menu

Elders in de Wereld - Ingmar Heytze (2008)

mijn stem
geen stemmen

Nederlands
Gedichtenbundel
Psychologisch

59 pagina's
Eerste druk: Podium, Amsterdam (Nederland)

In deze bundel is opnieuw plaats is voor gedichten over de liefde en over het schrijven van poëzie. Maar ook heeft Heytze weer een uitgebreide verantwoording achterin zijn bundel geplaatst, zoals hij ook in de vorige bundel 'Het ging over rozen' heeft gedaan. De gevleugelde uitspraak ‘elke gelijkenis met poëzie en proza van anderen in flarden, echo’s of citaten is louter opzet’ ontbreekt daarbij natuurlijk niet. Als Heytze het dichten als onderwerp neemt, komt hij soms verrassend uit de hoek. Hij schrijft niet alleen meer over poëzie, maar ook waarom hij niet tot het schrijven van een gewenst gedicht is gekomen. Het openingsgedicht staat bijvoorbeeld geheel tussen haken. Er had eigenlijk een andere tekst moeten staan, maar de dichter was zo slaperig tijdens het schrijven ervan, dat de tekst onleesbaar is geworden. Maar er staat natuurlijk wel een gedicht. Iets dergelijks als in het openingsgedicht is het geval als de dichter zich beklaagt over een pechdag en aan de lezer meedeelt daarom geen gedicht te hebben geschreven. Het gedicht heeft een komisch effect, omdat het pretendeert geen poëzie te zijn, terwijl het dat overduidelijk wel is. In 'Elders in de wereld' staan ook weer talrijke gedichten over de liefde. Opvallend is dat in de bundel gedichten over het terugverlangen naar verbroken relaties een plaats hebben naast gedichten over een nieuwe liefde. De dichter blikt in een aantal gedichten met weemoed terug op de verhouding die hij met een voormalige geliefde had. Herinneringen worden soms bijna tastbaar, maar de ex-geliefde is al zo ver weg dat ze eigenlijk onbereikbaar is geworden, zoals in het gedicht ‘U-96’. In ‘Conversatie’ omschrijft de dichter de afstand tussen hem en zijn ex-geliefde als veel groter dan de afstand tussen een astronaut en de aarde. Een gesprek met die astronaut zou makkelijker zijn dan een gesprek met degene met wie de relatie verbroken is. In het gedicht ‘Man en maan’ wordt de dichter heen en weer getrokken tussen twee liefdes. Hij vraagt zich vertwijfeld af of het niet mogelijk is beide vrouwen tegelijk lief te kunnen hebben. In het gedicht ‘Drie eilanden’, dat op ‘Man en maan’ volgt, bezingt de dichter een nieuwe geliefde. Hij omschrijft haar persoon als drie eilanden die hij verkent en soms nog moet leren kennen. In ‘Drie eilanden’ is de dichter zijn geliefde in ieder geval al een stuk dichter genaderd dan in ‘Man en maan’, waar hij rondzweeft als een hemellichaam dat aangetrokken wordt door twee zonnen, die hij nooit echt zal kunnen bereiken. Weer een bladzijde verder droomt hij van een huwelijk met zijn geliefde. In zijn droom loopt de dichter door een stad die langzaam verandert in een bruidstaart. Uiteindelijk komt hij pal naast haar te staan, op de top van de taart.

Er zijn bij dit boek nog geen berichten geplaatst.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:04 uur

geplaatst: vandaag om 10:04 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.