. De toon is gezet: voor een gezellige citytrip kun je Derry beter mijden.
Geleidelijk aan maken we kennis met de Losers’ Club, een vriendengroepje dat zijn naam niet gestolen heeft. Alle archetypes passeren de revue: de stotteraar, de astmapatiënt, het dikkerdje, … Nee, subtiel kun je het moeilijk noemen, maar King slaagt er hoe dan ook in om je helemaal onder te dompelen in hun leefwereld. Je leeft mee met hun avonturen en je hebt zowaar zin om zelf een ‘loser’ te zijn/worden Eigenlijk vond ik de horrorpassages nog het minst boeiend. De échte dreiging ging trouwens uit van de lokale pestkoppen (toegegeven: ook hier geen gebrek aan wandelende clichés) en de ouders die er bedenkelijke opvoedingsmethodes op nahouden. Voorts vind ik het best knap (én gedurfd) om van de stotterende Bill de leider van de groep te maken.
De vreemde eend in de bijt is ongetwijfeld Beverly, het enige vrouwelijke ‘lid’ van de Losers’ Club (en meteen ook het enige vrouwelijke hoofdpersonage). Een loser kun je haar eigenlijk moeilijk noemen, hooguit een paria. En hoewel ik haar best een fijn personage vind, merk je wel dat King moeite heeft om sterke vrouwelijke karakters te creëren. Ze is in essentie een jongen met een jurk, lang haar en wat “gevoelens”. De andere personages maken een duidelijke evolutie door, zij blijft het stoere grietje waar iedereen verliefd op is. Goed, laten we het een werkpunt noemen. So far so good.
Helaas vertoont It ook een aantal grotere gebreken. Het boek is om te beginnen véél te lang. Fans van King zullen ongetwijfeld likkebaarden bij de talrijke (en ellenlange) intermezzo’s en zijpaadjes, maar hopelijk zien die fans ook in dat hun favoriete auteur hier nauwelijks het kaf van het koren scheidt. Soms biedt zo’n subplot interessante achtergrondinformatie, maar veel vaker haalt het gewoon het tempo en de spanning uit het verhaal. Dan mag je nog een groots verhalenverteller zijn, als het hoofdstuk nauwelijks betrekking heeft op de capriolen van de hoofdpersonages, dooft de spanning al snel als een nachtkaars uit.
Erger nog is dat ook het hóófdverhaal hoe langer hoe meer ontspoort. King geeft het mysterie véél te snel prijs. De dreiging uit het begin van het boek moet dan plaatsmaken voor een hele rist fantasy-elementen die je eerder in een B-film verwacht. In de apotheose gaat King helemaal over-the-top. Waarom moet je in godsnaam 20 “slechteriken” (inclusief een gigantische spin als eindbaas; wat origineel zeg) creëren? Met Pennywise de clown heb je een heel sterke creep, hou het daar gewoon bij.
Gelukkig heeft It meer te bieden dan horror en fantasy. De Losers’ Club is een sympathieke bende, maar alles eromheen werd op den duur een beetje potsierlijk. 3* lijkt me wel een mild verdict.
1
Ted Kerkjes
geplaatst: 22 juli 2018, 16:13 uur
JoeCabot schreef:
Met Pennywise de clown heb je een heel sterke creep, hou het daar gewoon bij.
Ik heb het boek niet gelezen en geen van de films gezien, maar voor zover ik het verhaal van It ken zijn de verschillende manifestaties van "It" toch wel noodzakelijk voor het plot - het monster verschijnt toch telkens als iemands "grootste angst"?Met Pennywise de clown heb je een heel sterke creep, hou het daar gewoon bij.
1
geplaatst: 22 juli 2018, 16:33 uur
Ted Kerkjes schreef:
(quote)
Ik heb het boek niet gelezen en geen van de films gezien, maar voor zover ik het verhaal van It ken zijn de verschillende manifestaties van "It" toch wel noodzakelijk voor het plot - het monster verschijnt toch telkens als iemands "grootste angst"? Je hebt gelijk. Al weet ik niet hoe het boek dat oploste maar de gigantische spin uit de bekende miniserie was echt te suf voor worden. In dat opzicht is er zat ruimte ter verbetering voor de remakes.
