menu

Los Caballitos del Diablo - Tomás González (2003)

Alternatieve titel: Duivelspaardjes

mijn stem
3,83 (3)
3 stemmen

Spaans
Psychologisch / Sociaal

178 pagina's
Eerste druk: Norma, Bogotá (Colombia)

In ‘Duivelspaardjes’ van Tomás González trekt een man zich met zijn vrouw terug uit het sociale leven en bouwt door de jaren heen een uitbundig paradijs van buitengewone schoonheid. Hij wil ontsnappen aan zijn wraakzucht, zijn schuld en het familieleven. In de bergen aan de rand van de stad woont hij, van dichtbij omringd door zijn bananenbomen, koffieplanten, orchideeën, pauwen, katten en konijnen. Ver weg beneden kan hij de stad zien liggen. De geleidelijk toenemende afzondering lijkt zijn pijn te verlichten, maar er is geen muur die hem bevrijdt van zichzelf.

zoeken in:
avatar van eRCee
4,0
Mijn derde roman van González in zes weken tijd, en Duivelspaardjes is helemaal een voltreffer. Vanuit een intrigerende uitgangssituatie komt de prachtige, heldere stijl van de Colombiaan hier tot volle bloei. Ik ken weinig schrijvers die zulke mooie natuurbeschrijvingen afleveren zonder te vervallen in lyriek. De beelden zijn doeltreffend, de woordkeuze ongeforceerd, en het vermengt zich allemaal moeiteloos met het verhaal (net zoals de rozenstruiken zich om een afrastering heen vlechten zodat deze nog hermetischer wordt).

Interessant is dat het boek een soort vervolg biedt op Eerst was er de zee, in de zin dat het de broer van de hoofdpersoon uit die roman (J.) tot onderwerp heeft. J. en Elena duiken dus soms op in het verhaal en dan liggen de zaken, vanuit dit nieuwe perspectief, soms anders dan je bij lezing van de debuutroman van González kon denken. De broer blijft naamloos en wordt aangeduid met 'hij' of met een typering. Hiermee maakt González het zichzelf wel een beetje moeilijk, want soms lopen de persoonlijk voornaamwoorden wat door elkaar, zeker in het begin.

Net als in Eerst was er de zee zijn er vooruitwijzingen te vinden in het boek, die er een onheilspellend karakter aan geven. Dit keer staat dat ook in een bredere setting, namelijk van de drugsmoorden in Colombia. Het verhaal rondom de protagonist (de naamloze broer) zelf is minder omineus en daarmee ook origineler. Duivelspaardjes beschrijft hoe deze man, samen met zijn vrouw, een klein landgoed koopt op een berghelling boven de stad en zich steeds meer afzondert van zijn familie en de wereld om hen heen door middel van een dichtgroeiende tuin. Zijn misantropie en zwijgzaamheid zorgen voor een geleidelijke ontmenselijking, als je het negatief wil opvatten, of tot een geleidelijke verlichting ten aanzien van het menselijk gewoel, meer positief gedacht.

Ik vond het prachtig. Die tuin, een soort hof van Eden maar niet op een romantische manier, wordt zo geweldig tot leven gewekt als je maar zelden tegenkomt. Couleur locale op z'n meest letterlijk (wederom knap vertaald door Jos den Bekker, die een keurige verantwoording geeft van zijn keuzes achterin). Duivelspaardjes is een parel van een boek en levert een dikke vette vier sterren op. Ik stel voor om Tomás González kwartaalschrijver te maken.

avatar van Pythia
4,0
eRCee schreef:
Interessant is dat het boek een soort vervolg biedt op Eerst was er de zee, in de zin dat het de broer van de hoofdpersoon uit die roman (J.) tot onderwerp heeft. J. en Elena duiken dus soms op in het verhaal
Nieuwsgierig naar het gezichtspunt van Elena en op aanraden van eRCee heb ik een tijdje geleden 'Duivelspaardjes' gelezen.
De belangrijkste plaats is hier voor de broer met de tuin hoog op de berg, of voor de tuin van de broer als je het zo wilt zien. De tuin en de veranderingen daarin zijn de rode draad door het verhaal. Ook alle andere familieleden van J. spelen een rol en geven de J. uit 'Eerst was er de zee' op die manier postuum reliëf.
Een van de broers is schrijver en ik vermoed dat die erg veel heeft van Tomás González. Het gevoel laat me niet los dat beide boeken behoorlijk autobiografisch zijn en dat het leven in Medellin, Colombia, dus even spannend en beklemmend is als beschreven wordt.
Een boek dat op de plank komt met opschrift: niet metéén in de container gooien na mijn dood.

...stilte...
Nu deze roman is terecht gekomen in de jaarlijstjes van eRCee en Pythia kan ik die aanbevelingen natuurlijk moeilijk negeren... absoluut iets om voor mijn dood nog te lezen

Gast
geplaatst: vandaag om 09:17 uur

geplaatst: vandaag om 09:17 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.