0
JoeCabot
geplaatst: 22 juli 2018, 22:06 uur
Ted Kerkjes schreef:
(quote)
Ik heb het boek niet gelezen en geen van de films gezien, maar voor zover ik het verhaal van It ken zijn de verschillende manifestaties van "It" toch wel noodzakelijk voor het plot - het monster verschijnt toch telkens als iemands "grootste angst"? Sommige monsters stonden inderdaad symbool voor een "angst" van een bepaald personage, maar de uitwerking was nogal zoutloos. Dit was toch een beetje willen-maar-niet-kunnen. Maar Pennywise vond ik dus wél een 100% lugubere motherfucker
0
geplaatst: 13 augustus 2018, 08:26 uur
Sorry wat late reactie ? Maar ik weet zo niet welke uitgave. Ik heb m uitgeleend. Het was de versie welke in 2017 opnieuw is uitgegeven. Er is idd ook een kortere versie van een paar honderd pagina's minder. Maar bijna de helft minder, zoals in je latere bericht aangegeven, kan ik me haast niet voorstellen.
1
geplaatst: 18 december 2018, 22:33 uur
Creepy wel, maar heel erg gaaf! Wat is Stephen King toch goed...
0
geplaatst: 25 augustus 2019, 21:35 uur
tijntje schreef:
gevonden op de rommelmarkt voor 0,70 cent
gevonden op de rommelmarkt voor 0,70 cent
Ik heb er de hoofdprijs voor betaald ?
3
Geralt of rivia
geplaatst: 4 september 2019, 18:07 uur
Een van de beste boeken ooit . HET gaat over IT
Een demon elke 27 jaar komt hij terug en slaat hij aan het moorden
In 1958 wordt er een jongetje georgie denbrough vermoordt zijn broer bill is een van de
hoofdpersonen . IT komt vaak als clown om kinderen te lokken
Zijn artiesten naam is pennywise de dansende clown .de film een keer als 5 jarig jochie gezien heb er nog menig jeugdtrauma over . Maar ben nu 14 dus ik vond me oud genoeg .
Het boek wisselt zich af tussen 1959 en 1987 en nog vele intermezzo,s waar de geschidenis van IT in derry wordt besproken . Het boek is erg griezelig maar heeft ook zijn mooie kanten . HET is goed beschreven
Het is wel erg grafisch voor de mensen die er niet tegen kunnen ik vind dit echt de beste King hij weet duizenden pagina,s lang de lezer in spanning te houden dit
Mijn mening
5.0 ? klasse !
Een demon elke 27 jaar komt hij terug en slaat hij aan het moorden
In 1958 wordt er een jongetje georgie denbrough vermoordt zijn broer bill is een van de
hoofdpersonen . IT komt vaak als clown om kinderen te lokken
Zijn artiesten naam is pennywise de dansende clown .de film een keer als 5 jarig jochie gezien heb er nog menig jeugdtrauma over . Maar ben nu 14 dus ik vond me oud genoeg .
Het boek wisselt zich af tussen 1959 en 1987 en nog vele intermezzo,s waar de geschidenis van IT in derry wordt besproken . Het boek is erg griezelig maar heeft ook zijn mooie kanten . HET is goed beschreven
Het is wel erg grafisch voor de mensen die er niet tegen kunnen ik vind dit echt de beste King hij weet duizenden pagina,s lang de lezer in spanning te houden dit
Mijn mening
5.0 ? klasse !
3
geplaatst: 14 september 2019, 10:33 uur
Ik heb 'HET' herlezen na ongeveer 15 jaar, en wilde het boek uit hebben voordat de film (Chapter 2) uitkwam op 5 september.
Dat is net niet gelukt, maar heb wel weer genoten van de sfeer van Derry vanuit het perspectief van de kinderen.
De loserclub krijgt per persoon vaker met Pennywise te maken dan dat ik me kon herinneren. Leuk dat Dick Halloran van De Shining ook nog even in het boek voorkomt.
De film ondanks mijn Pathé-unlimited al 2 keer gezien, en deze kan ik aanbevelen. In mijn vakantie onlangs ook nog Chapter 1 en de miniserie voor de zoveelste keer gezien. De laatste maand heeft helemaal in het teken gestaan van Pennywise.
Dat is net niet gelukt, maar heb wel weer genoten van de sfeer van Derry vanuit het perspectief van de kinderen.
De loserclub krijgt per persoon vaker met Pennywise te maken dan dat ik me kon herinneren. Leuk dat Dick Halloran van De Shining ook nog even in het boek voorkomt.
De film ondanks mijn Pathé-unlimited al 2 keer gezien, en deze kan ik aanbevelen. In mijn vakantie onlangs ook nog Chapter 1 en de miniserie voor de zoveelste keer gezien. De laatste maand heeft helemaal in het teken gestaan van Pennywise.
3
geplaatst: 14 september 2019, 12:30 uur
Slainte_Mhath schreef:
Ik heb 'HET' herlezen na ongeveer 15 jaar, en wilde het boek uit hebben voordat de film (Chapter 2) uitkwam op 5 september.
Dat is net niet gelukt, maar heb wel weer genoten van de sfeer van Derry vanuit het perspectief van de kinderen.
De loserclub krijgt per persoon vaker met Pennywise te maken dan dat ik me kon herinneren. Leuk dat Dick Halloran van De Shining ook nog even in het boek voorkomt.
De film ondanks mijn Pathé-unlimited al 2 keer gezien, en deze kan ik aanbevelen. In mijn vakantie onlangs ook nog Chapter 1 en de miniserie voor de zoveelste keer gezien. De laatste maand heeft helemaal in het teken gestaan van Pennywise.
Ik heb 'HET' herlezen na ongeveer 15 jaar, en wilde het boek uit hebben voordat de film (Chapter 2) uitkwam op 5 september.
Dat is net niet gelukt, maar heb wel weer genoten van de sfeer van Derry vanuit het perspectief van de kinderen.
De loserclub krijgt per persoon vaker met Pennywise te maken dan dat ik me kon herinneren. Leuk dat Dick Halloran van De Shining ook nog even in het boek voorkomt.
De film ondanks mijn Pathé-unlimited al 2 keer gezien, en deze kan ik aanbevelen. In mijn vakantie onlangs ook nog Chapter 1 en de miniserie voor de zoveelste keer gezien. De laatste maand heeft helemaal in het teken gestaan van Pennywise.
Goed bezig boekenvriend! King heeft met Pennywise natuurlijk iets ongelofelijks neergezet. Maar vooral ook zijn grootste kunst, het neerzetten van personages en sfeer. Tussen de gevaren door geniet je van de kinderen die hechte vriendschappen aangaan en samen opgroeien met alles wat daarbij komt kijken. Schitterend boek en de film hoop ik volgende week te gaan kijken! ??
2
geplaatst: 13 oktober 2019, 20:11 uur
Lekker spannend boek, vind ik persoonlijk. Zag dat de film ervan sinds kort ook in het Netflix aanbod staat. Dat is goed ter voorbereiding van het vervolg.
5
geplaatst: 13 november 2019, 20:38 uur
"When Ben came in today,story hour had just begun there. Miss Davies was reading the Three Billy Goats Gruff. 'Who is that trip-trapping upon my bridge?
Miss Davies spoke in the low,growling tones of the troll in the story. Some of the little ones covered their mouths and giggled,but most only watched her solemnly,accepting the voice of the troll as they escapted the voices of their dreams,and their grave eyes reflected the eternal fascination of the fairytale: would the monster be bested ... or would it feed?"
Steeds wanneer ik een boek lees, lees ik ieder geschreven woord.Ik lees het langzaam ,ik maak de woorden tot beelden en ga vaak helemaal mee in de fantasie waardoor Ik af en toe even in gedachte achter mijn boek zit. Dat maakt me meteen geen snelle lezer en een boek van deze proporties is dan ook wel iets waarvan ik mij afvraag of ik lang voor het einde ga afhaken.
Zover sta ik nu op blz 209 en het wordt wel steeds beter (het begin met de introductie van de personages was niet altijd even interessant).
De schrijfstijl is stijgend , en de positieve kant op welteverstaan. Nergens nog eng tot mijn verbazing (!?) helaas. Afgezien van het stuk dat Ben de bieb in komt en dat is bovenstaande qoute. Dat stuk vond ik echt het briljant .
Zo sterk zelfs dat ik toch even de moeite wou nemen mij op boekmeter aan te melden om dit stuk te citeren.
Miss Davies spoke in the low,growling tones of the troll in the story. Some of the little ones covered their mouths and giggled,but most only watched her solemnly,accepting the voice of the troll as they escapted the voices of their dreams,and their grave eyes reflected the eternal fascination of the fairytale: would the monster be bested ... or would it feed?"
Steeds wanneer ik een boek lees, lees ik ieder geschreven woord.Ik lees het langzaam ,ik maak de woorden tot beelden en ga vaak helemaal mee in de fantasie waardoor Ik af en toe even in gedachte achter mijn boek zit. Dat maakt me meteen geen snelle lezer en een boek van deze proporties is dan ook wel iets waarvan ik mij afvraag of ik lang voor het einde ga afhaken.
Zover sta ik nu op blz 209 en het wordt wel steeds beter (het begin met de introductie van de personages was niet altijd even interessant).
De schrijfstijl is stijgend , en de positieve kant op welteverstaan. Nergens nog eng tot mijn verbazing (!?) helaas. Afgezien van het stuk dat Ben de bieb in komt en dat is bovenstaande qoute. Dat stuk vond ik echt het briljant .
Zo sterk zelfs dat ik toch even de moeite wou nemen mij op boekmeter aan te melden om dit stuk te citeren.
0
geplaatst: 11 februari 2020, 10:42 uur
Mijn boek heeft maar 947 blz ipv 1142.
Maar op de kaft staat wel “volledige onverkorte editie”
Is er nog een langere versie, of is dat de Engelse versie?
Ik heb er ook nog een van 576 blz maar heb die niet gelezen.
Maar op de kaft staat wel “volledige onverkorte editie”
Is er nog een langere versie, of is dat de Engelse versie?
Ik heb er ook nog een van 576 blz maar heb die niet gelezen.
0
geplaatst: 11 februari 2020, 10:44 uur
PeterW schreef:
Ik heb ook die paperback uitgave van 576. Dat is de eerste die in Nederland verscheen, en er zal behoorlijk in gesnoeid zijn, vermoed ik.
Ik heb ook die paperback uitgave van 576. Dat is de eerste die in Nederland verscheen, en er zal behoorlijk in gesnoeid zijn, vermoed ik.
Op mijn boek staat, volledig onverkorte editie en die heeft 947 blz
0
geplaatst: 4 maart 2020, 09:56 uur
waarschijnlijk moet je de allernieuwste kopen die heeft wel 1142 pagina,s het boek is per uitgave steeds langer geworden volgens een vriend van me
1
geplaatst: 10 juni 2020, 11:00 uur
Eerste boek dat ik van King las, was 15 jaar en zat op school, vroeg aan me lerares of ik dit boek mocht gaan lezen (was toen verplicht om boeken te lezen), aanvankelijk mocht het niet, maar op aandringen kon het toch.
Had genoten van het gehele boek, me zus vroeg kan ik het lenen, tuurlijk, maar ze bracht het terug.
Hoorde haar nog gillend wakker worden en zeggen, Pennywise had me te pakken
Had genoten van het gehele boek, me zus vroeg kan ik het lenen, tuurlijk, maar ze bracht het terug.
Hoorde haar nog gillend wakker worden en zeggen, Pennywise had me te pakken
1
geplaatst: 23 september 2020, 21:02 uur
Stand by me and the spiders from Mars
13 november 2019 was ik op blz 200 ergens, en vandaag las ik het laatste woord. Wow.
Wel, Je kunt niet beweren dat ik overdreef toen ik zei dat ik de tijd neem om een boek te lezen.
Ik moet bekennen dat ik ergens om de nabij bladzijde 300 een beetje bleef hangen, en een inhaalslag heb gemaakt in de late avonduurtjes in mijn vakantie.
Er was een andere gebruiker hier die zijn recensie van een ander boek van S.King als volgende inluid :
Wel, hij had bij It ook een schaar naast zijn typewriter mogen leggen. De 1166 bladzijdes die mijn ogen voorbij zijn gegleden hadden best wat nagelezen mogen worden vóór publicatie. Heeft hij geen editor? Soms krijg je het idee dat dat nalezen helemaal niet gedaan is en dat het script na het schrijven meteen gedrukt is. Sommige dingentjes die hij bedenkt komen bijvoorbeeld duidelijk pas vanaf het moment dat hij het bedacht heeft (maar dan ook kontinu) terug in het boek, terwijl er eerder nog geen sprake van was (beep beep Richie) .
Sowieso houdt deze man van herhaling van zijn eigen geniale vondsten. Ook het door mij geprezen Billy Goat komt minimaal 6 x terug , hetgeen dié magie liet verdwijnen.
Ook neemt hij zoals eerder gezegd veel, heel veel tijd voor bijzaken die eigenlijk geen meerwaarde voor het verhaal hadden . Deze deden mijn ogen toch op een gegeven moment af en toe langs dergelijke pagina's glijden in plaats van lezen.
Jazeker, dit was ongetwijfeld een (voor mij dan) meesterlijk dik boek maar
Man , wat heb ik genoten !
Toen ik halverwege was betrapte ik me er zelfs op dat de stukken met It erin voor wel weggelaten hadden mogen worden. De jeugdtijd was zo prachtig beschreven dat de clown me in de weg zat met zijn stomme slappe spookmomentjes. Henry Bowers en zijn club waren veel dreigender dan It. Sorry, maar universal monsters zoals een weerwolf of mummy maakt bij mij de ogen niet nat,laat staan de broek. Over de helft van het verhaal kwam It dan wel weer wat lekkerder in zijn rol -dat vond ik persoonlijk. Zoals zijn aanwezigheid in de bibliotheek of dat stuk dat de volwassen Bev haar vader ging bezoeken . Zo ,dat was zelfs erg spannend! Ik ging zelfs zoveel meer van deze clown genieten dat ik het eigenlijk maar jammer vond dat hij het loodje legt Wat erg goed is aan dit boek zijn de personages , met duidelijk vier van de zeven meer op de voorgrond, Bill Eds Richie en Beverly.
Vooral de kindertijden van de karakters zijn erg goed beschreven, je leeft goed met ze mee .
Sterker nog, de tijdslijn met de kinderen vond ik veel boeiender dan die van de volwassen karakters. En even terzijde, waar we het over hebben zijn inderdaad 12 jarige KINDEREN - hetgeen de beruchte scene, welke pas aan het einde van het boek komt en twee volledige pagina's bederft van de 1166 ,echt walgelijk maakt. Dat stuk(je) vond ik echt jammer om te lezen omdat het iets van het lieve van de karakters verbrak voor mij. Maar laat het je niet weerhouden dit boek te lezen, die twee pagina's kun je makkelijk skippen . Ik zal ze in ieder geval uit het geheugen wissen .
Gek vond ik wel dat It Henry en zijn groep gebruikt om de Losers op te jagen of dan wel te pakken, maar hij in zijn schijnbare ongeduld drie van hun opeet. Dat had hij beter niet kunnen doen leek mij, of iig er even mee kunnen wachten. Ook was er volgens mij in the Barrens ruimte genoeg om die Losers een voor een te pakken,zeker als je de krachten bezit om overal zo op te duiken maar goed.. het moet wel een verhaal zijn natuurlijk.
Op een schaar na ter editing zeg ik dan, dit was echt een mooi verhaal . Een beetje griezelen, veel persoonlijke "coming of age" drama en prachtige personages . Ik mis ze nu al. Je voelt het als een stomp in je maag dat de vriendschap op het eind aan zijn einde komt.
4,5
Ik las de Engelse tekst, 1166 bladzijde 2017 paperback, die met de rode hemel en een kind met ballonnen op de cover.
Dan nu maar op zoek naar een nieuwe King.
Ik heb ook maar even de edit schaar gebruikt, typfouten op een boekmeter staat niet zo netjes haha
13 november 2019 was ik op blz 200 ergens, en vandaag las ik het laatste woord. Wow.
Wel, Je kunt niet beweren dat ik overdreef toen ik zei dat ik de tijd neem om een boek te lezen.
Ik moet bekennen dat ik ergens om de nabij bladzijde 300 een beetje bleef hangen, en een inhaalslag heb gemaakt in de late avonduurtjes in mijn vakantie.
Er was een andere gebruiker hier die zijn recensie van een ander boek van S.King als volgende inluid :
avdj schreef:
Wie geen fouten maakt, maakt meestal niks”
Deze spreuk was te vinden in de werkplaats van mijn opa. Ik heb het altijd een prachtige uitspraak gevonden omdat ze nagenoeg altijd waar is. Wie in de comfortzone blijft hangen, zal weinig uitglijden, maar ook weinig ontwikkeling doormaken. Stephen King is niet bepaald bang om fouten te maken, en doet dat ... dan ook volop.
Wie geen fouten maakt, maakt meestal niks”
Deze spreuk was te vinden in de werkplaats van mijn opa. Ik heb het altijd een prachtige uitspraak gevonden omdat ze nagenoeg altijd waar is. Wie in de comfortzone blijft hangen, zal weinig uitglijden, maar ook weinig ontwikkeling doormaken. Stephen King is niet bepaald bang om fouten te maken, en doet dat ... dan ook volop.
Wel, hij had bij It ook een schaar naast zijn typewriter mogen leggen. De 1166 bladzijdes die mijn ogen voorbij zijn gegleden hadden best wat nagelezen mogen worden vóór publicatie. Heeft hij geen editor? Soms krijg je het idee dat dat nalezen helemaal niet gedaan is en dat het script na het schrijven meteen gedrukt is. Sommige dingentjes die hij bedenkt komen bijvoorbeeld duidelijk pas vanaf het moment dat hij het bedacht heeft (maar dan ook kontinu) terug in het boek, terwijl er eerder nog geen sprake van was (beep beep Richie) .
Sowieso houdt deze man van herhaling van zijn eigen geniale vondsten. Ook het door mij geprezen Billy Goat komt minimaal 6 x terug , hetgeen dié magie liet verdwijnen.
Ook neemt hij zoals eerder gezegd veel, heel veel tijd voor bijzaken die eigenlijk geen meerwaarde voor het verhaal hadden . Deze deden mijn ogen toch op een gegeven moment af en toe langs dergelijke pagina's glijden in plaats van lezen.
Jazeker, dit was ongetwijfeld een (voor mij dan) meesterlijk dik boek maar
Man , wat heb ik genoten !
Toen ik halverwege was betrapte ik me er zelfs op dat de stukken met It erin voor wel weggelaten hadden mogen worden. De jeugdtijd was zo prachtig beschreven dat de clown me in de weg zat met zijn stomme slappe spookmomentjes. Henry Bowers en zijn club waren veel dreigender dan It. Sorry, maar universal monsters zoals een weerwolf of mummy maakt bij mij de ogen niet nat,laat staan de broek. Over de helft van het verhaal kwam It dan wel weer wat lekkerder in zijn rol -dat vond ik persoonlijk. Zoals zijn aanwezigheid in de bibliotheek of dat stuk dat de volwassen Bev haar vader ging bezoeken . Zo ,dat was zelfs erg spannend! Ik ging zelfs zoveel meer van deze clown genieten dat ik het eigenlijk maar jammer vond dat hij het loodje legt Wat erg goed is aan dit boek zijn de personages , met duidelijk vier van de zeven meer op de voorgrond, Bill Eds Richie en Beverly.
Vooral de kindertijden van de karakters zijn erg goed beschreven, je leeft goed met ze mee .
Sterker nog, de tijdslijn met de kinderen vond ik veel boeiender dan die van de volwassen karakters. En even terzijde, waar we het over hebben zijn inderdaad 12 jarige KINDEREN - hetgeen de beruchte scene, welke pas aan het einde van het boek komt en twee volledige pagina's bederft van de 1166 ,echt walgelijk maakt. Dat stuk(je) vond ik echt jammer om te lezen omdat het iets van het lieve van de karakters verbrak voor mij. Maar laat het je niet weerhouden dit boek te lezen, die twee pagina's kun je makkelijk skippen . Ik zal ze in ieder geval uit het geheugen wissen .
Gek vond ik wel dat It Henry en zijn groep gebruikt om de Losers op te jagen of dan wel te pakken, maar hij in zijn schijnbare ongeduld drie van hun opeet. Dat had hij beter niet kunnen doen leek mij, of iig er even mee kunnen wachten. Ook was er volgens mij in the Barrens ruimte genoeg om die Losers een voor een te pakken,zeker als je de krachten bezit om overal zo op te duiken maar goed.. het moet wel een verhaal zijn natuurlijk.
Op een schaar na ter editing zeg ik dan, dit was echt een mooi verhaal . Een beetje griezelen, veel persoonlijke "coming of age" drama en prachtige personages . Ik mis ze nu al. Je voelt het als een stomp in je maag dat de vriendschap op het eind aan zijn einde komt.
4,5
Ik las de Engelse tekst, 1166 bladzijde 2017 paperback, die met de rode hemel en een kind met ballonnen op de cover.
Dan nu maar op zoek naar een nieuwe King.
Ik heb ook maar even de edit schaar gebruikt, typfouten op een boekmeter staat niet zo netjes haha
3
geplaatst: 9 april 2021, 17:54 uur
voor mij het beste boek van King, en misschien wel mijn favoriete boek ooit. gelezen in zowel Nederlands als Engels. wat een verhaal. het geen wat me het meest is bijgebleven is misschien niet alle horror en doden, maar het feit dat ze alles gewoon vergeten. de vriendschappen en jeugdherinneringen. aangrijpend.
1
geplaatst: 16 augustus 2021, 12:44 uur
Klassieker. Ik weet nog dat ik tijdens schooltijd of waar dan ook ( 30 jaar geleden) zin had om naar huis te gaan om verder te lezen.
0
geplaatst: 25 juli 2022, 18:56 uur
Eerste boek dat ik van King las, was 15 jaar en zat op school, vroeg aan me lerares of ik dit boek mocht gaan lezen (was toen verplicht om boeken te lezen), aanvankelijk mocht het niet, maar op aandringen kon het toch.
Had genoten van het gehele boek, me zus vroeg kan ik het lenen, tuurlijk, maar ze bracht het terug.
Hoorde haar nog gillend wakker worden en zeggen, Pennywise had me te pakken
Cijfer 8
Had genoten van het gehele boek, me zus vroeg kan ik het lenen, tuurlijk, maar ze bracht het terug.
Hoorde haar nog gillend wakker worden en zeggen, Pennywise had me te pakken
Cijfer 8
* denotes required fields.
* denotes required fields.